Κλασικά τέρατα τρόμου ταξινομημένα με βάση το Likability
Οι σύγχρονοι θεατές του κινηματογράφου δεν έχουν έλλειψη κακών που πήζουν το αίμα για να τους διασκεδάσουν το Halloween. Είτε είναι το περιβόητο Jigsaw βασανίζοντας αθέλητα θύματα ή Η Άναμπελ στοιχειώνει κάποιο φτωχό νοικοκυριό, Το Halloween δεν είναι ποτέ αιτία απόσυρσης για τους λάτρεις της κινηματογραφικής αδρεναλίνης.
Το Χόλιγουντ είχε μια ερωτική σχέση με κακούς των ταινιών τρόμου τουλάχιστον από τη δεκαετία του '30, όταν ο Μπέλα Λουγκόζι Ο Δράκουλας, το Τέρας του Φρανκενστάιν του Μπόρις Κάρλοφ και ο Λύκος του Λον Τσέινι Τζούνιορ καταδίωξαν το ασήμι οθόνη. Ωστόσο, αγαπήθηκαν όσο τους φοβόντουσαν, αν και κάποιοι ήταν σημαντικά πιο συμπαθείς και συμπονετικοί από άλλους.
10 ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΤΗΣ ΟΠΕΡΑΣ
Χάρη στο Ο Andrew Lloyd Webber σκηνή μιούζικαλ και είναι Διασκευή στη μεγάλη οθόνη υπό τον Τζέραρντ Μπάτλερ, το σύγχρονο κοινό είναι περισσότερο εξοικειωμένο με το Φάντασμα της Όπερας ως μια τραγική και αγαπημένη φιγούρα, που προκαλεί μεγάλο βαθμό πάθους και συμπάθειας.
Αυτό απέχει πολύ από την απεικόνισή του στο βουβό χαρακτηριστικό του 1925,
9 Ο ΑΟΡΑΤΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ
Καμία προσβολή στον Κέβιν Μπέικον, αλλά ο Κλοντ Ρέινς θα είναι πάντα ο βασιλιάς των Αόρατων Ανδρών. Η σειρά του ως Ο πρωταγωνιστής του H.G. Wells το 1933’ ομώνυμο Ο Αόρατος Άνθρωπος έβαλε τον «τρελό» στο «τρελός επιστήμονας» και καθιέρωσε το μοτίβο απεικόνισης του χαρακτήρα για τις επόμενες δεκαετίες.
Τα πειράματα του Jack Griffin στη χημεία μπορεί να του έδωσαν αόρατο, αλλά τον τρέλαναν απελπιστικά και βίαια. Παρά τις δηλώσεις των φίλων του και του λάτρη του ότι ήταν ένας αξιοπρεπής, στάσιμος πολίτης πριν από το ατύχημά του, Η απεικόνισή του από τον Rains στην οθόνη είναι τόσο δολοφονικά σκληρή που είναι δύσκολο να συμπάσχεις με τον χαρακτήρας.
8 ΔΡΑΚΟΥΛΑ
Η ανεξίτηλη εικόνα του βρικόλακα - ένα εύπλαστο και εκλεπτυσμένο ανατολικοευρωπαϊκό ισχυρό φούσκωμα με σέξι και άψογα ντυμένο με μαύρο κοστούμι και κάπα - μπορεί να συνδεθεί άμεσα με τον αντίκτυπο του Η απεικόνιση του Bela Lugosi από τον πιο διάσημο βρικόλακα από όλους, τον Δράκουλα την ομώνυμη ταινία του 1933.
Παρά τη σαγηνευτικότητα του κόμη της Τρανσυλβανίας του Λουγκόζι, δεν υπάρχει καμία περίτεχνη, αιώνες ιστορία αγάπης εδώ για να τον λυτρώσει. Αυτός ο Δράκουλας είναι σκέτος κακός, έτοιμος να διαφθείρει και να σκοτώσει τις γυναίκες της αγγλικής υψηλής κοινωνίας στο πόδι.
7 ΓΚΟΤΖΙΛΑ
Ένα από τα πιο αξιαγάπητα χαρακτηριστικά των τεράτων της κλασικής ταινίας είναι η μακροζωία τους, καθώς από γενιά σε γενιά τα ερμηνεύει διαφορετικά. Ένας από τους πιο παραγωγικά επανασχεδιασμένους χαρακτήρες είναι ο ίδιος ο «Βασιλιάς όλων των τεράτων», ο Γκοτζίλα.
Ενώ η πρώτη του ταινία τον απεικόνισε ως μια καταστροφική δύναμη της φύσης παρόμοια με μια περπατούσα ατομική βόμβα, οι επόμενες ταινίες τον έθεσαν ως αρχηγό μεταξύ των υπερασπιστών της Γης, καταπολεμώντας διαπλανητικές απειλές όπως ο εξωγήινος βασιλιάς Ghidorah. Οι σύγχρονες ταινίες το έχουν καταλάβει και ρίχνουν τη γιγάντια σαύρα σε ένα ηρωικό φως, τουλάχιστον, τόσο ηρωικό όσο ένα 200 πόδια, ραδιενεργό, τέρας που αναπνέει φωτιά μπορεί να είναι.
6 ΤΟ ΠΛΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΗ ΜΑΥΡΗ Λιμνοθάλασσα
Το πλάσμα από τη μαύρη λιμνοθάλασσα είναι αξιοσημείωτη για την προσθήκη ενός θεαματικού τέρατος στο πάνθεον των κακών στην οθόνη με τη μορφή του Gill-Man και για το ότι είναι το ντεμπούτο στην ταινία μεγάλου μήκους ενός νεαρού Κλιντ Ίστγουντ. Ακολουθώντας μια τυπική πλοκή επιστημονικής φαντασίας B-Movie του 1950, το πλάσμα ανακαλύπτεται σε μια επιστημονική αποστολή στον Αμαζόνιο και στη συνέχεια προκαλεί χάος και θάνατο στην ομάδα αναζήτησης που το ανακάλυψε.
Αν και η οπτική ματιά του πλάσματος είναι κάπως συναρπαστική, και υπάρχει ένα ορισμένο πάθος που είναι που γεννιέται όταν παρακολουθεί ένα ζώο να προσπαθεί να αμυνθεί, αδυνατίζει όταν βλέπει πολλά μέλη της ομάδας να παίρνουν σκοτώθηκε.
5 Η ΜΟΥΜΙΑ
Το σύγχρονο κοινό μπορεί να είναι πιο εξοικειωμένο Η μούμια διά μέσου Σειρά ταινιών του Μπρένταν Φρέιζερ ή Η κακή απόπειρα του Τομ Κρουζ στη δημιουργία ενός κοινού κινηματογραφικού «τέρατος», αλλά αναμφισβήτητα, η καλύτερη ερμηνεία παραμένει αυτή του Μπόρις Κάρλοφ στην ομώνυμη ταινία του 1932.
Εδώ, όλα τα γνωστά τροπάρια του Η μούμια υπάρχουν ταινίες. Εκτός από τις κατάρες, τις αρχαιολογικές αποστολές και τα ξόρκια, η πλοκή επικεντρώθηκε γύρω από έναν αναζωογονημένο Αιγύπτιο ιερέα ονόματι Imhotep που αναζητούσε τη μετενσάρκωση της αρχαίας αγάπης του. Η ίδια η ιστορία είναι αρκετά σαγηνευτική ώστε το κοινό να συμπάσχει με τον χαρακτήρα, ειδικά όταν ενισχύεται από την επιδέξιη και συμπαθητική απεικόνιση του Karloff. Παρά τις άστοχες δολοφονικές του τάσεις, είναι αδύνατο να μην στηριχτεί στον Imhotep για να πετύχει τους στόχους του.
4 Η ΝΥΦΗ ΤΟΥ ΦΡΑΝΚΕΝΣΤΑΙΝ
Η νύφη του Φρανκενστάιν είναι ένα από τα σπάνια παραδείγματα μιας ταινίας που ξεπερνά την αρχική σε ποιότητα. Παραλαβή πλοκές από το μυθιστόρημα της Mary Shelley, η ταινία περιλαμβάνει το τέρας του Φρανκενστάιν και τον Δρ. Πρετόριους (ο μέντορας του Δρ. Φρανκενστάιν) χειραγωγούν τον νεαρό γιατρό ώστε να επαναλάβει το πείραμά του για να δώσει στο τέρας μια γυναίκα σύντροφο.
Αυτό που ακολούθησε ήταν μια φιλοσοφική εξέταση του τι συνιστά τη φύση της ζωής, καθώς και τι κάνει τις ανθρώπινες σχέσεις τόσο ζωτικές για την ύπαρξη. Αν και η Νύφη εμφανίστηκε στην οθόνη μόνο για αρκετό καιρό για να αφήσει να χάσει την εμβληματική της κραυγή, η τραγική γένεση της ζωής της και οι συνθήκες του θανάτου της την κάνουν εξαιρετικά συμπαθητική στο κοινό.
3 ΤΟ ΤΕΡΑΣ ΤΟΥ ΦΡΑΝΚΕΝΣΤΑΙΝ
Με τον ίδιο τρόπο όπως του Tod Browning Δράκουλας, James Whale's Φρανκενστάιν αποκλίνει σημαντικά από το αρχικό υλικό, αλλά δημιουργεί ένα νέο πρότυπο για τον χαρακτήρα που θα χρησιμοποιηθεί δεκαετίες μελλοντικών ταινιών.
Ωστόσο, παρά το γεγονός ότι το πλάσμα απεικονίζεται ως ένα άναρθρο άγριο (και όχι ως ένα μορφωμένο και αυτόνομο ον), το πρωταρχικό θέμα της ύβρεως της ανθρωπότητας στην προσπάθεια να μιμηθεί τον Θεό διερευνάται πλήρως. Δυστυχώς, το αθώο θύμα της ιστορίας είναι το ίδιο το Πλάσμα, το οποίο δόθηκε στη ζωή παρά τη θέλησή του και αναγκάστηκε να προσπαθήσει να περιηγηθεί στην ύπαρξη χωρίς καμία υποστήριξη ή καθοδήγηση. Αν και καταλήγει να σκοτώνει ανθρώπους (συμπεριλαμβανομένου ενός μικρού κοριτσιού), το κάνει από άγνοια και όχι από κακία, κάτι που τον κάνει αξιοθρήνητο και συμπονετικό στο κοινό.
2 Ο ΛΥΚΟΣ
Τι θα ήταν το Halloween χωρίς έναν λυκάνθρωπο και ποια θα ήταν οποιαδήποτε λίστα με κλασικούς κακούς του τρόμου χωρίς τον Wolfman του Lon Chaney Jr.;
Ο Chaney Jr πρωταγωνιστεί ως ο μέσος Joe Larry Talbot, ο οποίος χωρίς να φταίει, δέχεται επίθεση και δάγκωμα από έναν λυκάνθρωπο. Όπως γνωρίζει οποιοσδήποτε έμπειρος ακόμη και σε στοιχειώδη λαϊκή παράδοση, ο Τάλμποτ θα γίνει ο ίδιος λύκος στην επόμενη πανσέληνο. Η συμπάθεια του Τάλμποτ δεν προέρχεται μόνο από τις ιδιότητές του σε κάθε άνθρωπο, αλλά από τη συμπονετική αντίδραση του κοινού στην άδικη κατάσταση της κατάστασής του. Μέσω της ταινίας, το κοινό στηρίζει τον Τάλμποτ να καταργήσει την κατάρα του λούπινου και να επανενταχθεί στην ανθρώπινη φυλή.
1 ΚΙΝΓΚ ΚΟΝΓΚ
Στη σφαίρα των τεράτων της κλασικής ταινίας και των έπος τους, δεν υπάρχει κανένα πιο οδυνηρό από αυτό των Κινγκ Κόνγκ. Ο κύριος του προϊστορικού νησιού του, η άγρια θηριωδία του Κονγκ καταπνίγηκε από τα συναισθήματα αγάπης του για την Αν Ντάροου, μια ανθρώπινη γυναίκα.
Η αδυναμία του να παραμερίσει αυτή την αγάπη του κόστισε κυριολεκτικά τη ζωή του, καθώς τα δύο αεροπλάνα που έπεσε για να την προστατεύσει τελικά τον σκότωσαν. Με τον ίδιο περίπου τρόπο που θα συμπονούσε κανείς και θα αγαπούσε ένα πληγωμένο ζώο, το κοινό αισθάνεται πάντα αρκετή αγάπη για τον γιγάντιο πίθηκο.
ΕπόμενοΤο Halloween Kills: 8 Things που θέλουν να δουν οι θαυμαστές στο Halloween Ends
Σχετικά με τον Συγγραφέα