Er is water op de maan, maar het verbergt zich
De maan is een harde en levenloze omgeving, maar volgens nieuw onderzoek van NASA, kan er bevroren water verborgen zijn onder de schaduwen van het oppervlak. Terwijl veel van ruimte praat tegenwoordig is gecentreerd rond Mars, Europa en andere verre bestemmingen, is de maan vandaag de dag nog net zo fascinerend als 52 jaar geleden toen Neil Armstrong en Buzz Aldrin de eerste mensen werden die erop liepen. Het is niet alleen van cruciaal belang voor het leven op aarde, maar er zijn nog tal van resterende mysteries rond de maan die mensen nog moeten beantwoorden.
Een van die mysteries is de aanwezigheid van water op de maan. Op het eerste gezicht lijkt het alsof er geen plaats is voor water. De maan heeft een zeer beperkte atmosfeer, barre temperaturen, enz. Meer dan 10 jaar geleden werden echter voor het eerst mogelijke tekenen van water op de maan gedetecteerd. In 2020 bevestigde NASA het bestaan van watermoleculen in zonovergoten delen van het maanoppervlak. Hoewel spannend, zorgde die bevestiging voor enige verwarring. Hoe ter wereld zou water op de maan kunnen overleven? De intense hitte van de zon zou het zeker van het oppervlak afbranden, toch?
Dit is een puzzel waaraan enkele NASA-wetenschappers hebben gewerkt om op te lossen, en dankzij recent voltooid onderzoek van NASA's Jet Propulsion Laboratory, komt er misschien eindelijk een antwoord. Uit het onderzoek, uitgevoerd door wetenschappers Björn Davidsson en Sona Hosseini, blijkt dat water op de maan kan worden verklaard doordat het zich verbergt onder schaduwen veroorzaakt door de maan. "ruwheid." De vele rotsen en kraters rondom de maan creëren schaduwen wanneer ze door de zon worden geraakt. In deze schaduwen, die veel kouder zijn dan de zonovergoten delen van de Maan, water heeft misschien een kans om te bestaan in de vorm van vorst.
Hoe water zich zo op de maan kan verbergen
Om tot deze conclusie te komen, keken Davidsson en Hosseini naar beelden van het maanoppervlak van Apollo-missies in 1969 en 1972. Deze foto's laten duidelijk een ruw oppervlak zien met duidelijke schaduwen, maar desondanks stellen veel computermodules die de maan bestuderen, voor dat het oppervlak plat is. Als we rekening houden met deze ruwheid, wordt het bestaan van water op zonovergoten delen van de maan veel beter verklaarbaar. Deze schaduwen kunnen zo koud zijn als -350 graden Fahrenheit, vergeleken met zonovergoten oppervlaktetemperaturen die 240 graden Fahrenheit bereiken. Omdat de dunne atmosfeer van de maan de warmte niet gelijkmatig over het oppervlak kan verdelen, kunnen deze ijzige schaduwen dat wel bestaan direct naast brandende hete gebieden. Zoals de studie uitlegt, "Terwijl de zon de maandag volgt, wordt de oppervlaktevorst die zich in deze koude, schaduwrijke gebieden kan ophopen, langzaam blootgesteld aan zonlicht en gefietst naar de exosfeer van de maan. De watermoleculen bevriezen vervolgens opnieuw op het oppervlak en hopen zich weer op als ijs op andere koude, schaduwrijke locaties." Davidsson en Hosseini leggen uit dat andere studies het ruwe oppervlak van de maan hebben verklaard, hoewel ze geen rekening hebben gehouden met de schaduwen.
Weten hoe water op de maan bestaat, is essentiële informatie voor toekomstige missies. Als er voldoende water beschikbaar is dat zich onder deze vele schaduwen verbergt, kunnen astronauten dat gebruiken om te drinken, te koken, gewassen te verbouwen, brandstof en meer. Dit zou wetenschappers in staat kunnen stellen om maanbases te creëren voor toekomstig onderzoek, de maan te gebruiken als lanceerbasis voor andere missies en zelfs als een nieuw thuis voor sommige mensen. Er moet nog veel werk worden verzet voordat dat gebeurt, maar deze studie is een belangrijke stap in de richting van die toekomst.
Bron: NASA
90 dagen verloofde: Julia spreekt haar zieke fans toe die zijn opgemerkt tijdens pillow-talk
Over de auteur