12 beste Robert De Niro-uitvoeringen aller tijden

Wat kun je zeggen over Robert De Niro? Hij is onze grootste levende acteur? Hij is de acteur van een acteur? Hij is een uitstekende acteur die ooit de game bezat en de regels veranderde? Nou, je kunt ze alle drie zeggen, maar hou van hem of aanbid hem, het is veilig om te zeggen dat van de meest obsessieve filmliefhebber tot de casual bioscoopbezoeker, er zijn niet veel filmfans die niet zijn weggeblazen door ten minste één van Robert De Niro's kenmerkende krachtpatsers optredens.

De Niro is te zien geweest in meer dan 90 films en hoewel er nogal wat blindgangers zijn geweest tussen de mercurial magie, die, behalve de harden van hart en de verstoken van verwondering, niet bij zinnen zijn geweest geëlektrificeerd en hun verbeelding geboeid door de intensiteit van het instappen, meeslepende majesteit, aangrijpende authenticiteit en ongrijpbaar charisma dat De Niro toepast op zijn meest memorabele creaties.

Wil je realisme? Jij hebt het! Hier is Screen Rant's lijst van de 12 beste Robert De Niro-uitvoeringen aller tijden.

12 De hertenjager (1978)

Ze maken geen films die het gevoel van stilte en stille kwaliteit van Michael Cimino's hebben De hertenjager meer, en dat is maar goed ook, want ze maken niet langer veel acteurs die de aandacht van de kijker weten vast te houden op dezelfde manier als De Niro dat doet in dit epos uit 1978 over oorlog, vriendschap en verlies.

De Niro speelt staalarbeider Michael "Mike" Vronsky als een gepersonifieerde onweersbui. Mike is het soort compromisloze, no-nonsense en fel individualistische karakter wiens hele filosofie in vijf woorden kan worden samengevat: "Mijn weg of de snel weg." Hij is een complexe man die fel loyaal is aan zijn vrienden en de dingen waar hij van houdt. Het zijn deze dingen die uit elkaar worden gescheurd, opgeblazen en verbrijzeld terwijl de oorlog in Vietnam de idealen en zekerheden decimeert die de personages ooit als vanzelfsprekend beschouwden.

Terwijl zijn vrienden worden gemarteld, hun toevlucht zoeken in waanzin of worden vermoord, blijft het karakter van De Niro stoïcijns uitdagend en houdt hij zijn hoofd vast, terwijl alle anderen die van hen letterlijk verliezen. In The Deer Hunter's legendarische Russische roulettescène, De Niro geeft een ongeëvenaarde prestatie, aangezien zijn karakter niet alleen de waanzin omarmt, maar er ook de meester van wordt.

11 Razende Stier (1980)

Martin Scorsese en Robert De Niro hebben samen veel geweldige dingen gedaan, maar Razende Stier moet hun meesterwerk zijn. Het fysiek veranderen van zijn uiterlijk van dat van een vechtende Griekse god in een bierslurpende bankaardappel is op zich al indrukwekkend, maar het is De Niro's complete onderdompeling in de psyche van een emotioneel conflicterende, compromisloze en fel mannelijke vechter die zijn vertolking van Jake LaMotta zo intimiderend maakt als een atoom bom.

Struinend van adembenemende scene naar scene, is De Niro op zijn meest venijnig spuwend, slagader brekend, schuimend aan de mond het best als de bokser die zo goed vocht in de ring omdat hij elke seconde van de wereld buiten de touwen vocht dag.

De Niro legt de essentie vast van een mentaal onstabiele moordmachine, en je kunt de naderende tsunami van terreur met een mes tijdens de scène waarin Jake zijn probleem Joey (Joe Pesci) "Heb je mijn vrouw geneukt?"

10 Gemiddelde straten (1973)

Net begonnen en graag voortbouwend op de naam die hij voor zichzelf had gemaakt in Bang the Drum Slowly, uiteraard De Niro genoot van zijn rol als de jeugdig uitbundige, vluchtige en onverschrokken John "Johnny Boy" Civello in Martin Scorsese's Gemiddelde straten. Johnny Boy is zo hongerig als een Grote Witte en zo onvoorspelbaar als een storm, en De Niro kanaliseert een bepaald soort chaos met grote ogen, manisch grijnzende Gemiddelde straten zijn ster aan de beurt.

Toen Iggy Pop zong in de Stooges-klassieker "Search and Destroy", "Ik ben een straatluipaard met een hart vol napalm, ik ben een weggelopen zoon van de nucleaire atoombom, ik ben een vergeten jongen ter wereld, degene die zoekt en vernietigt," het is bijna de perfecte beschrijving van de in leer gehulde, bijdehante, tragische clown die Johnny Boy is.

Je krijgt het gevoel dat De Niro zeker personages als Johnny Boy kende toen hij opgroeide in de straten van Little Italy en als zodanig in staat was om de juiste hoeveelheid pathos in een personage dat niet bang is voor de wet, de maffia, of stervende is, en die instinctief weet dat hij naar de hel gaat in een handkar voor de laatste gordijnen val.

9 Het leven van deze jongen (1993)

Een psychotische De Niro in een padvindersuniform stoppen en hem casten als de archetypische stiefvader uit de hel is het spul van nachtmerries, en in Michael Caton-Jones Het leven van deze jongen, De Niro speelt de ogenschijnlijk respectabele maar ronduit gestoorde en sadistische Dwight Hansen met een zo scherp randje dat je er engelenvleugels aan zou kunnen snijden.

Wanneer Tobias Wolf (een jonge Leonardo DiCaprio) Dwight voor het eerst ontmoet, lijkt hij een aardige vent en lacht hij regelmatig, maar het is allemaal een façade. Nadat Dwight Toby's moeder veilig heeft gebracht waar hij haar hebben wil, onder zijn dak, begint hij de jonge Tobias te behandelen met een aan psychotische grens.

Drie jaar lang regeert Dwight met een ijzeren staaf en kwelt hij zijn familie met zijn agressieve gedrag en verschrikkelijke saxofoonspel. Dingen komen tot een hoogtepunt boven een pot mosterd, waardoor De Niro het soort razende gek wordt dat je gewoon niet zou willen tegenkomen als de maan vol is.

8 Er was eens in Amerika (1984)

Een goede acteur is in staat om een ​​paar scriptpagina's aan dialoog uit te drukken door alleen zijn ogen en gezichtsuitdrukkingen, en in Sergio Leone's Er was eens in Amerika, De Niro doet precies dat.

Voor een film die in wezen het verstrijken van de tijd documenteert en de verwoestingen die het toebrengt aan onze vriendschappen, dromen, ambities en idealen, heb je een acteur nodig die in staat is een bepaalde wereldmoeheid uit te drukken en een persoon kan portretteren die belast is met een leven lang spijt. De Niro's optreden in Er was eens in Amerika is ingetogen, smeulend, berustend en volkomen meeslepend.

De Niro speelt de opiumverslaafde gangster Noodles, die op een wereldmoeite terugkijkt op een leven vol gebroken beloften en mislukte vriendschappen. De niet-chronologische volgorde van de film geeft het een dromerige kwaliteit en de uitvoering van De Niro heeft een ongrijpbare, mysterieuze kwaliteit.

7 De onaanraakbaren (1987)

De Niro is altijd een acteur geweest als het gaat om regisseurs die op zoek zijn naar een overtuigende gangster, maar in Brian De Palma's De onaanraakbaren, speelt hij de beroemdste gangster van allemaal, Al Capone.

Als er een waardevolle kritiek is op de onaanraakbaren, het is dat De Niro gewoon niet genoeg schermtijd krijgt, want als hij dat doet, is hij gewoon elektrisch in al zijn weerzinwekkende en heerszuchtige schurkenstreek. Slakachtige en corruptie uit al zijn poriën, De Niro's Capone is slecht tot in de kern en zo dodelijk als een nest adders op een slechte dag. Eliot Ness (Kevin Costner) mag dan een gloed van rechtschapenheid en onvergankelijkheid uitstralen, het is Capone's duisternis en boosaardige web van schaduwen die de kijker hypnotiseren.

Koel als ijs en tegelijkertijd sudderend van woede, is De Niro's Capone een wandelende broeinest van psychische stoornissen die voor altijd dreigen te escaleren tot een uitstervingsniveau. De scène waarin Capone een van zijn mannen doodslaat met een honkbalknuppel tijdens een etentje, zal je niet snel vergeten.

6 Kaap Angst (1991)

In Scorsese's remake van Kaap angst, zijn er bepaalde scènes waarin De Niro Max Cady speelt met alle charme, welsprekendheid en charisma van een zuidelijke heer uit een andere tijd en een andere plaats. Wat zijn metamorfose in een oogwenk tot een gestoorde deviant des te dwingender maakt.

Wanneer Cady snauwt lijnen zoals, 'Ik ben Virgil en ik leid je door de poorten van de hel. We zijn nu in de Negende Cirkel, de Cirkel van Verraders. Verraders naar het land! Verraders van de medemens! Verraders van God! U, meneer, wordt beschuldigd van het verraden van de principes van alle drie!” Je weet gewoon dat de schildwachten bij de poorten van de rede hun wapens hebben neergelegd en de stad hebben verlaten.

Max Cady is waarschijnlijk het meest beschadigde charter dat De Niro ooit heeft gespeeld, en hij heeft er een paar gespeeld. Cady is een product van zijn omgeving, en die omgeving wordt de hel genoemd. Er is geen begrip, geen vergeving en geen verlossing voor een personage als Cady, zijn woede is blind, compleet en meedogenloos. De Niro is nog nooit gemener geweest.

5 Maak kennis met de ouders (2000)

Nog niet zo lang geleden zou je eigenzinnige komedie en Robert De Niro niet in hetzelfde universum hebben geplaatst, laat staan ​​dezelfde film, maar "Mr. Intense" speelt het misschien niet echt om te lachen in Jay Roach's Ontmoet de ouders, maar zijn gespannen en excentrieke maniertjes zijn de perfecte folie voor een grappige kerel als Ben Stiller om te stuiteren.

De Niro speelt Jack Byrnes en is de beschermende vader van Gaylord Focker's (Stiller) verloofde. Onnodig te zeggen dat Byrnes de ongelukkige Focker niet mag en zeker niet wil dat zo'n nerd met zijn prinses trouwt. Byrnes is niet alleen zeer conservatief en vastberaden, hij is ook een gepensioneerde contraspionageofficier van de CIA en wantrouwt Gaylord met een paranoia die grenst aan manie.

De Niro laat de rol werken omdat hij zachtjes de spot drijft met de intensiteit en intimiderende aanwezigheid waar hij bekend om is geworden, en ook omdat Ontmoet de ouders is een erg grappige film.

4 Casino (1995)

De Niro was zo goed als James "Jimmy The Gent" Conway in Goodfellas, het was niet meer dan eerlijk dat Scorsese zijn oude maat een eigen maffia-epos gaf - Casino.

De achtste samenwerking tussen de twee filmische kameraden zag De Niro casinobaas Sam "Ace" Rothstein spelen, en vanaf de openingsscène, wanneer Ace wordt opgeblazen, Casino is een geweldige film. De Niro's optreden is meer machiavellistisch dan monsterlijk, maar hij geeft een mooi verslag van een man die zijn hoofd koel probeert te houden onder enorme druk en de extra last van de acties van zijn diep psychopathische vriend Nicky Santoro (Joe Pesci).

In Casino, De Niro geeft een van zijn meest ingetogen optredens en in Ace creëert De Niro een sympathiek personage wiens winnende combinatie van hart, cynisme en straatwijsheid stelt hem in staat om met de gewone jongens om te gaan en het te mixen met de gangsters.

3 Koning van de komedie (1983)

De Niro is een van de beroemdste mensen ter wereld, dus het is ironisch dat een van zijn meest memorabele optredens is als Rupert Pupkin, een personage met een neurotische honger naar roem ten koste van alles leeft, wel, en psychotischer dan ooit tevoren in de gek geworden beroemdheid van vandaag cultuur.

In King of Comedy de humor is subversiever dan Ontmoet de ouders, en de grappen een stuk donkerder, maar dat komt waarschijnlijk omdat Pupkin een disfunctionele desperado is voor wie ontvoering slechts een middel is om te krijgen wat hij boven alles wil - roem, roem, fatale roem.

Geregeerd door de mantra dat het is "Beter een nacht koning te zijn, dan een leven lang schmuck." Pupkin is een wandelende tijdbom van onzekerheden en melodramatische middelmatigheid. Hij is een fantast die gelooft, net als zoveel anderen, dat wereldfaam en universele bijval voor het oprapen liggen. Als het niet komt, heeft hij niet zozeer een fortuin om losgeld te betalen, maar een beroemd figuur in de vorm van komiek en talkshowhost Jerry Langford (Jerry Lewis).

In King of Comedy De Niro loopt op het slappe koord tussen borderline persoonlijkheidsstoornis en compleet huilen naar de maan waanzin om van Pupkin een losgeslagen en griezelig personage te maken dat nog lang na de film in je gedachten zal blijven hangen loopt af.

2 De peetvader deel II (1974)

Een jongere versie spelen van een rol die Marlon Brando zich eigen heeft gemaakt De peetvader, De Niro stelt niet teleur in De peetvader deel II. Sterker nog, hij zweeft als een adelaar en geeft een extra dimensie aan het legendarische charter dat Vito Corleone is.

De Niro kijkt naar de essentie van Siciliaanse dreiging en brengt een kwetsbaarheid en afgemeten wreedheid in de rol van Vito. Hij is een familieman, maar hij is ook een moordenaar, en hij zal doen wat nodig is om te komen waar hij heen wil. Het is bekend dat hij een wrok koestert en je kruist hem op eigen risico, zoals de moordenaar van zijn vader, Don Ciccio (Guiseppe Sillato), ten koste van hem ontdekt.

Vito is strikt old school en De Niro brengt het dilemma van een man die probeert de realiteit van geweld en het ideaal van eer in evenwicht te brengen op tafel. Vito wil het goede leven leiden, maar om dat te doen moet hij tot op zekere hoogte slechte dingen doen, heel slechte dingen. Het is een contradictie die De Niro met aplomb voor elkaar krijgt.

1 Taxichauffeur (1976)

In de populaire cultuur zijn de outsider- en loner-figuren die een bijna iconische status hebben bereikt op één hand te tellen. Aan het hoofd van het peloton zou Holden Caulfield staan, en zijn mede-generaal in het leger van buitenbeentjes zou de hoofdrolspeler zijn van Scorsese's Taxi chauffeur, Travis Bickle.

Taxi chauffeur is in wezen een diep apocalyptische film en de uitvoering van De Niro is elke apocalyps waardig. Travis is een man die uit de tijd is geboren in een wereld die verkeerd is gegaan. Zijn pogingen om de gruwel en corruptie die hem omringen te begrijpen en het nog steeds als een gewone man af te snijden, zijn het resultaat in een ontmoedigende reeks ontmoetingen terwijl Travis langzaam zijn verstand verliest en zich uiteindelijk met het feit verzoent Dat "Er is geen ontsnappen aan", hij's "Gods eenzame man."

Taxi bestuurders"Heb je het tegen mij," scène is veel geparodieerd in de bioscoop en daar is een reden voor. Het is echt huiveringwekkend en een van de mooiste weergaven van de langzame afdaling van een man in de afgrond die ooit op camera is vastgelegd.

De Niro heeft nog nooit een vreemder, opvallender of echt intrigerend personage gecreëerd dan Travis Bickle, hij is een man die zijn eigen pad bewandelt, zijn eigen ding, en kiest ervoor om op te staan ​​tegen de verschrikkingen van de samenleving, omdat het de enige keuze is die hij kan maken om te voorkomen dat hij deel gaat uitmaken van de verschrikkingen die hij heeft veracht.

-

Als die lijst met klassieke De Niro-uitvoeringen er niet voor zorgde dat je boot deed schommelen en je ziel deed stijgen, klim dan aan boord en vertel ons wat films met 's werelds grootste levende acteur doen.

VolgendeDe 10 beste relaties in Avengers Comics, gerangschikt