The Last Mercenary Review: Van Damme schittert in hilarische Franse actiefilm

In veel opzichten is de Franse actiekomedie De laatste huurlingvoelt als een throwback-film. In de hoofdrol Jean-Claude Van Damme, een icoon wiens internationale faam piekte in de jaren '90, de filmkanalen hetzelfde chaotische energie van oude foto's van buddy-agenten, en de soundtrack en het esthetische gebaar op een diepe genegenheid voor nostalgie. Toch niets over De laatste huurling voelt ooit afgeleid of passé. De originele Netflix-film balanceert vakkundig de inhoud en biedt een fris en origineel verhaal dat leunt op zijn sterke punten, vooral die van zijn getalenteerde cast. De laatste huurling is Van Damme op zijn best: zijn komische timing is precies (waarschijnlijk omdat hij in zijn moedertaal acteert), en de actiescènes van de film zijn zeer bevredigend.

Geregisseerd door David Charhon en geschreven door Charhon en Ismael Sy Savane, De laatste huurling is een waanzinnig leuke thrill ride door de straten van Parijs. Van Damme speelt Richard Brumère alias "The Mist" - een legendarische agent die huurling werd die 25 jaar geleden zijn stilzwijgen verruilde voor een beruchte overheidsopdracht voor zijn zoontje Archibald om volledige immuniteit van de regering te ontvangen en een levenslange maandelijkse toelage. Wanneer de incompetentie van een onwetende bureaucraat hem ertoe brengt per ongeluk de immuniteit en bescherming van Archibald in te trekken, is uit de vriezer" - Brumère uit de schaduw dwingen om zijn (onwetende) zoon te redden van degenen die hem kwaad zouden doen.

De actie begint onmiddellijk in De laatste huurling, waarmee hij Brumère's bekwaamheid en reputatie als huurling vestigde - en het publiek de legendarische volledige splitsingen van Van Damme gaf. Er is geen gebrek aan vechtchoreografie in deze film, wat helpt om het tempo stabiel te houden. Van hectische auto-achtervolgingen tot close-quarter-gevechten en totale vechtpartijen, er is een verscheidenheid aan stunts en vechtsporten om kijkers geboeid te houden. De toon is luchtig en, afgezien van enkele ondeugende grappen, is er niets bijzonder grafisch of obsceens. Dit is niet de beste prestatie van Van Damme op het gebied van actie - het is moeilijk om iets zo visceraal als Bloed sport of zo technisch indrukwekkend als Kickbokser- maar het is toch vermakelijk.

Waar De laatste huurling echt schijnt is de komedie. Van Damme is hilarisch als 'The Mist', en omarmt zowel de overmoed van zijn personage als de voorliefde voor belachelijke vermommingen. Er is een gebrek aan waardigheid dat Brumère herkenbaar maakt - ondanks zijn superspionagevaardigheden - en het is gemakkelijk om voor hem te wortelen. Zijn volwassen zoon Archibald (Samir Decazza), of "Archie", zoals hij het liefste heeft, speelt de Chris Tucker tegen Jackie Chan van Van Damme. Archie is uit zijn diepte, in paniek, zwaaiend, soms zelfs schreeuwend van angst, terwijl ze gevaar ontwijken. De cast zit vol sympathieke, grappige personages: Alban Ivanov speelt de dwaze (maar goedbedoelende) regeringsfunctionaris Alexandre; Patrick Timsit de chagrijnige Commandant Jouard, die wanhopig is om "The Mist" neer te halen vanwege een persoonlijke wrok; zelfs Assa Sylla, wiens personage Dalila voornamelijk de hetero speelt van Van Damme's over-the-top Brumère, krijgt een paar lachjes met goed getimede brutale blikken en slimme comebacks.

Terwijl er veel is om van te houden De laatste huurling, ook de film hapert. Al vroeg is er een bijzonder opwindende achtervolgingsscène die een zeer hoge lat legt voor de actie en komedie, maar de film komt nooit meer helemaal overeen met die energie. Wat erger is, er is een tweede soortgelijke reeks kort na de eerste die in vergelijking te lang en uitgesponnen aanvoelt. De plot zelf kan moeilijk te volgen zijn, en er zijn een paar gevallen van schokkende overgangen die aanvoelen als het resultaat van het knippen van scènes. Momenten zoals personages die op onverklaarbare wijze leren jacks dragen terwijl ze niet in de vorige scène waren, of personages die zich op een nieuwe locatie bevinden zonder een duidelijk uitleg waarom ze er zijn of waar de locatie is, vestig de aandacht op de film op een manier die het publiek helaas uit de beleven.

Nog steeds, de ongemakkelijke beats in De laatste huurling worden gemakkelijk vergeten omdat het plot snel verder gaat met meer adrenaline-aangedreven chaos. De film is leuk en de relatiedynamiek is zoet. Er zit veel hart in de kern van De laatste huurling, en de algehele ervaring is zo aangenaam, dat men niet anders kan dan meer willen. Gelukkig is er hier potentieel voor een vervolg en voldoende materiaal om mee te werken. Zelfs als het publiek nooit krijgt De laatste huurling 2, misschien krijgt Van Damme op zijn minst meer kansen om zijn dwaze kant te omarmen in toekomstige Hollywood-producties.

De laatste huurling zal beschikbaar zijn om te streamen op Netflix op 30 juli 2021. Het is 110 minuten lang en heeft een TV-MA-classificatie voor taal en roken.