Stephen King: de tv- en filmaanpassingen die het dichtst bij de bron blijven
Al bijna vijftig jaar, Stephen King'sverhalen zijn aangepast in zowel televisieseries als films, maar slechts een select aantal is trouw gebleven aan het bronmateriaal. Sinds Brian De Palma's bewerking van de roman in 1976 Carrie, talloze regisseurs hebben de taak op zich genomen om zijn geschreven werk om te zetten in visueel verbluffende filmische meesterwerken.
In de afgelopen jaren heeft King een nieuw niveau van populariteit bereikt met Andy Muschietti's IT: Hoofdstuk Eenen IT: Hoofdstuk Twee evenals tal van originelen van Amazon en Netflix. Vanaf 2020 zijn er acht verschillende aanpassingen in de maak die zowel op streamingdiensten als in theaters zullen verschijnen. Aangezien de auteur de kunst van het jaarlijks uitgeven van een boek bijna heeft geperfectioneerd, is er een schat aan bronnen waaruit regisseurs kunnen putten. Bijvoorbeeld de recente uitgave van de vier novellen in King's 2020 verhalenbundel, Als het bloedt, geeft vier geheel nieuwe verhalen een kans om te worden aangepast van geheel nieuw materiaal. Opgenomen in de meest recente line-up van aankomende King-aanpassingen is een van
Gezien het succes van de talrijke King-aanpassingen, zal er waarschijnlijk nooit een moment zijn waarop het horrorgenre aan inhoud van de auteur zal ontbreken. Hoewel elke bestaande bewerking van het werk van Stephen King een publiek heeft gevonden, wijken velen vaak af van hun oorspronkelijke verhaal. Omdat boeken moeilijk aan te passen zijn aan het scherm, afhankelijk van de inhoud en visie, vaak regisseurs en scenarioschrijvers zullen ervoor kiezen om een scène, personage of verhaallijn te veranderen om beter te bereiken stromen. Deze methode dicteert niet noodzakelijk de kwaliteit, maar bepaalt wel de consistentie van een aanpassing met de bron. Voor beter of slechter, hier zijn de vijf Stephen King-aanpassingen die het dichtst bij hun oorspronkelijke verhaal liggen.
De Shawshank-verlossing
De Shawshank-verlossingstaat bekend als de aanpassing die het meest consistent is met zijn bron. De film van regisseur Frank Darabont uit 1994 overtrof alle verwachtingen en wordt nog steeds beschouwd als een van de beste films aller tijden, laat staan de beste van alle bewerkingen van King. Naast zijn hoogwaardige verhalen en verbluffende uitvoeringen van Tim Robbins en Morgan Freeman, verdient het erkenning als de meest trouwe aan zijn oorspronkelijke bron: Stephen King's Rita Hayworth en de verlossing van Shawshank.
Beiden volgen Andy Dufresne (Robbins) nadat hij is veroordeeld voor de moord op zijn vrouw en de rest van zijn dagen in de Shawshank State Penitentiary moet doorbrengen. Tijdens zijn verblijf ontmoet hij Ellis Boyd Redding (Freeman), die al snel een goede vriend wordt; de twee maken plannen om elkaar buiten te ontmoeten nadat Andy zijn ontsnapping plant. De novelle en de film zijn beide oprechte afbeeldingen van de persoonlijke relaties die in de gevangenis worden gevormd, evenals de straf die gevangenen achter de tralies ervaren. In vergelijking met andere aanpassingen, heeft geen ander het overtroffen De Shawshank-verlossing zowel in belang als consistentie met het bronmateriaal. De Shawshank-verlossing bewijst ook dat sommige van King's allerbeste vallen niet binnen het horrorgenre helemaal niet.
De groene mijl
Frank Darabont bewerkte ook de roman van Stephen King uit 1996, De groene mijl, in 1999 met hetzelfde succes als De Shawshank-verlossing. Er is slechts één opvallend verschil tussen de film en de oorspronkelijke bron, en dat is het verwijderen van een minder belangrijk personage. Ondanks deze wijziging had het geen invloed op de algehele plot en blijft het nog steeds dichter bij de bron dan de meeste anderen.
De groene mijl sterren Tom Hanks als Paul Edgecomb, die toezicht houdt op Cold Mountain Penitentiary. De roman en film richten zich op zijn ervaringen met gevangenen, fantastische vaardigheden en de bizarre gebeurtenissen die vanuit de gevangenis komen. Darabont behield de toon van King's roman, die opmerkelijk poëtisch en oprecht is. De aanpassing is bijna gelijk aan De Shawshank-verlossing met betrekking tot zijn nabijheid met zijn bron en zijn vermogen om bijna elk element dat door King is vastgesteld, te handhaven.
Gerards spel
Mike Flanagan's originele psychologische thriller op Netflix, Gerards spel, werd aangepast van King's 1992 roman met dezelfde naam. Decennia lang situeerde het gruwelijke en verontrustende plot de bron als niet geschikt voor film of televisie. In 2017 bewees Flanagan dat het mogelijk was met zijn kijk op het diep verontrustende verhaal van een vrouw die voor haar leven moet vechten nadat haar man onverwachts overlijdt nadat hij haar met handboeien aan hun bed. De hele film komt rechtstreeks van de pagina's van het verhaal en levert dezelfde kwaliteiten die mensen deden geloven dat het nooit zou kunnen worden aangepast. King's verhaal en Flanagan's film zijn bijna identiek, zo niet voor slechts een paar veranderingen in de bovennatuurlijke elementen in de roman.
Carrie
Brian De Palma's Carrie is een van de meest populaire van alle King's aanpassingen. Het originele verhaal uit 1974 over een tiener genaamd Carrie White, die telekinetische krachten ontwikkelt op het moment dat ze ongesteld wordt, is talloze keren aangepast en heeft zelfs een vervolg gekregen. Terwijl de roman wordt verteld door middel van politierapporten en interviews, transformeerde De Palma elk van hen in een samenhangende verhaallijn over de opkomst en ondergang van Carrie terwijl ze haar eigen coming-of-age horrorverhaal.
Het is betwistbaar dat de verschuiving van voornamelijk vertelling naar een direct karaktergestuurd standpunt deze film maakt onbetrouwbaar voor de bron, maar het feit blijft dat elk van de rapporten en interviews worden weerspiegeld in De Palma's film. Carrie is dezelfde zachtmoedige persoon die ze is in de roman in de film, en haar moeder is ook net zo beledigend. De Palma's Carrie laat zien hoe een aanpassing de structuur van de oorspronkelijke bron kan veranderen, maar toch waar en consistent kan blijven.
Dromenvanger
Dromenvanger is een van de meest gehate romans en bewerkingen van Stephen Kinghet werk tot nu toe. Het wordt misschien niet als een goede film beschouwd, maar het is een van de films die het dichtst bij het bronmateriaal staat. Voor beter of slechter, deze film verdient het om op deze lijst te staan vanwege het vermogen van de regisseur en scenarioschrijver om elk element van het sci-fi horrorverhaal van 2001 te behouden. De enige wijzigingen die het heeft aangebracht, hebben betrekking op de namen van personages. Verder dan dat, Dromenvanger blijft zo trouw aan zijn bronmateriaal dat het bijna het hoofd zou kunnen bieden aan De Shawshank-verlossing op het gebied van consistentie. Het bewijst echter dat verandering soms een noodzaak kan zijn om een film goed te maken in plaats van alleen maar accuraat.
Zusters van 1000 pond: waarom Tammy Slaton werd verbannen uit TikTok
Over de auteur