Interview: Alan Cumming zet de Schot in 'The Smurfs'

Alan Cumming is een acteur die vaak een spel speelt om een ​​innovatieve draai aan een project te geven -- of het nu een wending neemt als Glitch in Syfy's herbezoek aan de wereld van Oz, tinnen man, of de rol van de M.C. in Cabaret op Broadway. Cumming heeft het vermogen om een ​​gevestigde franchise nieuw leven in te blazen. De acteur is ook geen onbekende in voice-overwerk, dus het is geen verrassing dat hij werd gekozen om een ​​gloednieuwe toevoeging aan Smurfendorp in te spreken in de aanstaande live-action-aanpassing van De Smurfen.

"Gutsy Smurf" zet de "B" in bravoure en de "S" in... Schotse Smurf. We hadden de kans om met Cumming te gaan zitten tijdens het persevenement in LA voor: De Smurfen om te praten over deze nieuwste toevoeging aan de franchise, de Smurfen als Europese popsterren en de druk om deze geliefde personages weer tot leven te brengen.

SR: Je zei dat je blij was om het Schotse Smurfenelement naar de wereld te brengen. Wat zijn enkele van die kenmerken die bijzonder Schots zijn?

"Nou, ik bedoel, ik vond het heel leuk dat ik dat woord 'numpty' (***) terugbracht. Het voelde geweldig, tot nu toe onbekend voor het grootste deel van de wereld. Een woord dat in Schotland eigenlijk niet zo vaak meer wordt gebruikt. Het zal worden teruggekaatst in het gewone spraakgebruik. Dat maakt me blij. Ik denk dat [Gutsy], er is een Schotse stem, het is erg sterk en redt de dag."

***Numpty betekent een gebrek aan kennis weergeven... wat de betekenis mooi weergeeft.

SR: Nou, hij is een compleet nieuw personage, dus je werkte niet met een gevestigde sjabloon zoals sommige andere mensen - Papa enzovoort. Hoeveel heb je bijgedragen aan de dialoog en zijn ontwikkeling en zijn karakter?

"Heel veel - Raja de regisseur nodigt heel, heel erg uit tot jullie betrokkenheid en meningen - zo veel. Het script is natuurlijk behoorlijk afgebakend, maar gaandeweg hebben we dingen toegevoegd. Het is meer een kleur, het is niet allemaal maar één noot."

SR: Was er een beetje improvisatie?

"Ja, veel improvisatie. Vooral stukjes waar, je weet dat de scène eindigt en je gewoon doorgaat, je probeert gewoon dingen uit en dan passen ze de animatie soms aan aan wat je hebt gedaan. Ik hou van dat deel, dat vind ik leuk. En je hoort het ook, als ik het personage een beetje vond, zeiden ze: 'Is er iets grappigs dat je hier zou kunnen doen?' O, een genoegen."

SR: Was er een favoriete regel die de film uit de improvisatie haalde?

"Eh, nou, al die stomme dingen. Veel van de beledigingen. Ik vond het leuk om beledigingen voor de kat goed te maken."

SR: Die arme kat.

"Weet ik. Die arme kat."

SR: Dus een deel van de oproep was om een ​​Schotse smurf naar de wereld te brengen. Wisten mensen van de Smurfen in Schotland?

"O god, ja. Jaaa Jaaa. Het was enorm. Omdat het begon in Europa, in België, dus het was groot."

SR: Dus je volgde de originele Peyo?

"Ja. O ja. Ze waren vreemder, schetsmatiger dan de meer glanzende Amerikaanse versie. Maar ja. Ik kende de smurfen in de jaren '80, toen ze een beetje opbloeiden. Ze hadden nummers op de hitlijsten."

SR: Wacht, hadden ze liedjes, zoals op de radio?

"Op de radio, de pops."

SR: Wat waren de namen van de liedjes?

"Ik kan het me niet herinneren - maar een van de nummers, Grote Smurf ging, 'waar komen we allemaal vandaan', en de Smurfen gingen, 'van Smurfland waar we thuishoren.' Hoe dan ook [neut]. Het was een raar soort van, kinderen, maar we waren er dol op, zoals nieuwigheidshits. Het was als nummer één. Op de grafieken. En dat waren er meerdere. De Smurfen hadden een popcarrière."

SR: In sommige opzichten ben je meestal een beetje een envelop-duwer. Was het beklemmend om in deze familiefilm een ​​​​soort van boxed te zijn?

"Oh nee. Ik heb veel van dit soort dingen gedaan, hoewel ik een aantal pittige dingen heb gedaan. Ik ga de hele tijd heen en weer. Weet je, ik denk dat het goed is om een ​​scala aan onderwerpen en een scala aan genres en dingen te hebben, en het maakt je een beter persoon, een betere acteur, om variatie te hebben. Ik denk dat een van de redenen waarom je iemand zoals ik in een film laat zingen, is, weet je, ik ben vrij snel op de been, en ik schrijven, dus sommige dingen, de improviserende dingen, wat een echt onderdeel is van het doen van een werk als dit, je mag improviseren en dingen maken omhoog. Ik breng er misschien een beetje pit aan. Op sommige dagen werd het te pittig - er waren een paar dingen die ik deed waarbij ze brullden van het lachen, en het niet konden beheersen en dat is erg pittig, het zal nooit wassen."

SR: Zoals?

"Ik kan het me niet herinneren. Sommige vuile grappen zou ik maken, als mijn smurf, maar sommige zijn nogal - er zijn een aantal behoorlijk pittige momenten die ik denk hilarisch."

SR: Nou, Gutsy is echt een norse man. Wat betreft De Smurfen, denk je aan dingen als de reacties van fans of verwachtingen van fans van de mensen die gehecht waren aan de tekenfilms of mensen die gehecht waren aan Peyo?

"O ja, helemaal. Ik denk dat als je zoiets doet waar mensen dol op zijn, een nostalgie naar, je de verantwoordelijkheid hebt om het niet voor hen te verknoeien, weet je. Ik denk dat het script de toon en het sentiment ervan heeft. Ook al is het een Hollywood-versie van dat verhaal, het is zoiets van, 'oh het is net als de Smurfen, ik herinner me dit, het is echt leuk.' Weet je, een beetje gek, maar het is niet te schmaltzy. Ja, ik vind het een heel goede interpretatie daarvan. En ik denk dat je op een gegeven moment moet onthouden dat mensen, je hebt te maken met de herinneringen van mensen, je de herinneringen van mensen manifesteert. En dat - het is het ergste, ik weet dat zelf wanneer ik een boek of zoiets heb gelezen en ik de film zie en ik denk 'ach!' je weet wel. Dus dat neem ik serieus. Ik zou het niet gedaan hebben als ik las en dacht: 'oh dit is verschrikkelijk.'"

SR: En heb je nichtjes of neefjes of kleintjes die je wilt voorstellen De Smurfen tot?

"De nichtjes en neefjes zijn een beetje te oud, de jongste is nu zestien. Een paar jaar lang kreeg ik grote browniepunten voor alle kinderfilms die ik zou doen. Maar ik heb mijn petekinderen, dus ik neem er een paar mee naar de première."

SR: En het zijn kleintjes?

"Ja. Zes. Ze is 40 jaar jonger dan ik, maar ze is op mijn verjaardag geboren."

SR: Oh dat is echt schattig.

"Dus ik weet altijd hoe oud ze is. En dan heb ik nog een klein nichtje aan mijn andere kant die volgende week een Smurfenverjaardagsfeestje geeft."

SR: Gaan ze kleine Gutsy-poppen krijgen?

"Ik denk dat ze. Ik was aan het praten met de producenten, merchandising van de wazoo, maar ik dacht... dus ja, als ik [de film] zie."

SR: Oh, heb je het niet gezien?

"Nee."

SR: Omdat ik denk dat een van de meest interessante dingen is om te zeggen: 'wat is het raarste stuk merchandising dat je hebt gezien?' Want soms zien mensen zichzelf als een rietje of deze bizarre objecten.

"Voor dit nee, maar mijn favoriete ding was ooit in de bioscoop, in de bioscoop, ik was gewoon een film aan het kijken en aan het eten popcorn en, 'bla, bla, bla,' en ik liep naar buiten en ik kwam wat mensen tegen en ik realiseerde me dat ik aan de popcorn zat tas. Mijn lichaam... Ik zat op de popcornzak. En dat was zo vreemd, ik eet popcorn uit een zak met mijn gezicht erop. Dat was best raar. Het is dat soort dingen, een afbeelding op bepaalde plaatsen zien. Zoals ik ooit een dvd op de markt zag en die ving, van een film waar ik in zat en die nog niet eens was uitgebracht, mijn gezicht op de hoes van een dvd-box van een film die nog niet eens uit was."

SR: Oh ze werden gepakt, letterlijk gepakt.

"Ja, dat was snel."

SR: Welke film was het?

"Dat was 'Zoon van het Masker'."

SR: Oh, dat is zo grappig. Nou, we hebben gezegd dat je een breed spectrum in je carrière hebt gehad en hebt. Jij hebt Dali 3-D komt eraan - wat klinkt alsof het ongelooflijk zou kunnen zijn. Weet je veel in termen van, zal het een beetje in de trant van de artiest zijn? Wordt dat het visuele palet?

"... het script is heel erg vanuit Dali's oogpunt, het vertelt zijn levensverhaal, dus het is gewoon - plotseling dingen verander gewoon en plotseling zijn er mensen met kreeften op hun hoofd en het wordt gewoon geweldig, eigenlijk. Omdat het verhaal erg Daliesque is. Het gaat heen en weer, soms zie je hem en hij is oud, dan is hij niet oud. En het is gewoon, het is echt Dalineaans - er is een soort volgorde, het gaat heen en weer, alsof het steeds weer terugkomt op bepaalde punten. Zoals toen hij uit de surrealistengroep werd gegooid, dat is iets groots, daar blijft het op terugkomen, en het is echt fascinerend. Ik bedoel, ik denk dat het idee, een van de dingen, het 3D-gedeelte waar ik geen aandacht aan besteedde, in eerste instantie gewoon een beetje opgewonden was over dat personage en hoe het was en het gekke script. Maar eigenlijk - en wat de regisseur me heeft verteld, we gaan naar 3D-conferenties en zo - is dat de 3D de industrie wil dat echt - ze vinden dat het niet alleen over familiefilms en actie-dingen moet gaan en een soort van groots uitspattingen. Ze willen meer 'literaire' - denk ik een beter woord - en artistieke films in 3D maken. Dus ik denk dat dat het begin zou kunnen zijn van een geheel nieuwe trend van 3D-dingen."

SR: We zullen, Hugo gaat ook uitkomen.

"Wie is dat?"

SR: Martin Scorsese.

"Oh, is dat in 3D, toch? Ach, dat is goed, dan begint de hele zaak."

SR: Doet het denken aan Frida waar ze de sjabloon van de kunst zelf gebruikten? Komt de kunst tot leven of is het meer organisch?

SR: Dat is mijn favoriete regel van de junket.

Je kunt Alan Cumming een geheel nieuwe smurf zien creëren voor een nieuwe generatie wanneer: De Smurfen draait vanaf vrijdag 29 juli in de bioscoop.

Volg me op Twitter @jrothc

Aanval op Titan Final Season Part 2 Trailer: Wie zal overleven?