Carrie: Waarom Stephen King denkt dat het einde van de film beter is dan dat van zijn boek
Carrie is de eerste gepubliceerde roman van Stephen King en de eerste van zijn werken die een bewerking op groot scherm krijgen, en hij denkt dat het einde van de film beter is dan degene die hij schreef. Carrie werd gepubliceerd in 1974, en introduceerde lezers over de hele wereld in de geest van Stephen King en de verschillende bovennatuurlijke en horrorpersonages en werelden die erin leven. Carrie is nu een klassieker in het horrorgenre en is aangepast voor film, toneel en tv.
De allereerste bewerking van de roman arriveerde in 1976, geregisseerd door Brian De Palma en met in de hoofdrol Sissy Spacek als Carrie White. De roman en de film volgen de 16-jarige Carrie, die op school constant wordt bespot en gepest en ook moet omgaan met haar extreem religieuze moeder, die haar emotioneel, fysiek en psychisch heeft misbruikt leven. Carrie begint te ontdekken dat ze telekinetische krachten heeft, die ze, wanneer de tijd komt, gebruikt om wraak te nemen op degenen die haar hadden gekweld. inclusief haar moeder – maar omdat deze krachten nieuw voor haar zijn en er veel woede en wrok in haar zit, veroorzaakt ze ook een grote ramp in dorp.
Door de jaren heen, veel romans van Stephen King zijn aangepast voor het grote scherm, sommige beter dan andere, en niet alle tellen met de goedkeuring van King (het bekendste voorbeeld daarvan) Stanley Kubrick's De glans). Gelukkig, Carrie werd geprezen door King, die zelfs deelde dat hij het einde dat De Palma en zijn bedrijf aan het verhaal gaven, beter vond dan het einde dat hij schreef. King's roman eindigt met Carrie die teruggaat naar huis om haar moeder te confronteren, die denkt dat haar dochter is geweest bezeten door Satan, en bekent dus dat ze het product was van verkrachting binnen het huwelijk voordat ze haar in de... schouder. Carrie vecht terug door haar moeders hart mentaal te stoppen en gaat dan naar het wegrestaurant waar ze is verwekt. Daar komt ze Billy en Chris tegen, die haar proberen aan te rijden, maar dat niet lukt als Carrie de controle over de auto overneemt en tegen een muur rijdt. Carrie stort in en bloedt uit de meswond, en wordt gevonden door Sue, die bewijst dat ze nooit vijandigheid jegens haar had gevoeld. Carrie vergeeft haar en sterft, terwijl de noodtoestand wordt uitgeroepen na alle chaos die ze heeft veroorzaakt.
De film bracht enkele veranderingen aan het einde aan, maar ze waren ten goede, omdat het originele einde niet volledig zou hebben gewerkt op het grote scherm. Daarin wordt Carrie ook door haar moeder gestoken, maar dan in de rug. Carrie laat vervolgens verschillende messen en ander scherp keukengerei naar haar moeder vliegen en haar kruisigen, en brandt het huis af terwijl ze nog binnen zijn (de scène met Chris en Billy gebeurt op weg naar huis). Sue wordt vervolgens in haar slaapkamer getoond en heeft een droom waarin ze bloemen legt op de overblijfselen van Carrie's huis, waarbij Carrie's arm plotseling uitsteekt en haar onderarm grijpt. King heeft gedeeld het einde was echt schokkend voor hem en de rest van het publiek, en prees De Palma’s beslissing om “pantser het publiek uit' en ze te laten denken dat alles in orde was voordat Carrie's arm uit de... grond.
Hoewel Stephen King een van de meest gerespecteerde auteurs is, niet alleen in het horrorgenre, maar in het algemeen, staan zijn verhalen bekend om moeilijke eindes hebben, en Carrie is geen uitzondering. Brian De Palma repareerde het einde en maakte het echt schokkend en tragisch, en King die toegaf dat het beter was gedaan dan in de roman, spreekt op een geweldige manier boekdelen over de auteur. Uiteindelijk is het ook aan het publiek om te beslissen of Carrie kreeg een beter einde in de roman of de eerste film.
90 dagen verloofde: Julia spreekt haar zieke fans toe die zijn opgemerkt tijdens pillow-talk
Over de auteur