'The Knick' Seizoen 1 Finale Review - Bloed maken en bloed breken

[Dit is een recensie van De Knick seizoen 1, aflevering 10. Er zullen SPOILERS zijn.]

-

Met 'Crutchfield' De Knick sluit een voortreffelijk geregisseerd, enorm goed geacteerd eerste seizoen af ​​met een aflevering die een showcase biedt voor niet alleen het ensemble cast – vooral het werk van Clive Owen en André Holland – maar ook voor de vele talenten van de serie' regisseur/cameraman/editor, Steven Soderbergh. De finale is het soort aflevering dat een losjes geplotte serie als deze bijna zou moeten hebben. In plaats van te zoeken naar een eindpunt om het seizoen af ​​te sluiten, verdienen schrijvers Jack Amiel en Michael Begler eer voor het dwingen van de personages om de volgende met ellende gevulde stappen van hun verhaal te nemen, voordat ze het een dag noemen (of a .) seizoen).

Als er iets is, de 'De gouden lotus' zette iedereen op weg naar ellende, de vraag achterlatend of Thackery, Edwards, Zuster Elkins, en vooral Cornelia, zou op wonderbaarlijke wijze eindigen met iets dat eruitzag als een gelukkig einde. Het is niet zo dat een gelukkig einde volledig onwaarschijnlijk zou zijn, maar zoals de dingen waren gegaan de afgelopen paar afleveringen, alles behalve wat er in het laatste uur werd afgeleverd, zou volledig hebben gevoeld onverdiend.

Gelukkig valt 'Crutchfield' niet tegen. De aflevering is veel meer verdeeld onder het ensemble dan bijvoorbeeld 'The Golden Lotus' of de door Thackery gedreven 'Veel laat werken.' Het resultaat is een reeks emotioneel zware scènes die slank aanvoelen en bewegen met de gratie en vaardigheid van een vechter, dankzij de visuele economie van Soderbergh's verhalen. Eén scène is zo goed belicht en de camerabewegingen zo onmerkbaar, dat het schitterende witte licht erachter Edwards en Cornelia contrasteren het gewicht van zijn laatste dingen met haar na bevestiging dat ze hun had afgebroken kind. Als het wat helderder was geweest, zou het er bijna sereen hebben uitgezien.

Vergelijk dat eens met de duisterheid van Barrow's achterbakse oproep aan Ping Wu, het incasseren van een schuld die niet van hem was om een ​​einde te maken aan een schuld die hij nooit had kunnen terugbetalen en het verschil is schokkend. Zoals wat volgt.

Wu's aanval op de kantoren van Bucky Collier, die zo eenvoudig en toch is zo onverwacht gewelddadig, leest het als zowel een eigenaardigheid in de serie als een soort verwante geest. Wu beweegt zich door de kantoren met de vaardigheid van een chirurg, kelen doorsnijden, inwendige organen perforeren en ten slotte een bijl in Collier's gezicht planten vanaf de andere kant van de kamer. Hij is efficiënt en effectief op een manier waarop Thack en Edwards hun beste dagen hebben, maar wat Wu onderscheidt, is zijn doel: hij wil eigenlijk dat zijn patiënten sterven.

Misschien valt er iets te zeggen voor Wu's opportuniteit, zowel in termen van hoe hij draait het script op Barrow en hoe hij niemand laat lijden - wat meer is dan iemand kan zeggen over Cornelia's ongewenste huwelijk met Philip (en zijn loeiende vader), of de afschuwelijke behandeling Galinger's vrouw Eleanor is gegeven door toedoen van John Hodgman (wiens karakternaam op IMDB momenteel luidt: "Man Entrusted with Eleanor", wat hopelijk nooit verandering).

Het is een bewijs van de serie en van Eric Johnson dat zijn pleidooi voor Thackery je echt laat voelen iets voor Gallinger, vooral omdat hij voor zo'n groot deel van de tijd niet veel meer is geweest dan een folie voor Edwards seizoen. De ironie is natuurlijk dat Everett niet weet hoeveel hij gemeen heeft met Edwards, in termen van hoe ze gaan om met emotionele nood, zoals zijn reis naar de Knick om een ​​​​deel van de pijn die hij heeft te verlichten, zou kunnen hebben opgeleverd een band tussen de twee in plaats van meer wrijving.

Niemand ziet het duidelijk zo lijkt het, vooral niet de drugsverslaafde, competitieve Thackery die zo gedreven wordt door de behoefte om Dr. Zindberg te helpen bij het ontdekken van de sleutel tot een succesvolle bloedtransfusie, dat hij uiteindelijk een jong meisje vermoordt. De overmoed van Thack leidt tot een situatie waarin zijn vraag naar: "Wat heb ik gedaan?" leest als het meest oprecht menselijke wat hij het hele seizoen heeft gezegd (of in ieder geval de laatste drie afleveringen). Geen minuut denken De Knick zou Dr. Thackery echter de dwaling van zijn wegen laten zien door de lens van extreme schuld; niet wanneer er de nieuwe wonderdrug heroïne is om een ​​glimlach op zijn gezicht te toveren en hem te laten vergeten hoe ellendig hij is en waarschijnlijk zal zijn in de komende weken en maanden.

Zeggen dat het van kwaad tot erger gaat, is zacht uitgedrukt. En toch heeft het geen zin dat de serie er plezier aan beleeft om zijn personages te laten wentelen in een nieuwe vorm van ellende (met uitzondering van Tom Cleary, wiens leven op dit moment gewoon azen is, terwijl hij eindigt met een tas vol geld en een Sears-catalogus op zijn schoot), het is alleen maar interessant om erachter te komen hoe dit nieuwe niveau van ongemak zich zal vertalen in een meeslepende verhaallijn wanneer De Knick hervat.

En aangezien iedereen bijna moedwillig een slechte situatie inruilt voor een nog ergere, is er genoeg om te suggereren dat dingen in 2015 net zo interessant zullen zijn.

De Knick zal in 2015 terugkeren op Cinemax.

Batman Beyond bevestigt dat Bruce nooit heeft vernomen dat hij de vader van Terry was

Over de auteur