Waarom redenen erfelijk de beste film van Ari Aster is (en 5 redenen waarom Midsommar nog beter is)

Een van de meest interessante namen die de afgelopen jaren in het horrorgenre naar voren is gekomen, is ongetwijfeld Ari Aster. Hij maakte zijn verbluffende speelfilmdebuut met Erfgenaam, een van de meest spraakmakende films van 2018. Het vertelt het verhaal van een rouwende familie die wordt achtervolgd door een bovennatuurlijke kracht.

Aster volgde zijn debuut snel op met de horrorfilm 2019 Midsommar, die een groep vrienden volgt die naar een landelijk deel van Zweden reist om deel te nemen aan het massale midzomerfestival van de gemeenschap, dat al snel in een nachtmerrie verandert. Beide films laten Aster's indrukwekkende talenten als filmmaker zien, maar wat is zijn beste werk?

10 Erfelijk: de horror

Beide films zijn vrij gemakkelijk te categoriseren als horrorfilms, maar Midsommar gaat meer om de griezelige sfeer dan om pure horror. Echter, Erfgenaam is door veel fans van het genre de engste horrorfilm in de recente geschiedenis genoemd.

Er hangt een angst en spanning over de hele film die de kijkers op sommige momenten schokt. En wanneer de film zijn horrorkarakter echt omarmt, houdt hij zich niet in, wat zorgt voor een angstaanjagende laatste act.

9 Midsommar: The Comedy

Publiek zal niet veel humor vinden in het harde en intense Erfgenaam, maar Aster bewijst dat hij een behoorlijk goed gevoel voor humor heeft met Midsommar. Hoewel het ook een intense film is met behoorlijk zware onderwerpen, voelt het soms ook satirisch aan.

De film gaat nooit zo ver in het komische gebied dat de spanning van het verhaal verloren gaat. Maar de komedie komt van de personages die egocentrische en onwetende toeristen zijn, schijnbaar onbewust van wat er om hen heen gebeurt.

8 Erfelijk: de langzame verbranding

Een deel van wat Aster's films zo boeiend maakt, is dat hij de tijd neemt om een ​​meeslepend verhaal en personages op te bouwen die het publiek naar zich toe trekken. Hij lijkt nooit haast te hebben en geeft de voorkeur aan de "slow burn"-benadering tot het vertellen van zijn verhalen, die vaak gaandeweg de meer opzienbarende elementen blootleggen.

Dit werkt het meest effectief in Erfgenaam, terwijl het mysterie en de horror van de film in de loop van de tijd blijven groeien. Terwijl Midsommar heeft een vergelijkbare structuur, de spanning die wordt vastgehouden in Erfgenaam is bijna ondraaglijk, maar zorgt toch voor een onvergetelijke ervaring.

7 Midsommar: de omgeving

Aster is een geweldige beeldend kunstenaar en het uiterlijk van deze twee films is behoorlijk gevarieerd. Terwijl Erfgenaam is een eenvoudig maar duister familiedrama, Midsommar is een van de meest heldere en kleurrijke horrorfilms die je waarschijnlijk zult zien.

De setting van het landelijke Zweedse festival is een totaal unieke en boeiende plek voor de film om zich te ontvouwen. Zelfs als de horrorelementen zich beginnen te tonen, wil het publiek deze wereld, zijn regels en gebruiken meer verkennen.

6 Erfelijk: onderzoek van verdriet

Aster is duidelijk geïnteresseerd in het vertellen van meer dan alleen een eng verhaal met beide films. In feite beide Erfgenaam en Midsommar omgaan met verdriet op manieren die je normaal niet ziet in horrorfilms. Dit thema komt vaker voor in Erfgenaam en wordt vakkundig behandeld.

Sommige van de meest memorabele scènes in de film bevatten niet eens bovennatuurlijke elementen, maar concentreren zich eerder op het familiedrama dat zich ontvouwt vanwege hun gedeelde verdriet. Het is rauw en ongemakkelijk, maar draagt ​​bij aan het algehele verhaal.

5 Midsommar: relatieonderzoek

Terwijl Midsommar behandelt ook verdriet, het onderzoek naar een giftige relatie is het interessantere aspect van de film. De centrale relatie in de film is niet echt verschrikkelijk, maar het is er wel een die in de loop van de tijd duidelijk ongezond is geworden.

Aster gaat op slimme subtiele manieren om met de relatie, maar ook op grote dramatische manieren. Het wordt ook gebruikt om de spanning vorm te geven en de personages op een aantal zeer interessante manieren te laten ontwikkelen.

4 Erfelijk: het ensemble

De cast voor beide films is uitstekend, maar ErfgenaamHet familiedrama-aspect zorgt voor een interessant ensemblestuk dat normaal gesproken niet in een horrorfilm te zien is. Nogmaals, alleen al het kijken naar de familie die die ongemakkelijke momenten samen deelt, zorgt voor enkele van de meest intense en boeiende momenten in de film.

Alle acteurs werken zo goed samen en vormen een geloofwaardige en geaarde familie-eenheid. Er zijn krachtige uitvoeringen vermengd met meer gereserveerde uitvoeringen, die elkaar allemaal perfect in evenwicht houden.

3 Midsommar: De heldin

Hoewel er geweldige uitvoeringen zijn van de ondersteunende cast, Florence Pugh is duidelijk de ster van de show in Midsommar. Ze geeft een fantastische prestatie als Dani, een meisje dat een gruwelijke tragedie probeert te boven te komen door haar vriend en zijn vrienden te vergezellen op deze reis.

Pugh maakt Dani echt zo'n meeslepend personage, en het is haar reis die het fascinerende deel van de film wordt. Het publiek wil Dani echt zien overleven en geluk vinden, dus het is gemakkelijk om geïnvesteerd te worden op deze reis met haar.

2 Erfelijk: Toni Collette

Horrorfilms komen niet vaak voor erkenning krijgen van de Oscars, wat betekent dat er door de jaren heen een aantal geweldige uitvoeringen zijn geweest die niet zijn genomineerd. Een opmerkelijke uitzondering in de recente herinnering was de schrijnende wending van Toni Collette in Erfgenaam.

Zelfs met zo'n sterk ensemble-element bezit Collette de film, met zo'n krachtige uitvoering die rauwer wordt naarmate het verhaal vordert. Het is sympathiek, angstaanjagend, eng en onmogelijk om van weg te kijken.

1 Midsommar: Einde

In beide films van Aster leidt de slow-burn-benadering tot een climax die echt waanzinnig wordt. In Erfgenaam, het laatste deel van de film is enigszins controversieel, omdat sommige kijkers het niet leuk vonden hoezeer het de horror omarmde en vonden dat er te veel onbeantwoorde vragen waren.

Midsommar's einde is een veel rustiger, maar nog steeds een wild einde dat een beetje bevredigender aanvoelt. Het is een onvergetelijke afsluiting om de ceremonie in het midden van de film tot zijn gruwelijke en bizarre conclusie te zien komen, evenals de laatste show van Dani.

VolgendeThor: Ragnarok – de beste film van elke grote cast, volgens IMDb

Over de auteur