Hoe horrorfilms zijn veranderd in de 21e eeuw
Horrorfilms bestaan al sinds de 19e eeuw, aan het begin van de cinema. Het is een understatement om te zeggen dat er veel is veranderd tussen toen en nu: 21e-eeuwse horrorfilms zijn veel complexer dan hun simplistische, stille voorgangers van meer dan 120 jaar geleden. De technologieën, inhoud en artisticiteit die worden gebruikt bij het produceren van hedendaagse horrorfilms, zouden deze vroegste filmmakers waarschijnlijk verblinden.
Zoals met alle vormen van kunst, hebben horrorfilms het vermogen om de samenlevingen waarin ze worden geproduceerd te reflecteren en te verkennen. Nieuwe ontwikkelingen in de samenleving kunnen nieuwe angsten teweegbrengen, die vervolgens worden weerspiegeld in en versterkt door horrorfilms. Daarom zou je kunnen geloven dat horrorfilms uit de 21e eeuw hun eigen nieuwe, unieke reeks maatschappelijke problemen naar het grote scherm brengen (en naar schermen van alle soorten en maten). De grootste en belangrijkste manier waarop horrorfilms in de 21e eeuw zijn veranderd, heeft echter niets te maken met nieuwe angsten of nieuwe maatschappelijke problemen.
In plaats daarvan heeft het te maken met het opnemen van eerder weggelaten perspectieven en het versterken van filmmakers om films te produceren vanuit die perspectieven, namelijk die van mensen van kleur, van vrouwen en van de LGBT gemeenschap. Enkele goede voorbeelden van de behandeling van deze perspectieven zijn te zien in films als Eruit, De onzichtbare man, en De perfectie.
Horrorfilms in de 21e eeuw zijn meer inclusief
Veel van de populaire elementen van horrorfilms bestaan schijnbaar voor altijd: vampiers, zombies, aliens, de apocalyps, het bovennatuurlijke; deze thema's en vele andere worden voortdurend opnieuw bekeken, en bijna alle horrorfilms kunnen worden gereduceerd tot angst - de meeste over het algemeen de angst voor de dood - waarbij elke generatie zijn eigen draai aan elk thema geeft en slechts af en toe een nieuw type toevoegt van angst. Goed uitgevoerde remakes zijn hier perfecte voorbeelden van; ze bevatten vaak een extra laag stroom sociaal commentaar die voortbouwt op het origineel. Maar dat is waar de nieuwigheid eindigt.
De angsten van de jaren vijftig waren geworteld in de nieuwe ontwikkelingen van het tijdperk, waaronder technologische vooruitgang zoals kernenergie en het splitsen van het atoom. Films over radioactieve mutanten, Hen! weerspiegelde bijvoorbeeld de angsten van de samenleving (zowel de rationele als de irrationele) met betrekking tot de gevolgen van het knoeien met de bouwstenen van de materie; de onderliggende angst was die van vernietiging. De nieuwigheid was de methode van de ondergang van de mensheid, niet een nieuw soort angst.
In de jaren zestig en zeventig ontstond de moderne slasherfilm (zwarte kerst,De Texas Chainsaw Massacre), die tot op de dag van vandaag is geworteld in angst voor verstedelijking, isolement op het platteland en uiteindelijk wraak voor fouten en misbruiken uit het verleden. Nogmaals, het nieuwste element is het voertuig van de film. De bestemming was echter hetzelfde: de dood. Dit kan gezegd worden voor de horrorfilms van elk decennium tot en met de jaren 2000 en 2010, waarin smartphones en sociale media het middel werden waarmee de personages van een film hun lot.
De nieuwigheid van 21e-eeuwse horrorfilms is echter meer dan alleen nieuwe technologie of nieuwe maatschappelijke problemen. Het is de opname van andere perspectieven dan die van de middenklasse, heteroseksuele, blanke man, die het grootste deel van de filmgeschiedenis domineerde. Eruit is daar een perfect voorbeeld van. De film neemt bekende elementen van horrorfilms - namelijk het wegrukken van het lichaam en mensenoffers - en voegt een essentiële laag toe die geworteld is in de Black-ervaring. De onbeschaamde kritiek op de blanke behandeling van zwarte lichamen en zwarte levens is baanbrekend, om nog maar te zwijgen van de veelgeprezen kritieken.
Door de geschiedenis van horrorfilms heen blijft de onderliggende angst voor de dood onveranderd, behalve aan de oppervlakte. De tijd verandert deze onveranderlijke angst niet, maar het verandert wel het gezicht ervan, en dat is maar goed ook. Hoe meer inclusief horrorfilms in de 21e eeuw worden, des te dichter komen ze bij het schijnen van een licht op de ware verschrikkingen van de wereld.
Captain Marvel 2-regisseur denkt dat de Snap van Thanos de schuld is van Captain America
Over de auteur