Key & Peele Series Finale Review: een belangrijke laatste lach
[Dit is een recensie van de Sleutel & Peele serie finale. Er zullen SPOILERS zijn.]
-
Na teruggekeken te hebben op de honderden schetsen, meer dan 50 afleveringen en vijf sterke seizoenen, komen er veel woorden in me op bij een poging om Comedy Central's Sleutel & Peele. Het geesteskind van de sketchcomedy-meesterbreinen Keegan-Michael Key en Jordan Peele, K&P was verfrissend gedurfd, heerlijk absurd, soms volkomen belachelijk, maar altijd scherpzinnig, filmisch geïnspireerd, vakkundig gemaakt en sociaal bewust. Wat nog indrukwekkender is bij het inlijsten van de erfenis van de show, is dat er nog veel meer te doen is, zoals de serie zal doen blijf zeker voortleven als een invloedrijke sketch comedy game-changer, wachtend om online ontdekt te worden door de toekomst generaties.
Maar aangezien de slotminuten van het tweedelige deel van gisteravond Sleutel & Peele finale duidelijk geïllustreerd, dachten de makers niet aan de onuitwisbare impact die de serie uiteindelijk zou hebben op de comedywereld. Ervoor kiezen om de serie te beëindigen met een grap - waarin de titelartiesten van de show eindelijk om zichzelf konden lachen - en een terugroepactie naar de allereerste over-the-top sketch van de show,
En door de Amerikaanse cultuur, de huidige staat van rassenrelaties en hun eigen persoonlijke kijk op sociaal-politieke kwesties door een eerlijke lens te filteren, was de serie bijna altijd grappig, maar toch stof tot nadenken en ruimte voor gezonde en belangrijke discussies - of schetsen nu gingen over het homohuwelijk, lerarensalarissen of de Ferguson schieten. Sleutel & Peele is zeker altijd eerst een comedyshow geweest en als tweede een cultureel gespreksonderwerp, maar de combinatie heeft het onbetwistbaar relevant gemaakt - hoezeer het satirische duo dat feit ook bagatelliseert - en beide kwaliteiten waren opnieuw te zien in het uitgebalanceerde finale.
Hoewel de tweede helft van de finale de zaken zeker op een luchtige manier afsloot, was de eerste aflevering, getiteld 'Meegan and Andre Break Up', de minder heftige van de twee. Het was ook het minst aangrijpende en effectieve van de twee delen, maar er werd nog steeds veel gelachen, met een schets die speelde op percepties van Afrikaans-Amerikaans mannelijk machismo; een parodie van een Charlie Rose-achtig programma, waarop een Kanye West-achtige figuur (Peele) zijn kalmte verliest; en een schets met een schijnbare nazi (Key) die een vriend (Peele) probeert te overtuigen dat alle veelbetekenende tekenen van zijn bewondering voor het Derde Rijk slechts een groot misverstand zijn.
Echter, voor de Sleutel & Peele loyalisten, zullen de hoogtepunten van deze eerste tweedelige act waarschijnlijk de schetsen zijn met bekende karakters, waaronder een overgelukkige vliegtuigpassagier (Peele) - die genoot veel te veel van het continentale ontbijt van een hotel in seizoen 3 - en het populaire disfunctionele koppel Meegan (Peele) en Andre (Key). Zoals gewoonlijk hebben Meegan en Andre de meest memorabele uitwisseling van deze eerste aflevering, waarin ze eindelijk lijken te... uit elkaar voordat de emotioneel manipulatieve Meegan op hilarische wijze Andre overtuigt om in de schadelijke te blijven relatie. Het was zeker een passende laatste blik op deze personages, die altijd in dezelfde sleur met elkaar zouden zijn geweest, hoe lang ook Sleutel & Peele bleef in de lucht.
Door te breken met het recyclen van materiaal uit het verleden, introduceerde deel twee van de finale, toepasselijk getiteld 'The End', wat meer geïnspireerde stukjes, waaronder een waanzinnig grappige nep-infomercial voor een verzameling ongebruikte filmthemamuziek van Ray Parker Jr. (Peele); een efficiënte grap met een man (Key) die verliefd wordt op een mooie, maar bewusteloze vrouw; en een iets minder amusante schets van één noot waarin een koppig onvolwassen zakenman (Peele) centraal staat. Het hoogtepunt van het stel was echter het donkerste en meest raciaal geladen stuk van de finale, dat uiteindelijk de laatste schets van de show werd.
Die laatste schets was een goed voorbeeld van die eerder genoemde combinatie van culturele relevantie en wit, als een blanke agent een onschuldige zwarte man (Key) arresteert voordat de dingen een bizarre maar hilarische worden draai. De officier laat de man vervolgens vrij aan een magische zwerver (Peele), die hem door een mysterieus portaal leidt naar Negrotown, de utopie van een zwarte persoon.
Door de beproevingen en ellende van een zwarte persoon in de huidige samenleving te illustreren in de stijl van een musical uit de jaren vijftig, komedie van de sketch werkte op zichzelf als een humoristische nevenschikking van serieuze sociale kwesties die op de voorgrond stonden muziek. Maar, zoals Sleutel & Peele schetsen vaak doen, het onthulde een andere, donkere laag als Key's personage ontwaakt uit wat slechts een droom was, de harde en ongelukkige maatschappelijke realiteit van bestaand racisme onthullen en er tegelijkertijd de draak mee steken tijd.
In de loop van de vijf seizoenen durende run, niet elke Sleutel & Peele schets raakte het doel zoals de meeste van gisteravond, maar bijna elke was volledig origineel. Hun concepten kunnen worden afgeleid van een actueel evenement of een hot-button sociaal probleem, maar waren altijd voorzien van die handtekening K&P tint, die het concept op een onverwachte manier verdraaide of veranderde. Die unieke komische stem is tegenwoordig zeldzaam, en daarom zal het waarschijnlijk het meest worden gemist aan het einde van de serie. Natuurlijk is het goede nieuws, zoals we eerder al zeiden: het lijdt geen twijfel dat de show zal voortleven. Key en Peele hebben misschien het laatst gelachen toen de serie vervaagde naar zwart, maar we krijgen nog veel meer van de oneindig veel kijkbare clips die jarenlang online zullen blijven bestaan (waar de show voor het eerst een groot publiek vond) komen.
Wat vond je van de Sleutel & Peele finale en de serie als geheel? Laat het ons weten in de reacties.
Marvel's nieuwe huisdier Avengers zijn hier, en ze zijn ongelooflijk
Over de auteur