John Carpenter's 10 beste filmscores gerangschikt

John Carpenter is een meester in het horrorgenre. zijn filmografie bevat enkele van de meest geliefde genrefilms uit de geschiedenis. De filmmaker wordt geroemd om zijn stijl en zijn expertise in het creëren van een goede sfeer door zijn camerawerk en unieke regie-touches.

Een van de grootste sleutels tot het succes van zijn films zijn hun partituren, de meeste gecomponeerd door Carpenter zelf en allemaal met behulp van een elektronisch omgevingsgeluid. Terwijl de scores voor 1982 Het ding en 1984's Sterrenman hebben het klassieke Carpenter-geluid, ze zijn gecomponeerd door Ennio Morricone en Jack Nitzsche respectievelijk. Carpenter's compositie van zijn eigen partituren is net zo belangrijk als zijn filmmaken.

10 In de mond van waanzin (1995)

In de mond van waanzinis het Lovecraftiaanse verhaal van Carpenter over een onderzoeker (Sam Neil) op het spoor van een mysterieuze horrorschrijver wiens romans het einde van de wereld teweegbrengen. Voor de film componeerde Carpenter een griezelige partituur, maar een van zijn meest subtiele.

Voor het thema van de aftiteling gebruikte de filmmaker/componist zware gitaarriffs en een pulserende rock-'n-roll-sfeer. Dit, en de realiteit die onze hoofdpersonages ervaren, zijn slechts een list, aangezien de rest van de partituur een humeurige en zachte griezeligheid is die de donkere toon van de film complimenteert.

9 Dorp van de verdoemden (1995)

Carpenter's remake van de jaren 60 Dorp van de verdoemden werd niet goed ontvangen door het publiek of critici. De regisseur maakte het doelbewust in de stijl van een low-budget B-film uit de jaren 50 en dit stootte het publiek af, dat een film van hogere kwaliteit verwachtte van een meester als John Carpenter.

Wat geprezen werd, is de score van Carpenter. Hij gebruikte zijn kenmerkende synthstijl, maar deze keer met een milder effect. De beukende, met spanning gevulde stijl was er alleen in een paar scènes, terwijl Carpenter deze het elektronische equivalent maakte van een strijkerspartituur. Door zijn stijl voor deze film in een langzamer tempo te brengen, droeg het enorm bij aan de atmosferische toon van de film.

8 Ze leven (1988)

John Timmerman's 1988 Zij leven was een middelvinger naar het Reagan-tijdperk van de jaren tachtig. Het was een briljant idee om buitenaardse wezens te gebruiken die iedereen in een lopende slaap sussen zodat ze zelfgenoegzaam kunnen blijven terwijl ze het overnemen en de film werd goed ontvangen. Zowel de film als de score worden als klassiekers beschouwd.

Voor deze partituur behield Carpenter zijn pulserende stijl om de spanning te verhogen, maar voegde hij een meer bluesachtige toon toe. De openingsshots van de held van de film (Roddy Piper) zijn doordrenkt met een droevige, bluesstijl die de eenzaamheid en isolatie van het personage naar voren brengt.

7 Grote problemen in Little China (1986)

John Carpenter's Grote problemen in Little China is een van de meest populaire films van de regisseur. Hoewel het geen hit was aan de kassa, kreeg het meteen een cultstatus op homevideo en is het een van de meest geliefde films van de regisseur geworden. De score is net zo wild en opwindend als de film.

Deze keer gebruikte de regisseur een wilde en rockende stijl als aanvulling op zijn actievolle en komische ode aan kungfu-films. Met kleurenschema's die eruit springen en een groot, gedurfd canvas boordevol actie, is zijn score een pulserende en voetstampende verrukking die de film drijft.

6 De mist (1980)

John Carpenter was goed bezig na zijn rug aan rug successen van 1976 Aanval op Precinct 13 en de legende die uit 1978 was Halloween. Zijn geluk ging door, dankzij zijn vakkundig gemaakte spookverhaal, De mist. De film was een enorme hit en was een van de meest populaire films ooit vertoond in de MonsterVision-show van TNT, gehost door Joe Bob Briggs.

Carpenter's partituur is een van zijn meest bewonderde. Zijn zachte gesynthetiseerde piano geeft zijn spookverhaal een klassiek horrorgevoel. De rustige pianoklanken dragen bij aan de griezeligheid van de badplaats. De score bouwt langzaam spanning op, net als de film, om uiteindelijk te exploderen in een beukende spanning die ons op het puntje van onze stoel houdt.

5 Christine (1983)

Carpenter's populaire bewerking van Stephen King's Christine was een kaskraker en kreeg veel goede recensies, zelfs van koning zelf. Het verhaal van een bezeten auto speelde goed, dankzij de vaardigheid van de regisseur in karakterontwikkeling en zijn vermogen om de spanning die zo goed in de roman wordt beschreven naar voren te brengen, aangevuld met een van zijn beste scoort.

Voor de partituur speelde Carpenter op zijn eerdere gebruik van pulserende synth-aanwijzingen en verhoogde deze, waardoor deze specifieke partituur bijna een mix was van de stijlen die hij in zijn vorige drie films gebruikte. Als Christine kwam tot leven, Carpenter dreef de terreur door zijn partituur, die als een onstuitbare kracht op het publiek afkwam.

4 Aanval op Precinct 13 (1976)

Carpenter maakte naam met deze actiethriller uit 1976. De film was zijn hommage aan de western uit 1959 van zijn idool Howard Hawk Rio Bravo, terwijl een kleine groep mensen vastzit in een verlaten politiebureau terwijl ze worden omringd door straatbendes die hen willen vermoorden.

Het hoofdthema is direct herkenbaar onder Carpenter-fans. De toon is stoer en de 3/4 maatslag is de hint van het bloedbad dat komen gaat. Carpenter gebruikt het thema door en doordrenkt de rest van de partituur met een spanningsvolle uitstraling die niet ophoudt.

3 Ontsnap uit New York (1981)

Een van Carpenter's meest populaire films, Ontsnap uit New York heeft ook een van zijn meest populaire partituren. Terwijl we Snake Plissken volgen op zijn zoektocht naar een ontvoerde president, leidt de partituur ons door de donkere, dystopische 'toekomst' van 1997.

Het thema bouwt langzaam op, net als de film. De coole vingervlugge muziek van de hoofdtitel past bij de no-bullshit-stijl van onze antiheld, Snake. De rest van de partituur combineert pulserende actiewachtrijen met coole grooves die de houding en stijl van elk personage weerspiegelen.

2 Prins van de duisternis (1987)

De essentie van The Devil bevindt zich in de kelder van een verlaten kerk. Hij komt tot leven als een groep afstudeerders en wetenschappers erin opgesloten zitten. Carpenter's film is een van zijn humeurigste en meest gespannen.

Deze partituur is een niet aflatende oefening in meesterlijke manipulatie door middel van muziek. De muziek is bijna non-stop. Terwijl sommige critici klaagden, herkenden fans de briljante sfeer die werd gecreëerd door Carpenter's griezelige tonen die exploderen in pulserende wachtrijen als een achtbaan die, als hij eenmaal valt, nooit meer stopt omlaag. Dit is een van de mooiste vermengingen van de regisseur van zijn muziek met zijn beeldspraak.

1 Halloween (1978)

Iconisch op zoveel manieren. John Timmerman verstevigde zijn plaats in de geschiedenis van horrorfilms met niet alleen zijn slasherklassieker uit 1978, Halloween, maar ook zijn baanbrekende score.

Met behulp van de eenvoudigste tonen creëren Carpenter's synthesizers en Moog-orgels enkele van de meest sfeervolle momenten in de horrorgeschiedenis. Als Michael Myers besluipt Laurie Strode en haar vrienden op Halloween-avond, Carpenter's partituur volgt hen door de duisternis met een angstaanjagende synth-piano. De partituur is een van de meest erkende filmmuziek en wordt algemeen gewaardeerd als een van de grootste.

Volgende5 Harry Potter-wezens geïnspireerd door mythologie (& 5 uitgevonden voor de franchise)