10 superheldenfilms die ook filmsatire zijn
Superheldenfilms brengen geliefde personages en hun werelden naar het scherm. Op dit punt in de populariteit van het genre trekt de aankondiging van een nieuwe aflevering in een franchise of een nieuwe iteratie van een personage internationale aandacht. Entertainment en escapisme zijn woorden die vaak worden gebruikt als we het hebben over superheldenfilms, vooral onder critici. Er is niets mis met plezier willen hebben in de bioscoop, maar dit soort generalisaties verwerpen het ambitieuze werk in het genre.
Een superheldenfilm die de actie en speciale effecten vervangt door een spraakzaam melodrama zou dat niet doen gaan goed over met fans, maar dat wil niet zeggen dat ze alleen visueel indruk willen maken en niet intellectueel. De twee zijn niet exclusief. In tegenstelling tot de mening van sommigen, houdt het superheldengenre van zelfreflectie en beschikt het over een cohort antihelden die evenveel satiriseren als entertainen.
10 Avengers: Oneindige Oorlog (2018)
De missie van Thanos om de vijf oneindigheidsstenen te verzamelen om de bevolking van het universum in tweeën te snijden, is zowel kwaadaardig als humanitair. Zijn motieven zijn niet egoïstisch, maar uit bezorgdheid voor zijn medemens, planeet, melkweg, enzovoort. De paradox van het willen redden van het universum met alle mogelijke middelen, hoe verdomd de kosten ook zijn,
9 De donkere ridder (2008)
Het algemene concept van Batman als personage, iemand die zich tot burgerwacht wendt vanwege het falen van de georganiseerde autoriteit om recht te spreken, hekelt de tekortkomingen van de rechtshandhaving en het rechtssysteem. Wat onderscheidt? De donkere ridderis natuurlijk de Joker van Heath Ledger. Meer dan enige andere weergave van Batmans aartsvijand, verwoordt Ledger's Joker een verdediging voor sociaal anarchisme. Door de chaos die hij orkestreert, ontrafelt het sociale weefsel van de bevolking van Gotham, en test of: hun gemeenschappelijkheid als medeburgers en mensen hebben de macht om te zegevieren over hun verschillen.
8 Deadpool (2016)
Sommigen overwegen misschien: Deadpool meer een zijn parodie op het superheldengenre in plaats van satirisch, maar satire is niet altijd zo streng en geeft er de voorkeur aan om het onthullende effect van humor te gebruiken. De film is een waarschuwend verhaal over de negatieve effecten van nihilisme en de apathie en depressie die daaruit kunnen voortvloeien.
Het is hilarisch om te zien hoe Deadpool zichzelf herstelt nadat een van zijn ledematen van zijn lichaam is afgesneden, maar het maakt zijn leven ook onbelangrijk. Ellendig samenlevend met een vrouw die tientallen jaren ouder is dan hij, herontdekt hij uiteindelijk de liefde, duwt hem uit zijn onverschilligheid en in de richting van een meer heroïsch gevoel voor moraliteit.
7 Kick-ass (2010)
Het leven is zwaar voor Dave, een stripboeknerd op de middelbare school die zijn superheldpersonage Kick-Ass noemt. Dave's klasgenoten zijn al een buitenstaander en beschouwen hem als een homoseksueel in de kast wanneer hij opeenvolgende dagen van school mist om zijn misdaadbestrijdingstaken te vervullen, waardoor hij verder in de sociale vergetelheid raakt. Een herinterpretatie van het grootste aforisme van superhelden aller tijden, "met grote kracht komt grote verantwoordelijkheid", Supervet hekelt de gemeenschappelijke kinderdroom van het willen van superkrachten en het bestrijden van slechteriken. Een oscillerende toon tussen hyperbolische actie en verlangen naar een normaal leven op de middelbare school weerspiegelt de tegenstrijdige periodes van optimisme en twijfel van het opgroeien.
6 Logan (2017)
Verwikkeld in een conflict dat hem tot doelwit van een klopjacht maakt, moet een oudere, door de winkel gedragen Logan, die een dubbelleven leidt onder zijn menselijke alias James, vluchten voor zijn rustige bestaan. Hij wordt ook geconfronteerd met de extra complicatie van het dragen van een zieke dokter Xavier op sleeptouw, samen met een jong gemuteerd meisje met buitengewone kracht genaamd Laura. Zijn missie om haar over de Canadese grens en in veiligheid te brengen, is een elegisch verhaal over de opofferingen die ouder zijn generaties zorgen voor degenen die achter hen staan, maar vragen zich ook af of het hen verlost van de verwoesting die in hun leven is achtergebleven wakker worden.
5 Sin Stad (2005)
Als je in de stemming bent voor een visueel spektakel met hersens, zoek dan niet verder dan Sin City. Degenen die het prikkeldraad vieren, kijken naar de nieuwe televisieserie de jongensheeft op superhelden lijken te zijn vergeten Sin City. De film is episodisch gestructureerd en tuurt in de groezelige criminele onderbuik van de titulaire stad.
Er is geen morele stem. In plaats van onderscheid te maken tussen goed en kwaad, kijkt de film verder dan de traditionele dichotomieën van held en schurk, en richt hij zijn blik op een moreel ambivalent superheldenlandschap. Hoewel de personages soms vechten tegen de corruptie van de criminele underground, staan ze er niet voor open om er deel van uit te maken als het hun belangen behartigt.
4 De ongelooflijke (2004)
Terwijl het een rage was onder superheldenfilms om het concept van de superheld te deconstrueren, met een cynische benadering die de helden van hun voetstuk stoot, De ongelofelijkenheeft een warmer hart en een meer praktische visie dan zijn leeftijdsgenoten. Het laat zien hoe een typisch burgerlijk leven van negen tot vijf, ondanks het comfort van de middenklasse, neerkomt op een beteuterd en onvervuld bestaan voor Mr. Incredible en Elastigirl. De plot herstelt ze vervolgens in hun oude glorie, in plaats van andersom, zoals andere, meer knapperige en bittere satires over superhelden.
3 Thor: Ragnarok (2017)
Thor: Ragnarokwordt liefdevol herinnerd als een van de grappigste superheldenfilms aller tijden. Het verdient deze onderscheiding gedeeltelijk omdat het een Romeins colosseum-gladiatorscenario toepast in een superheldencontext. De kluchtige actie die zich ontvouwt is onweerstaanbaar vermakelijk. De film geeft een ironische knipoog naar het publiek en erkent dat onze fascinatie voor karikaturale geweld mag dan beschaafder zijn, maar niet minder absurd dan de sadisten in de fictieve colosseum, juichen voor de ondergang van de Hulk.
2 V voor Vendetta (2005)
Guy Fawkes krijgt de superheldenbehandeling in een andere verfilming van een Alan Moore graphic novel. Vergelijkbaar met de zorgen die worden overwogen in Moore's wachters, staat het verhaal sceptisch tegenover het concept van de superheld. Om twijfel te zaaien over de vraag of het burgerwachtkarakter van superhelden wel zo welwillend is als ze traditioneel worden geportretteerd, V voor Vendettastelt Guy Fawkes voor in een totalitaire Londense dystopie. Het resultaat is een ongemakkelijke vergelijking tussen het anarchistische idealisme van de held en het onderdrukkende regime waartegen hij vecht.
1 Wachters (2009)
In de grimmige straten van New York City staat op de zijkant van een beschadigd gebouw "wie let op de wachters?Deze ethische bezorgdheid over de rechtsstaat dwong de superheldengroep die bekend staat als de Wachters met pensioen. Terwijl de wereldwijde dreiging de onwillige helden uit de schaduw trekt, betwisten ze of superhelden, handelend voor een rechtvaardige zaak, niettemin gedoemd om autoritairen te zijn die buiten de reikwijdte van de regels opereren die het leven beheersen van degenen tegen wie ze vechten beschermen.
Volgende5 Harry Potter-wezens geïnspireerd door mythologie (& 5 uitgevonden voor de franchise)
Over de auteur