Jumanji: 10 klassieke citaten van Robin Williams

De eerste Jumanji film kwam uit in 1995 en voor sommigen zal het als de enige echte worden beschouwd Jumanji film. Sindsdien is er een soort van aanpassing/vervolg op de film gebaseerd op het tweede boek en drie echte filmvervolgen die met wisselend enthousiasme zijn ontvangen. Als het gaat om sequels, zullen er altijd dingen zijn die beter zijn gedaan of die het doel volledig missen - maar één ding dat niet kan worden geëvenaard of gerepliceerd, is natuurlijk, Robin Williams' rol als Alan.

Williams barst op het scherm uit met het jeugdige enthousiasme van een kleine jongen - toepasselijk, aangezien Alans leven was afgesneden van menselijke interactie toen hij in zijn jeugd voor het bordspel werd gegrepen -- maar dit gold ook voor de kenmerkende energie van de meeste optredens van Robin Williams. Hij bracht een speelsheid en emotionele intensiteit in alles wat hij aanraakte, en leek vaak rechtstreeks tot kijkers te spreken.

10 "Bedankt voor het blijven rond deze tijd."

Dit lijkt een aardig ding voor Alan om tegen Sara te zeggen, en het is zeker ook de bedoeling -- maar tegelijkertijd werkt het ook om haar te benadrukken niet in de buurt blijven de laatste keer dat Alan haar nodig had, terwijl ze had kunnen blijven en de dobbelstenen had kunnen gooien, het spel doorgaan totdat Alan was opgeslagen. Maar in plaats daarvan rende ze over straat, om nooit meer terug te keren.

9 "Stop met me dingen te geven die uit elkaar vallen!"

Laat het aan Robin Williams over om een ​​scène te maken waarin zijn personage letterlijk door een vloer valt terwijl hij enorme spinnen probeert af te wenden, iets dat de moeite waard is om om te lachen.

Alan heeft slechts enkele seconden voordat zijn lichaam door het hout zakt dat nu drijfzand is geworden, en zijn kameraden proberen wanhopig om hem alles te geven waar hij zich aan vast kan grijpen -- maar de dingen breken steeds in tweeën, waardoor de scène nog meer wordt stressvol. Maar dan, met deze opmerking, wordt het opeens hilarisch.

8 "Nee, ik ben hierin opgegroeid. Het is daarbuiten dat me bang maakt."

De groep stelt voor om het bordspel mee naar buiten te nemen. De binnenkant van het Parrish-huis is een jungle geworden, geteisterd door wijnstokken die zich aan de muren vastklampen en bezaaid met verschillende wezens.

Het is echter een intimiderende scène voor iedereen, behalve voor Alan, die het grootste deel van zijn leven in de jungle van het spel heeft geleefd, wat laat zien hoe thuis geen universeel idee is, maar eerder waar je aan moet wennen.

7 "Het heeft je leven verpest? Ik was 26 jaar alleen, Sara."

Sara blijft beweren dat het bordspel haar leven heeft geruïneerd, een uitspraak die, hoewel waar vanuit haar perspectief, een beetje een klap in het gezicht is voor Alan om te horen.

Beiden waren getraumatiseerd door het spel, maar Alan was degene die in een compleet andere wereld werd getrokken, met niemand om hem gezelschap te houden en zonder enige kennis van zijn dierbaren.

6 "We moeten gewoon ons hoofd erbij houden en meedraaien met de klappen."

Alan bewijst dat hij zijn hoofd koel kan houden, maar ook onconventioneel en onvoorspelbaar kan zijn. Deze regel onthult de mantra die Alan op zichzelf moet hebben gebruikt gedurende de jaren dat hij helemaal alleen in de jungle doorbracht -- anders zou hij het daar niet lang hebben volgehouden.

Hoewel kijkers niet precies weten wat daar gebeurde, is deze subtiele toespeling voldoende om de donkere tijden achter de film te onthullen les geleerd.

5 "Je weet niet eens wat bang is."

Peter probeert Alan te lokken om hem het spel met hen te laten spelen, en beschuldigt hem ervan te bang te zijn om te spelen. Alan reageert hier niet goed op, verschuift naar een donkerdere bui en vertelt enkele aspecten van hoe het was om het leven te leiden dat hij deed terwijl hij vastzat in het bordspel.

Dit werpt licht op de totaal verschillende levens die mensen kunnen leiden en het gevaar van aannames, ook al is het voorbeeld in dit geval vergezocht.

4 "Ze is waarschijnlijk getrouwd met Billy Jessup en ze wonen in een trailerpark."

De film is niet bepaald een romance, maar ook niet verstoken van romantiek. Alan en Sara lieten dingen achterwege als kinderen, toen Alan duidelijk een oogje op haar had.

Zesentwintig jaar later is zij de enige persoon die hij ooit op deze manier mocht, en het is duidelijk dat hij genoeg tijd om bitterheid op te bouwen voor de jongen die Sara tot nu toe had toen hij raadde wat voor leven ze zou kunnen leiden nu.

3 "26 jaar geleden begonnen we allemaal een spelletje te spelen. En nu gaan we zitten en het afmaken."

Het soort regel dat je zou kunnen horen in een onheilspellende trailer, dit citaat omvat echt de sfeer van de film. Er is een onheilspellend element van het afmaken van wat ze begonnen, een gevoel van angst vermengd met plicht.

Geen van deze mensen wil doen wat ze doen, maar de wetenschap dat ze allemaal moeten, is een last die ze moeten dragen.

2 "26 jaar in de diepste donkerste jungle en toch werd ik mijn vader. Mijn excuses. Het is oké om bang te zijn."

Het wordt al snel duidelijk dat er een vreemde dynamiek gaande is tussen Peter en Alan. Peter staat te popelen om Alan te plezieren en spreekt tot hem wanneer hij heeft geweigerd om met een andere volwassene in de film te praten tot hij Alan ontmoette.

Alan toont een gebrek aan genegenheid, zelfs minachting, voor Peter - wat zich openbaart als een uiting van zijn onzekerheid die terug te voeren is op de emotionele onvolgroeidheid van zijn eigen vader.

1 "Ik ben bang. Maar mijn vader zei dat je altijd onder ogen moet zien waar je bang voor bent."

Het is interessant dat deze regel op een later punt in de film zou moeten komen dan die waarin Alan toegeeft dat zijn vader degene was die zijn giftige mannelijkheid beïnvloedde.

Het belangrijkste verschil lijkt echter te zijn dat hoewel Alan benadrukt hoe belangrijk het is om angst te voelen en toe te geven, hij ook enkele nuttige delen van de les van zijn vader weg, terwijl hij deze combineert met zijn eigen advies -- om angst onder ogen te zien zonder te schamen dat iemand bang.

Volgende10 Disney-verwijderde scènes We zijn blij dat ze knippen