8 εμπορικά σήματα David Lynch In Blue Velvet

click fraud protection

Μετά την πρώτη του ταινία μεγάλου προϋπολογισμού στούντιο, Αμμόλοφος, βομβαρδισμένος τόσο από κριτικούς όσο και από κοινό, ο Ντέιβιντ Λιντς επέστρεψε στο γνώριμο κινηματογραφικό του στυλ και διέσωσε τη σκηνοθετική του καριέρα με το 1986 Μπλε βελούδο. Ενώ Αμμόλοφος είχε πάει τον Λιντς βαθιά σε έναν φανταστικό γαλαξία, Μπλε βελούδο είδε μια επιστροφή στη μοναδικά σουρεαλιστική άποψη του για την Americana της δεκαετίας του '50.

Από τις ενοχλητικές εικόνες σε μια μουσική παρτιτούρα του Angelo Badalamenti σε μια εξερεύνηση της σκοτεινής πλευράς των προαστίων, Μπλε βελούδο εκθέτει πολλά από τα στιλιστικά εμπορικά σήματα της κινηματογραφικής δημιουργίας του Lynch. Υπάρχουν πολλοί ισχυροί ανταγωνιστές, αλλά Μπλε βελούδο είναι αναμφισβήτητα η βασική ταινία του David Lynch.

8 Ενοχλητικές εικόνες

Το πιο αναγνωρίσιμο χαρακτηριστικό της κινηματογραφικής παραγωγής του Lynch είναι η χρήση ενοχλητικών εικόνων. Από το μωρό που μοιάζει με εξωγήινο Γόμα στην εφιαλτική ακολουθία του Winkie Mulholland Drive σε κάθε

Δίδυμες κορυφές Η σειρά που διαδραματίζεται στο Κόκκινο Δωμάτιο, ο Lynch έχει μια παράξενη ικανότητα να βρίσκει ένα μοναδικά τρομακτικό όραμα και στη συνέχεια να συνειδητοποιεί αυτό το όραμα στην οθόνη.

Για Μπλε βελούδο, ο Lynch έφερε στη ζωή μερικές από τις πιο στοιχειωμένες εικόνες του. Από την κατάρρευση του Τζέφρι μέχρι το τραύμα του Κίτρινου στο κεφάλι μέχρι τον Φρανκ που επιτίθεται στη Ντόροθι στο διαμέρισμά της ενώ ο Τζέφρι παρακολουθεί από την ντουλάπα, Μπλε βελούδο είναι γεμάτο τρομακτικές κινηματογραφικές συνθέσεις.

7 Σαδιστής κακοποιός

Frank Booth από Μπλε βελούδο είναι ένας από τους πιο αξέχαστους κακούς στην ιστορία του κινηματογράφου. Ο Λιντς χαρακτήρισε τον Φρανκ ως τον πιο φρικτό άνθρωπο που μπορεί να φανταστεί κανείς και ο Ντένις Χόπερ έριξε τον ρόλο από το πάρκο με μια σκοτεινή κωμική αλλά πραγματικά ανησυχητική ερμηνεία.

Ο Φρανκ είναι μόνο ένας από τους πολλοί σαδιστές κακοί εμφανίζονται στα έργα του Λιντς. Ο δολοφόνος Μπομπ από Δίδυμες κορυφές, Μπόμπι Περού από Wild at Heart, και ο κ. Bytes από Ο Άνθρωπος Ελέφαντας είναι όλα εξίσου μισητά.

6 Μουσική Angelo Badalamenti

Ο Angelo Badalamenti είναι ένας από τους πιο παραγωγικούς συνθέτες κινηματογράφου και τηλεόρασης όλων των εποχών. Έχει λάβει ένα βραβείο Lifetime Achievement από τα World Soundtrack Awards και το Βραβείο Henry Mancini από την Αμερικανική Εταιρεία Συνθετών, Συγγραφέων και Εκδοτών.

Κέρδισε επίσης ένα βραβείο Grammy για το θέμα του από Δίδυμες κορυφές, μια από τις πολλές συνεργασίες με τον David Lynch. Ο Lynch χρησιμοποίησε επίσης τον Badalamenti για να συνθέσει τις παρτιτούρες για τέτοιες ταινίες όπως Μπλε βελούδο, The Straight Story, και Mulholland Drive.

5 The Dark Side Of Suburbia

Από τη δυσλειτουργική οικογενειακή ζωή του Γόμα στις σουρεαλιστικές γελοιότητες της μικρής πόλης Δίδυμες κορυφές, ο Lynch λατρεύει να εξερευνά τη σκοτεινή πλευρά των προαστίων. Τα προάστια υποτίθεται ότι είναι ένα ασφαλές, ήρεμο μέρος για να ζεις, αλλά τα ανατριχιαστικά γραφικά του Lynch υποστηρίζουν ότι πουθενά δεν είναι πραγματικά ασφαλές ή ήρεμο.

Ο Lynch διερευνά αυτήν την έννοια σε μεγαλύτερο βάθος Μπλε βελούδο από οποιαδήποτε άλλη ταινία του. Ο Τζέφρι βρίσκει ένα κομμένο αυτί στη μέση μιας γραφικής, αβλαβούς γειτονιάς. Η εναρκτήρια σειρά δείχνει σμήνη έντομα να τρέμουν στο χώμα κάτω από ένα ειδυλλιακό παρτέρι των προαστίων.

4 Αμερικανική κουλτούρα της δεκαετίας του 1950 (σε ένα σύγχρονο περιβάλλον)

Ο Lynch τείνει να τοποθετεί τις ταινίες του στο σήμερα, αλλά τα εικαστικά του παραπέμπουν στα πολιτιστικά μοτίβα της δεκαετίας του 1950. Σε Μπλε βελούδο, Δίδυμες κορυφές, και Χαμένος αυτοκινητόδρομος συγκεκριμένα, ο Lynch αντλεί από τις νοσταλγικές εικόνες της Americana της δεκαετίας του '50.

Αυτό φαίνεται στα λιπαντικά μέσα Wild at Heart και οι λευκοί φράχτες γύρω από τη γενέτειρα του Τζέφρι Μπλε βελούδο. Παρά το σύγχρονο σκηνικό τους, αυτές οι ταινίες αισθάνονται κολλημένες σε ένα πιο απλό παρελθόν.

3 Diegetic Music In The Dreamscape

Ο Lynch συχνά εμφανίζει ονειρικές σεκάνς στις ταινίες του και αυτές οι σεκάνς ονείρων μπορούν να εντοπιστούν όταν η διηγητική μουσική (μουσική που μπορούν να ακούσουν οι χαρακτήρες) παίζει σε μια σκηνή. Μερικές από τις πιο αξέχαστες μουσικές στιγμές από την καριέρα του Lynch περιελάμβαναν διηγητική μουσική να παίζει στο ονειρικό τοπίο.

Σε ονειρική ακολουθία σε Γόμα, η Κυρία στο Καλοριφέρ τραγουδά το «In Heaven». Σε ονειρική σεκάνς στο δεύτερο επεισόδιο του Δίδυμες κορυφές, η διηγητική μουσική μεταφέρει το κοινό πίσω στον κόσμο της εγρήγορσης. Σε μια ονειρική ακολουθία σε Μπλε βελούδο, το "In Dreams" του Roy Orbison μπορεί να ακουστεί (κατάλληλα).

2 Kyle MacLachlan

Όπως πολλοί δημιουργοί, από τον Γουές Άντερσον μέχρι τον Κουέντιν Ταραντίνο και τον Μάρτιν Σκορσέζε, ο Ντέιβιντ Λιντς έχει μια επαναλαμβανόμενη ομάδα ηθοποιών που στρατολογεί τακτικά για να εμφανιστεί στις ταινίες του. Όπως όλοι εκείνοι οι άλλοι κινηματογραφιστές, όταν δουλεύει με έναν ηθοποιό που του αρέσει, ο Lynch συνήθως τους φέρνει πίσω για επόμενα έργα. Αυτοί οι ηθοποιοί είναι οι Laura Dern, Jack Nance, Isabella Rossellini, Harry Dean Stanton και Naomi Watts.

Ένας από τους κορυφαίους άντρες του Lynch είναι ο Kyle MacLachlan, ο κατεξοχήν άνθρωπος που φέρνει ένα σχετικό άγκιστρο ακόμα και στις πιο παράξενες ιστορίες του Lynch. Ο MacLachlan έπαιξε τον πράκτορα Dale Cooper Δίδυμες κορυφές, Paul Atreides in Αμμόλοφοςκαι ο Jeffrey Beaumont μέσα Μπλε βελούδο.

1 Διφορούμενη έννοια

Σαν τις περισσότερες από τις άλλες ταινίες του Λιντς, Μπλε βελούδο τελειώνει με διφορούμενη νότα. Ο Lynch αρνείται να εξηγήσει το νόημα πίσω από τις ταινίες του και αντ' αυτού παρακαλεί το κοινό να βρει το δικό του νόημα σε κάθε μία. Οι ιστορίες και τα σύμβολα στο Μπλε βελούδο έχουν ερμηνευτεί με κάθε είδους διαφορετικούς τρόπους από μελετητές και κριτικούς όλα αυτά τα χρόνια.

Σε ένα δοκίμιο με υπότιτλο «Οιδίπους και Μπλε βελούδο», η φεμινίστρια θεωρητικός κινηματογράφου Laura Mulvey υποστήριξε ότι η ταινία αφορά την οικογένεια Οιδιπόδειου, με τον Jeffrey να παίρνει τη θέση του «παιδιού» και τον Frank και την Dorothy να παίρνουν τη θέση των «γονέων».

Επόμενο10 τροπάρια ταινιών που το κοινό θα μπορούσε να κάνει χωρίς, σύμφωνα με τον Ranker

Σχετικά με τον Συγγραφέα