5 manieren waarop de mist de beste film uit de jaren 80 van John Carpenter is (en 5 manieren waarop dit het geval is)

Horror- en sci-fi-regisseur John Carpenter heeft altijd een omstreden relatie onderhouden met critici en reguliere bioscoopbezoekers - ondanks het feit dat ze een van de grootste cult-aanhang in de filmwereld hebben geschiedenis. Nadat Carpenter op het toneel verscheen met zijn slasher-meesterwerk Halloween in 1978 volgde hij snel zijn voorbeeld met twee heel verschillende, maar even effectieve, enge films: de jaren 80 De mist en 1982's Het ding.

In De mist, worden inwoners van een klein kustplaatsje in Californië geterroriseerd door een kruipende, bovennatuurlijke mist vol wraakzuchtige spoken. In Het ding, wordt een groep Antarctische onderzoekers geterroriseerd door een vormveranderende, parasitaire alien die van gastheer naar gastheer springt. Hoewel geen van beide films de aandacht kreeg die het verdiende bij de release, behoren beide nu tot de beste Carpenter-films uit de jaren tachtig. Eén vraag blijft: springt de ene er meer uit dan de andere?

10 De mist: de ijzingwekkende atmosfeer

Timmerman presenteert De mist als een griezelig, klassiek spookverhaal. De titulaire mist die veel opnamen doordringt, vervult kijkers met een sluipend gevoel van angst als ze zich realiseren dat het de geesten van de Elizabeth Dane's bemanning, een klipperschip dat 100 jaar eerder voor de kust zonk.

Deze spookachtige sfeer zorgt voor de perfecte sfeer voor de film, een sfeer die is opgebouwd rond uitzendingen van de lokale radio station, waar Adrienne Barbeau's DJ-personage Stevie Wayne de inwoners van Antonio Bay waarschuwt voor wat er broeit offshore. Terwijl de nacht over de stad valt, volgt de bezeten waas.

9 Het ding: de speciale effecten

Terwijl Het ding is ook somber en humeurig, het geniet van bloederige praktische effecten. Veel critici vonden de FX van Rob Bottin zelfs te schokkend toen Het ding werd uitgebracht, waardoor de film een ​​ongerechtvaardigde reputatie kreeg als onnodig gewelddadig.

Echter, Het ding's FX worden nu beschouwd als klassiek, goed geplaatst voorbeelden van Lovecraftiaanse terreur. De nadruk van cameraman Dean Cundey op schaduwen en weinig licht houdt de illusie in stand dat Bottins speciale effecten echt zijn.

8 The Fog: Its Revenge Narrative

In De mist, de bemanning van de Elizabeth Dane keert terug naar Antonio Bay om hun opzettelijke dood door verdrinking te wreken nadat het schip tot zinken was gebracht door zes van de oprichters van de stad. De mannen stalen vervolgens het goud aan boord van het schip, dat ze gebruikten om de stad te ontwikkelen.

Net als de piratenverhalen van weleer, biedt dit eenvoudige, rechttoe rechtaan achtergrondverhaal een boeiende context voor de paranormale activiteit waarmee de lokale bevolking te maken heeft in het heden van de film. Met minimale theatrale, De mist demonstreert de tijdloosheid van wraakthema's in horror.

7 The Thing: The Alien Invasion Narrative

Veel van het drama in Het ding draait om de volledig mannelijke onderzoeksploeg die zich tegen elkaar keert terwijl het buitenaardse wezen bewegingen op hen maakt. Buiten dit is echter een heruitvinding van het buitenaardse invasieverhaal.

Er zijn geen groene marsmannetjes met ovulaire gezichten of intergalactische gevechten in Het ding. In plaats daarvan is de indringer een vormloze reiziger die heimelijk de mensheid verwoest.

6 De mist: een focus op impliciet geweld

Carpenter vertrouwt veel meer op impliciet geweld dan op afbeeldingen van het echte werk in De mist, wat bijdraagt ​​aan de diep verontrustende sfeer van de film. De personages weten wat er in de schaduw op de loer ligt en het publiek hoeft het monster niet te zien om doodsbang te zijn.

Wanneer de geesten worden onthuld, is dat alleen door glimpen of geluiden. De geweld is zo minimaal dat Carpenter bang was dat het niet zou kunnen concurreren met andere genrefilms, dus voegde hij wat gore toe tijdens re-shoots.

5 Het ding: een focus op krankzinnige lichaamshorror

Om te laten zien hoe de alien van lichaam naar lichaam beweegt, Het ding in dienst heeft geavanceerde body horror-effecten. Bij elke sprong naar een nieuwe gastheer wordt de ware vorm van het monster nooit onthuld.

In plaats daarvan is de aard van het wezen in Het ding wordt verklaard door te laten zien hoe geïnfecteerde bemanningsleden er door gemuteerd worden. Van magen die spinachtige benen laten groeien tot kisten die tanden ontwikkelen, het menselijk lichaam wordt gereduceerd tot een slijmerige, gemuteerde, genetische anomalie die is ontworpen om de levensduur van zijn parasitaire indringer te garanderen.

4 De mist: de omgeving

Met zijn steile kustlijnen en blauwe water, zorgt Antonio Bay voor een gedenkwaardige omgeving in De mist. De wijde, langzame shots van Dean Cundey benadrukken de schoonheid van de locatie terwijl ze een aantal visuele tegenstellingen creëren.

Hoewel het langs de uitgestrekte, nooit eindigende zee ligt, is Antonio Bay afgezonderd van de rest van de wereld - waardoor het het perfecte doelwit is voor een bovennatuurlijke dreiging. Carpenter zorgt ervoor dat er scènes zijn die benadrukken hoe gemakkelijk het voor de stad is om donker te worden zonder dat naburige steden zich ervan bewust zijn.

3 Het ding: de instelling

Besneeuwd, winters en geïsoleerd, Het ding's Antarctische setting geeft kijkers het gevoel dat de crew vanaf het begin gedoemd is te mislukken. Ook al doemen in de verte prachtige bergtoppen op, het steriele onderzoekscomplex in het midden van de film is koud en meedogenloos.

Er zijn weinig mogelijkheden om te ontsnappen; Leuk vinden DeMist, duurt het niet lang voordat de personages volledig zijn afgesloten van de rest van de wereld. Een groot deel van de film is opgenomen in Alaska en British Columbia, waar het terrein en het weer de omstandigheden op Antarctica nabootsen.

2 De mist: zijn open einde

Met zijn ensemble ingegoten De mist, waar ook Jamie Lee Curtis en Tom Atkins deel van uitmaken, laat Carpenter zien hoe de groep samenwerkt om zichzelf van de ondergang te redden. Met de hulp van een plaatselijke priester komen de bewoners van Antonio Bay erachter hoe ze de geesten kunnen geven wat ze willen: het goud dat van hen is gestolen.

Een twist-end einde maakt echter duidelijk dat de geesten misschien niet zo gemakkelijk worden gestild. In klassieke timmermansmode, De mist eindigt op een moreel dubbelzinnige toon.

1 Het ding: het sombere einde

Wat betreft Het ding, is er geen onzekerheid over het lot van de personages. Nadat de bemanning implodeert dankzij de buitenaardse indringer, delen de twee overlevende mannen een fles whisky terwijl ze vermoedelijk wachten om dood te vriezen.

De personages gespeeld door Kurt Russell en Keith David wisselen een paar spottende, zinloze opmerkingen uit voordat de camera de aftiteling afsnijdt. uiteindelijk, Het ding weigert het publiek enig gevoel van hoop te geven over hoe mensen reageren op stressvolle situaties.

VolgendeSeinfeld: 9 hilarische Newman-memes waar fans dol op zullen zijn

Over de auteur