Pete's Dragon is een filmremake die goed is gedaan

Toen het voor het eerst werd uitgebracht in 1977, Piet's Draak kreeg gemengde recensies van critici, maar werd voor velen een geliefde film vanwege de vertederende hoofdpersonages: de wees Pete en zijn draak Elliott. De muzikale film is een mix van live-actie en animatie en vertelt het verhaal van Pete die ontsnapt aan zijn gewelddadige pleeggezin en zij aan zij leeft met Elliott, die alleen verschijnt aan degenen die hem nodig hebben.

Elliott heeft het vermogen om zichzelf onzichtbaar te maken, wat handig is als hij niet ontdekt wil worden, maar zorgt ook voor problemen, aangezien de bescheiden bewoners van het kleine vissersdorpje Passamaquoddy aannemen dat het Pete is die onheil veroorzaakt rond de plaats. Uiteindelijk wordt Elliott ontdekt door Lampie, de oude vuurtorenwachter, maar de dorpelingen doen hem af als een dronkaard. Lampie's dochter, Nora, biedt Pete eten en onderdak aan bij de vuurtoren en hij accepteert. Een reizende showman biedt Pete geld aan voor Elliott, maar hij weigert en zegt dat hij niet van hem is om te verkopen. Nadat de showman Elliott probeert te vangen, treft een storm de haven, en Elliott onthult zichzelf wanneer hij de vuurtorenlamp aansteekt, waardoor Nora's verloofde wordt gered, die op zee was vermist. De film eindigt met Pete die van de vuurtoren zijn permanente thuis maakt, en Elliott gaat iemand anders helpen.

De verhaallijn is hartverwarmend, maar de film is niet goed verouderd, waardoor hij rijp is voor een remake. Disney heeft wisselend succes gehad met zijn remakes, heruitvindingen of hervertellingen, en het is vaak moeilijk om erachter te komen welke film in welke categorie valt, maar er is geen twijfel dat regisseur David Lowery's nieuwe op zich nemen Piet's Draak is een totale remake, en een hele goede daarin. Het uitgangspunt is nog steeds hetzelfde, maar deze keer krijgen we meer van Pete's achtergrondverhaal te zien in de vorm van een openingsscène, die zich afspeelt wanneer hij vijf is. Pete gaat op avontuur met zijn ouders en zit achter in de auto en probeert een verhalenboek te lezen, terwijl de auto uitwijkt om een ​​hert te ontwijken. Dan is Pete alleen in het bos, zijn ouders zijn duidelijk dood in de vernielde auto en er komen wolven naar beneden. Dat is wanneer Elliott voor het eerst verschijnt.

De setting is deze keer ook veranderd van een vissersdorpje naar een houthakkersstad aan Millhaven aan de rand van een groot bos in de Pacific Northwest. De tijdsinstelling is nooit duidelijk gedefinieerd, maar het zal ergens begin jaren tachtig zijn, zou je kunnen raden. Locatie en tijdperk zijn de eerste van vele verschillen, met andere, waaronder het vervangen van de vuurtorenwachter en zijn dochter door Mr. Meecham (Robert Redford) en zijn Park Ranger-dochter, Grace (Bryce Dallas Howard). Mr. Meecham vertelt het begin en het einde van de film, en vindt het heerlijk om de lokale kinderen verhalen te vertellen over de draak in het bos, waarvan niemand gelooft dat het echt is.

Natuurlijk is hij echt, en Elliott en Pete (Oakes Fegley) leven gelukkig zij aan zij, totdat Pete een groep houthakkers ontdekt die zich voorbereiden om een ​​deel van het bos af te breken. Hij wordt ontdekt door een meisje genaamd Natalie, en wanneer ze achter hem aan in een boom probeert te klimmen, valt ze en bezeert zichzelf. Ze wordt dan gevonden door haar vader, Jack (Wes Bentley), en haar aanstaande stiefmoeder, Grace. Haar oom, Gavin (Karl Urban) gaat op zoek naar Elliott, terwijl Pete naar de stad wordt gebracht voor behandeling in het ziekenhuis. Hoewel Pete verschillende keren probeert te ontsnappen, zijn Jack en Grace van plan om hem een ​​thuis te geven, en uiteindelijk neemt hij Grace, Natalie en Mr. Meecham mee om Elliott in het bos te zien. Vanaf daar blijft de plot afwijken van die van de originele film.

Lowery's versie van Piet's Draak is zo'n totaal andere kijk op de film dat het echt een totaal andere film is, maar voor iedereen de vele verschillen, waaronder het feit dat deze niet muzikaal is, zijn er nog veel overeenkomsten. In beide films is de karakterisering van Elliott prachtig; hoewel de animatie uit 1977 klonterig en ongeraffineerd was, was het hart van het personage er nog steeds, en de film uit 2016 levert niets op afgezien van een spectaculair realistische draak: een heel echt, heel tastbaar beest waarvan je denkt dat je het zou moeten kunnen bereiken en aanraken. Zijn liefde en genegenheid voor Pete is duidelijk, misschien zelfs meer deze keer, terwijl hij Pete openlijk knuffelt sluit verschillende keren, en hij lijkt een karakterdiepte te hebben die maar weinig CGI-personages hebben bereikt voordat; hij is vol wijsheid, vriendelijkheid, kattenkwaad, liefde en hart.

Het karakter van Piet is echter anders. Terwijl hij in het origineel een jonge brutale kerel was die geen angst toonde voor de stedelingen en zich geen zorgen maakte over de vooruitzicht om bij de vuurtoren te gaan wonen, is Fegley's portret dat van een veel somberder en reflectiever kind. Na zes jaar in het wild te hebben geleefd, heeft Pete een begrijpelijke behoedzaamheid en angst voor mensen die komt duidelijk over, dankzij uitstekend acteerwerk van Fegley, die echt een triomf is in de film. De diepe band tussen de twee hoofdpersonages zorgt voor een ongelooflijk emotioneel einde in beide films, maar nog meer in de versie van Lowery dankzij de CG-animatie die een meer overtuigende illusie creëert van Pete en Elliot die daadwerkelijk met elkaar omgaan.

Piet's Draak 1977 blijft een klassieke ravotten die absoluut van zijn tijd is. Familiefilms volgden destijds een bijna vaste formule, die bestond uit gekke schurken, overdreven heldere en vrolijke hoofdpersonen, een paar goedkope liedjes en een zoetsappig einde. Dat wil niet zeggen dat het een slechte film is... alleen dat het een stuk beter kan. Daarentegen, Piet's Draak 2016 is een veel meer reflecterende, introspectieve en zachtere film. Ja, er is een milde dreiging van Gavin en de houthakkerswerf, maar over het algemeen slaagt de film erin zich bijna volledig te concentreren op Pete en de relaties die hij heeft met Elliott, Grace en Natalie.

Kortom, de remake van Piet's Draak is een enorm superieure film, een tedere en emotionele familiefilm die de tand des tijds ongetwijfeld een stuk beter zal doorstaan ​​dan zijn voorganger, maar het is de moeite waard eraan te denken dat de film helemaal niet tot stand zou zijn gekomen zonder de 1977 versie. De hoofdpersonages waren de eerste keer goed doordacht, en hoewel hun impact enigszins is verloren in de warboel van de film, deze keer krijgen ze de kans om te schitteren - en dat doen ze echt doen.

Piet's Draak draait nu in de bioscoop.