10 dingen over het oneindige verhaal die nergens op slaan

De geliefde favoriete film uit de jaren 80 voor menig millennial-kind, Het verhaal zonder einde is gevuld met magie, avontuur en verwondering. Het deed kinderen juichen, lachen, huilen en zelfs ineenkrimpen van angst, wat een prestatie is die de meeste kinderfilms, behalve van de Toy Story franchise, hebben sindsdien niet meer kunnen doen. Ook al is het zo'n geliefd stukje jeugd voor zovelen, dat betekent niet dat het zonder problemen is.

Veel problemen die de film heeft, worden weggeredeneerd in het boek van Michael Ende, dat het bronmateriaal was waarop de film heel losjes was gebaseerd. Maar de film wijkt zo ver af van zijn schrijven dat het als stand-alone vaak geen zin heeft.

10 Het niets is niet niets

Het Niets laat niets, of bijna niets, achter en volgt zijn destructieve pad, waardoor zijn naam een ​​veel nauwkeurigere beschrijving is van wat er achterblijft als het er doorheen gaat. Een meer accurate naam voor het fenomeen zou Dorothy of F5 kunnen zijn, gezien de tornado-achtige effecten.

9 Zelfs de goeden zijn griezelig

Misschien hebben deze onaangename karakters ouders geholpen kinderen 'vreemder gevaar' te leren, aangezien klimplanten er niet altijd uitzien als klimplanten... Nee, dat werkt niet, want in The Neverending Story ziet iedereen eruit als een klimplant.

8 Bastian's vader is harteloos

Toegegeven, moderne vaders zijn veel meer wakker als het gaat om ouderschap, maar dit is zo wreed en ongevoelig dat we bijna verwacht dat hij later als een schurk zal verschijnen in Fantasia, a la Jason Isaacs' optreden als zowel Mr. Darling als Hook in Peter Pan.

7 Het hele ding is een moeras van verdriet

Als volwassenen die naar The Neverending Story kijken, moeten we ons afvragen hoe we door de film zijn gekomen zonder onder een deken fort te kruipen en ons daarna een week te verstoppen. Het is zo deprimerend.

6 Bastion ontsnapt op de schoolzolder

Dan is er de zolder zelf, die om te beginnen vol staat met een heleboel rare, griezelige dingen. Het lijkt veel meer op de zolder van iemands enge opa die vroeger op wolven jaagde dan op een kamer die in een school thuishoort.

5 Personages geven het op en geven het op

Dan is er Artax, die simpelweg zijn wil om in de moerassen van verdriet te leven heeft opgegeven. Hij had geen verwondingen, geen ziekte; slechts een diepe put van wanhoop waaraan hij bezweek, waardoor er op hun eigen voorwaarden veel analogieën konden worden gemaakt over geestesziekten, depressie en iemands overlijden. Dit past totaal niet in een kinderfantasie.

4 Atreyu's confrontatie met Gmork is binnen enkele seconden voorbij

Het was allemaal voor niets. Het laatste gevecht had een beetje een monoloog / vraag-en-antwoordsessie, gevolgd door een enkele sprong en een mes in de buik van het wezen. Dat is het. Als kinderen maakte dit velen doodsbang, maar als volwassenen vragen we ons af of ze gewoon geen tijd meer hadden.

3 Het breekt de regels die we vandaag hebben

Hoewel het logisch is dat regels en voorschriften in de loop van de tijd evolueren, zijn sommige van de maatschappelijke regels die: Het verhaal zonder einde pauzes zijn raar - en een ervan is tegenwoordig zelfs minder logisch. The Southern Oracle toont een beetje vrouwelijke anatomie in een kinderfilm die tegenwoordig van alles is bewerkt, van films tot Facebook, en de meeste mensen vinden het belachelijk. Per slot van rekening wordt hetzelfde stuk huid op de mannelijke anatomie niet bewerkt, en het is alleen maar huid.

Bastian's vader drinkt ook een rauw ei uit een glas, dat ooit als een gezond begin van de ochtend werd beschouwd, maar nu wordt beschouwd als praktisch het oproepen van salmonella in het lichaam. Kinderen worden niet eens meer aangemoedigd om koekjesdeeg met rauwe eieren te eten.

2 Bastian's naam slaat nergens op

Als de tijd daar is, roept hij in plaats daarvan "Moonchild!" in een storm, waardoor het super moeilijk te begrijpen is, niet alleen vanwege de manier waarop het wordt gezegd, maar ook waarom het is gekozen. Heette zijn moeder echt Moonchild? Zo niet, waarom zou je "de kinderlijke keizerin" een naam als "Moonchild" geven, waardoor ze alleen nog minder krachtig lijkt?

1 De grote finale is niet groot, of een finale

Het was cool voor kinderen om een ​​ander kind met de macht te zien, maar beseffen dat hij het altijd al had kunnen gebruiken om ons te redden van de schrijnende momenten die hierboven zijn genoemd, is nogal traumatisch. Voeg daarbij het feit dat Bastian een naam riep die niemand van ons zelfs maar kon begrijpen in wat een grote... moment, of het feit dat hij nog veel meer avonturen zou beleven, "maar dat is een ander verhaal", en het voelt niet eens als een conclusie.

VolgendeEncanto: alles wat u moet weten over de nieuwste animatiefunctie van Disney

Over de auteur