Spartacus: de 5 beste en 5 slechtste schurken

Starz' Spartacusis om allerlei redenen een spannend en boeiend horloge. Dit historischactie-drama blinkt uit in zijn rijke, vaak harde weergave van het leven van een gladiator in het oude Rome. Dit vormt het toneel voor een aangrijpend verhaal over rebellie voor Spartacus en zijn leger.

Een belangrijk element dat dit filmische verhaal echt tot leven brengt, zijn de verwrongen, sinistere schurken. Onder deze aristocratische en wrede oude samenleving is er zeker geen gebrek aan.

De show slaagt er echt in om ons een hekel te geven aan en soms zelfs bang te zijn voor deze kwaadaardige of achterbakse vijanden, dankzij opvallende uitvoeringen en gedenkwaardig schrijven. Toch zijn er sommigen wiens motieven niet helemaal duidelijk zijn, of wiens gedrag is dus over-the-top dat de geloofwaardigheid hapert.

Met deze lijst zullen we 5 voorbeelden van de grootste schurken in de show aanpakken, samen met 5 van de slechtste.

10 Slechtste: Tiberius

De chaos rond onze rebellenheld bereikt een hoogtepunt tegen het 3e seizoen, wat natuurlijk een groot aantal nieuwe, nog sinistere schurken met zich meebrengt. Toch slaagt de zoon van Marcus Crassus erin zo verwend en sociopathisch te zijn dat het moeilijk is om hem al te serieus te nemen. In tegenstelling tot veel schurken uit de serie, lijkt hij weinig of geen inwisselbare kwaliteiten te bezitten die een dimensie aan zijn karakter zouden toevoegen.

Zijn krankzinnige uitbarstingen en enkele bijzonder moeilijk te bekijken scènes maken Tiberius meer verzwarend en walgelijk dan intimiderend.

9 Beste: Cossutius

Hoewel deze Romeinse edelman evenzo verlossende eigenschappen of enige echte diepgang mist, brengt acteur Jason Hood zoiets over: een authentieke slordigheid met dit personage dat je niet anders kunt dan waarderen hoe dynamisch slecht hij is. Cossutius bezit een subtiele, maar voelbare persoonlijkheid van crierige zelfvoldaanheid wanneer deze man zijn weg naar het scherm vindt.

Zijn verdorven seksuele aard en sinistere vibes zorgen ervoor dat je je echt onrustig voelt elke keer dat hij verschijnt in Spartacus: Goden van de Arena, vooral.

8 Slechtste: Ashura

Begrijp ons niet verkeerd - in sommige opzichten zorgt Ashur voor een bijzonder kwaadaardige en gemakkelijk te haten schurk, dankzij een geweldige prestatie van Nick Tarabay. Toch willen de showrunners Ashur blijkbaar overbrengen in zo een een achterbakse, slappe manier dat zijn beweegredenen onduidelijk en overal lijken.

Het ene moment wil hij een eervolle gladiator zijn, het andere moment is hij de rechterhand van Batiatus, om uiteindelijk ten onder te gaan aan Glaber's regel. Het ene moment wil hij bij zijn mede-gladiatoren horen en het andere moment spant hij samen tegen sommigen van hen. Hij lijkt als individu sterk en invloedrijk te willen zijn, maar valt voortdurend terug in de dienstbaarheid van andere schurken.

7 Beste: Lucretia

De beste schurken zijn vaak degenen die we kunnen haten vanwege hun kwaadaardige daden, terwijl ze ons ook op zijn minst een greintje empathie gunnen. Ze kunnen onheilspellend zijn, maar ook diepgang hebben en motieven bevatten die een extra dimensie geven. De bedrieglijke, sluwe vrouw van Batiatus - dynamisch gespeeld door Lucy Lawless - is een... sterk voorbeeld van zo'n schurk.

Lucretia straalt een warme kant uit - net als kijkers gevoel voor haar aangezien Titus haar veroordeelt als een "mindere status" die zijn zoon niet waardig is. Maar ze is ook in staat tot wrede en verachtelijke daden met haar vermogen om te manipuleren en samen te zweren tegen degenen die dicht bij haar staan. Haar manipulatie en lokken van Crixus gedurende seizoen 1 dient als een goed voorbeeld hiervan.

6 Slechtste: Legatus Glaber

In het eerste deel van de serie vervult deze Romeinse commandant absoluut zijn functie als de strenge, onheilspellende autoriteit waartegen Spartacus zich moet verzetten. Toch heeft hij de neiging om enigszins overtroffen te worden in termen van zijn macht en kwaadaardige manieren in de vorm van Marcus Crassus.

Glaber's reeks twijfelachtige bewegingen, manipulatie door Ilithya en schijnbare kryptoniet in Spartacus maakt het moeilijk om hem te nemen te serieus - ondanks een geweldige prestatie van Craig Parker. Hij komt over als een meer typische Romeinse militaire officier, wiens beperkte focus en obsessie met Spartacus tot zijn ondergang leidt. Deze eigenschappen maken hem als slechterik eerder frustrerend dan intimiderend.

5 Beste: Ilithya

Net als Lucretia gedijt Ilithya in het weven van haar web en het verkrijgen van macht van achter de schermen - als vrouw in het oude Rome die niet in staat is om in de frontlinie te regeren vanwege maatschappelijke beperkingen.

Haar liefde voor Glaber wordt alleen overschaduwd door haar vermogen om invloed en rijkdom te verwerven - een verlangen zo gepassioneerd dat het terugkomt om de Legatus op meerdere manieren te bijten. Ze blinkt uit in haar talent om een ​​authentiek warme, sympathieke houding aan te nemen, terwijl ze letterlijk kelen kan doorsnijden zonder schijnbaar spijt. Ze kan ook met grote efficiëntie mentaal kwellen. Een voorbeeld is haar complot om de beste vriend van Spartacus te laten vermoorden, en haar vernietigende Lucretia voor de aanval en angst van de rebellen om te volgen in de conclusie van seizoen 1.

4 Slechtste: Vettius

Een van de belangrijkste schurken van het prequel-seizoen is Vettius, die, net als Tiberius, meer de sfeer van een zelfvoldaan en verwend kind geeft dan een onheilspellende slechterik. Maar terwijl Tiberius op zijn minst een aura van griezeligheid voor hem had met zijn sociopathische manieren, valt Vettius meestal plat. Dit komt deels door zijn meer passieve, nonchalante persoonlijkheid, samen met zijn onbekwaamheid in vergelijking met Solonius en Batiatus, die hem gemakkelijk te slim af zijn.

Hij heeft de neiging zich eerder een gehaaste invalrivaal van Batiatus te voelen Solonius neemt deze mantel in het volgende seizoen. Hij brengt ook een groot deel van het korte seizoen figuurlijk en letterlijk door in de schaduw van de meer prominente en meer verdorven schurk Tullius.

3 Beste: Marcus Crassus

Zoals we al een beetje hebben aangestipt, is deze hoofdschurk van Spartacus' Het episch laatste seizoen is verwant aan Glaber op steroïden - en we hebben het niet alleen over fysieke bouw, maar ook over zijn koude, onheilspellende houding en enorme maatschappelijke invloed. In tegenstelling tot Glaber, die Spartacus zelfs op eigen kosten lijkt te willen schaden, is Crassus een meester-plotter en een loyale Romeinse leider die zijn eigen doelen bereikt terwijl hij een bedreiging blijft voor onze held en zijn leger.

Dit is de eerste echt bedreiging voor de schijnbaar onstuitbare rebel, een scherpzinnige militaire tacticus die niet onderschat Spartacus zoals velen hebben gedaan. Hij is in zekere zin echt verwant aan een Romeins spiegelbeeld van Spartacus. Deze eigenschappen maken hem echt intimiderend als een slechterik.

2 Slechtste: Solonius

Het is moeilijk om deze grote rivaal van Batiatus echt te lezen. In één adem lijkt hij een zweem van moraliteit en fatsoen vast te houden, terwijl hij in de volgende adem probeert samen te werken met Quintus of Ashur om bekendheid te krijgen. Hij probeert zelfs Quintus te laten vermoorden, maar nadat het plan is verijdeld, zit hij voornamelijk op zijn duimen terwijl hij af en toe de vrouw van zijn rivaal naar zijn huis probeert te lokken.

Acteur Gareth Williams doet zeker goed werk door een arrogante, rijke Romeinse elite over te brengen waar je gemakkelijk een hekel aan hebt. Toch valt hij een beetje plat als personage, dankzij twijfelachtige motieven en een gebrek aan vooruitziendheid. Voor elke slimme zet die hij maakt, lijkt hij twee onhandige of passieve bewegingen te maken.

1 Beste: Quintus Batiatus

Hoewel hij niet de macht of rijkdom van Crassus bezit, is het moeilijk om de gedenkwaardige, intense. te verslaan optreden van John Hannah, die dit personage tot leven laat komen en zelfs Spartacus gedeeltelijk overtreft zichzelf. Hij biedt een aantal van de meest quote-waardige regels en woedende uitbarstingen die zowel verontrustend als hilarisch zijn.

Het personage betreedt de lijn van sympathiek en weerzinwekkend met zijn mix van empathische omstandigheden en sinistere manieren. Hij is echt een geloofwaardig personage met zijn duidelijke motieven en zelfs enigszins bescheiden ambities om glorie te verwerven voor zijn familie en de Ludus van zijn vader. Hij heeft zelfs een enigszins sympathieke charme voor hem, terwijl hij tegelijkertijd in staat is tot onuitsprekelijk kwaad.

VolgendeDe krachtigste wapens van Avatar: The Last Airbender en de legende van Korra

Over de auteur