Filmrecensie van Hotel Artemis

Hotel Artemis zorgt voor een intrigerende oefening in pulpachtige sci-fi noir, ook al laat het verhaal van de film te wensen over.

Hotel Artemis is een ongebruikelijke mix van sciencefiction en noir in die zin dat het meer klassieke noir is dan moderne sci-fi. Het concept van de film was interessant genoeg om Jodie Foster voor het eerst terug te laten keren op het grote scherm tijd in vijf jaar en slaagde er verder in een A-klasse ensemble van karakteracteurs aan te trekken en op te stijgen sterren. Regisseur Drew Pearce (die zijn speelfilmdebuut maakt) is ver verwijderd van zijn dagen dat hij box-office-vriendelijke films schreef zoals IJzeren Man 3 en Mission: Impossible - Rogue Nation hier, maar hij is ook meer bereid om risico's te nemen - waarvan sommige zelfs uitpakken. Hotel Artemis zorgt voor een intrigerende oefening in pulpachtige sci-fi noir, ook al laat het verhaal van de film te wensen over.

Het is het jaar 2028 en Los Angeles wordt opgeschrikt door de grootste rellen in de recente geschiedenis. Toen twee broers en levenslange boeven (Sterling K. Brown en Brian Tyree Henry) profiteren van de chaos die daaruit voortvloeit om een ​​bekende bank te beroven. Ze komen terecht in het kruisvuur en raken zwaar gewond tijdens hun ontsnapping. Dat laat hen nog maar één plek over: Hotel Artemis, een dertien verdiepingen tellend ziekenhuis voor criminelen dat alleen voor leden is en houdt zich aan een strikte reeks regels die zijn vastgesteld door de eigenaar, die de meeste mensen kennen als simpelweg "The Nurse" (Foster).

Met gasten waaronder een dodelijke Franse huurmoordenaar (Sofia Boutella) en een agressieve wapenhandelaar (Charlie Day), De verpleegster heeft genoeg op haar bord om mee om te gaan, zelfs voordat de twee broers opdagen bij haar deur. De zaken worden des te ingewikkelder wanneer een vrouw uit het verleden van The Nurse (Jenny Slate) later zwaargewond opduikt, rond dezelfde tijd dat De verpleegster krijgt een telefoontje en vertelt haar dat The Wolf King (Jeff Goldblum) - de misdaadbaas die tegenwoordig LA in wezen runt - onderweg is om haar een op bezoek komen. Het ziet er naar uit dat het toch een erg drukke nacht gaat worden in de Artemis.

Bepaalde aspecten van Hotel Artemis denk aan recente genrefilms zoals John Wick en De overval, maar voor het grootste deel zijn hun overeenkomsten alleen op het oppervlak. Als iets, Hotel Artemis haalt meer inspiratie uit de hardgekookte misdaadverhalen die in de jaren veertig en vijftig een rage waren, zowel in film als in literatuur. Zoals die werken, Hotel Artemis schetst een somber portret van de samenleving en biedt sociaal commentaar door de lens van misdaadthriller-tropen en conventies. Toegegeven, het verhaal dat hier wordt verteld is op zich niet zo interessant en leunt voor zijn eigen bestwil te veel op verzinsels en toevalligheden. Wat de film echt boeiend houdt, is het fictieve universum waarin het zich afspeelt en vooral de mensen die er wonen.

Hotel Artemis is even rommelig, maar effectief, als het gaat om wereldopbouw. De film onthult net genoeg over de louche, maar uitgesproken futuristische onderwereld waarin het zich afspeelt om zijn verhaal te dienen, zonder overboord te gaan met uitleg over wat leidde tot de huidige stand van zaken in de wereld of hoe de glimmende nieuwe technologie (hologrammen, machines die menselijke organen "printen") tot stand kwam zijn. Pearce's film heeft niet de rijke kennis die de... John Wick films hebben, maar het is ook niet gericht op het verkennen van de details van het leven van zijn criminelen en professionele moordenaars zoals die serie is. Liever, Hotel Artemis gaat over hoe gewone mensen leren zich aan te passen en hun leven te blijven leiden, zelfs als de wereld om hen heen in een handomdraai naar de hel gaat.

Die aanpak werkt alleen omdat de vele personages in de film meeslepende variaties zijn op noir-archetypen. Foster krijgt hier natuurlijk de meest vlezige rol als verpleegster - wiens droge humor haar worsteling met angst maskeert en een verleden waar ze niet aan kan ontsnappen - maar Brown, Boutella en Day zijn allemaal even goed en weten precies welke tonen ze moeten aanslaan in hun delen (of het nu emotioneel dramatisch, hammy of intens). Dave Bautista doet ook solide werk als de stevige, maar gevoelige medewerker van The Nurse, Everest, terwijl Goldblum opduikt om teksten te leveren op de manier die alleen hij kan als de altijd coole koning van Los Angeles. Als er een zwak punt is in de cast van de film, is het misschien Zachary Quinto, die nooit helemaal genoegen neemt met het spelen van de ontmaskerde zoon van The Wolf King.

Hotel Artemis neemt met succes de tijd om zijn personages te ontwikkelen en hun relaties uit te werken in de loop van de eerste (langzame verbranding) tweederde, voordat het de boel opvoert met de laatste act. Pearce en HET cameraman Chung-hoo Chung vestigt al vroeg een grungy noir-esthetiek en fotografeert de titulaire zet het stuk op een manier waardoor het echt geleefd lijkt, zelfs met het (soms voor de hand liggende) budget van de film beperkingen. De rustige opbouw werpt uiteindelijk zijn vruchten af ​​in een gewelddadige finale met een aantal creatieve gruwelijke sterfgevallen en geënsceneerde actie, die verder wordt geholpen door de humeurige en voortstuwende Cliff Martinez-score van de film. Hotel Artemis duurt ook niet al te lang om op zijn eindbestemming te komen, dankzij de korte speelduur van de film.

Alles bij elkaar genomen, Hotel Artemis is een ongelijke maar aangenaam vreemde pastiche van noir-conventies en sci-fi dystopie, geleid door een cast van geweldige acteurs in rollen die bijna op maat voor hen lijken te zijn (en dat misschien ook waren). Tegelijkertijd is het verhaal van de film een ​​van de zwakste elementen en de setting, hoewel fascinerend op zichzelf, is niet rijp voor verdere verkenning zoals de wereld van John Wick of zelfs De overval is. Pearce maakt een solide regiedebuut met zijn inspanningen hier, hoewel hij, zoals deze kritieken de aandacht vestigen, net zijn stem als verhalenverteller begint te vinden. Als zodanig, Hotel Artemis is misschien niet de plek voor een lang verblijf, maar het is de moeite waard om er een bezoek aan te brengen - of dat nu vanuit je luie stoel is of in een theater.

AANHANGWAGEN

Hotel Artemis speelt nu in Amerikaanse theaters in het hele land. Het is 93 minuten lang en heeft de R-classificatie voor geweld en taalgebruik, enkele seksuele verwijzingen en kort drugsgebruik.

Laat ons weten wat je van de film vond in de comments!

Onze beoordeling:

2,5 van de 5 (redelijk goed)

Eternals zal bevestigen dat een MCU-schurk veel groter is dan Thanos en Kang bestaat