Zijn huis: waarom de horrorfilm zo lang wachtte om het monster te laten zien

In de horrorfilm van Netflix, Zijn huis, Het besluit van schrijver-regisseur Remi Weekes om te wachten met de onthulling van het monster valt samen met het aanvaarden van meer tastbare demonen van de hoofdpersonen. Zijn huis heeft de elementen van een traditioneel spookverhaal, maar de film is ook een commentaar op de vaak harteloze behandeling van vluchtelingen door de samenleving. Na maanden in een detentiecentrum te hebben doorgebracht -- een plek die zo somber is dat een andere bewoner wordt gezien die probeert te plegen zelfmoord -- een echtpaar uit Zuid-Soedan, Bol (Sope Dirisu) en Rial (Wunmi Mosaku), krijgen borgtocht als asiel zoekers. Hun vreugde over hun vrijlating wordt getemperd door een drietal bureaucraten die hen als criminelen behandelen en de strikte richtlijnen schetsen die ze moeten volgen of het risico lopen te worden uitgezet.

Het stel verhuist naar een vervallen woonproject in een klein Engels stadje, maar ondanks de insecten en ellende zijn ze optimistisch over het beginnen van een nieuw leven. Weekes verspilt geen tijd om de spanning op te bouwen als Bol vreemde geluiden begint te horen van achter de muren op de eerste nacht van het paar in huis. Rial en Bol ontsnappen uit een land vol geweld, maar het trauma dat ze tijdens hun reis oplopen -- opgetekend door dromen, flashbacks en hallucinaties -- is net zo angstaanjagend als de bovennatuurlijke aanwezigheid in hun huis. Terwijl de meeste spookhuisverhalen draaien om geesten die vastgebonden zijn aan een locatie, nemen Bol en Rial hun geesten mee. De meest kwaadaardige aanwezigheid is er een die Rial kent, een apeth (nachtheks).

De enige verschijning van de apeth in het begin van de film is een glimp van twee knoestige donkere handen. Rials beschrijving van de apeth en zijn krachten klinkt als een stadslegende: een heks met het vermogen om de doden op te roepen en die een man in zijn geheel kan verteren. De relatie van het paar begint te desintegreren naarmate de aanwezigheid van de apeth constanter wordt. Hun appartement wordt claustrofobisch als Bol ze opsluit, en het publiek kan er niet zeker van zijn dat het trauma dat ze hebben doorstaan ​​zich manifesteert als dit wezen of dat het echt bestaat. De naderende komst van de apeth voorspelt een dodelijke confrontatie tussen man en vrouw wiens unieke reacties op de apeth wantrouwen en paranoia veroorzaken. Het te vroeg tonen van de apeth zou de focus weghalen Zijn huis meer angstaanjagende verhaallijnen: de leugens die mensen vertellen om hun donkerste impulsen te rechtvaardigen en de wreedheid die mensen elkaar willekeurig aandoen. Rial is vervuld van wrok en Bol wordt geplaagd door schuldgevoelens. De apeth dwingt hen hun emoties te verwerken, met als hoogtepunt de verschijning van het monster in de voorlaatste scène van de film.

Kijkers kunnen er nog steeds niet zeker van zijn dat Rial het verhaal niet heeft bedacht om haar man te kwellen of dat Bol geen De schijnt-achtige psychose. Het kan ook worden aangenomen dat niemand zich voor zijn fouten kan verbergen. De beste horrorfilms zijn films die een gesprek beginnen zodra de lichten aangaan, waarbij de personages meer resoneren met het publiek dan met het monster. Zijnhuis treedt in de voetsporen van Eruit, waarbij het genre wordt gebruikt om in de Black-ervaring te duiken, maar nog een stap verder gaat om te onderzoeken wat het betekent om gemarginaliseerd te worden als immigrant, vooral als een gekleurde immigrant. Veel spookverhalen zijn beslist meer gestileerd en hebben speciale effecten om de aandacht van de kijkers vast te houden. De achtergrond van Weekes is opzettelijk somber en desolaat, en zijn personages zijn niet geïsoleerd alleen omdat ze gevangen worden gehouden door een leugen die de apeth manifesteert. Ze bestaan ​​ongezien omdat anderen zeggen dat ze er niet bij horen.

Alfred Hitchcock zei: "Er is geen terreur in de knal, alleen in de anticipatie ervan." Films zoals de exorcist, de bezwering, Rozemarijn baby, Paranormale activiteit, Een stille plek, Zijn huis, en kaken onderschrijven allemaal deze filosofie. Soms blijft het publiek alleen achter met het angstaanjagende ding dat ze in hun verbeelding hebben opgeroepen. Zelfs als er een uitbetaling is zoals een gigantische grote witte haai die het wateroppervlak breekt, een buitenaards wezen dat uit de borst van een man springt, of een heks die tevoorschijn komt uit... onder de keukenvloer zijn de gebeurtenissen die volgen nooit zo eng als het onbekende dat eraan voorafgaat hen.

Aanval op Titan laatste seizoen deel 2 Trailer: wie zal overleven?

Over de auteur