Prodigal Son Series Premiere Review
Film en televisie hebben al lang een buitensporige interesse in seriemoordenaars en de mannen en vrouwen die hen achtervolgen. Die interesse kan soms puur wellustig zijn, een verlangen staren in de ondiepe afgrond van fictieve slashers en hun weerzinwekkende gewoonten voordat ze op de een of andere manier voor het gerecht worden gebracht. Maar het subgenre van de seriemoordenaar heeft ook een behoorlijk aantal films en televisieprogramma's gehad die de mal hebben doorbroken, dus spreken, een aantrekkelijker eindproduct afleveren, terwijl je nog steeds in de donkerste hoeken van de mens tuurt bestaan. Het beste voorbeeld hiervan is misschien de meervoudige Academy Award-winnaar van Jonathan Demme uit 1992, De stilte van de lammeren, die niet alleen de seriemoordenaarfilm verhoogde, maar uiteindelijk een van de beste voorbeelden van het subgenre op tv voortbracht: NBC's kortstondige maar geliefde Hannibal.
Hoewel het zwaar leent van de laatste, met zijn erudiete FBI-agent Malcolm Bright (Tom Payne) naar consultatie van opgesloten seriemoordenaar Martin Whitly (Michale Sheen) voor hulp bij andere moordenaars, FOX's nieuwe procedureel
Dat betekent niet Verloren zoon heeft niet iets unieks te bieden. Er is de niet-zo geheime draai in de verwaandheid van de show dat agent Bright ook de zoon van Whitly is, die al dan niet een chip uit het oude blok is op een aantal echt donkere en verontrustende manieren. Gemaakt door Chris Fedak (Voor altijd) en Sam Sklaver (Teleurstelling), begint de serie met een luide, hectische première die Malcolm wil afschilderen als een arrogante narcist en borderline-psychopaat die ook het beste wapen van wetshandhavers is tegen de plaag van seriemoordenaars. Hoewel het veel leent van de eerder genoemde films en televisieseries, schaatst het eerste uur voorbij met een soms verbijsterende mix van kamp en donkere humor die verrukt is van de ontluikende psychopathie van zijn hoofdpersoon - op een gegeven moment hakt hij de hand van een man af om hem te bevrijden van de bom die hij is geboeid aan – terwijl hij zinspeelde op een groter complot dat werd georkestreerd door Whitly, ook al is hij al meer dan een jaar vervreemd van zijn zoon decennium.
Over de top, hoewel het vaak is, Verloren zoon is niet vermakelijk. Sheen is de laatste tijd een buitensporige aanwezigheid op televisie en kauwt op het landschap in een heerlijk overdreven uitvoering als een louche, verdoofde advocaat uit Chicago in De goede strijd seizoen 3. En hoewel hij niet dezelfde uitgebreide en verheven hoogten schaalt als op CBSAll Access, hebben de schrijvers van de show voldoende ruimte voor hem vrijgemaakt om precies dat te doen. Meer dan eens in het eerste uur herinnert Sheen de kijkers eraan hoe leuk hij kan zijn als er absoluut geen beperkingen zijn op zijn prestaties, en geen enkele reden om dat in dit geval te doen. Het resultaat, hoe dan ook in de première, is in wezen het acteursequivalent van het pistool van Tsjechov. Alleen al de aanwezigheid van Sheen vereist dat hij op een gegeven moment moet vertrekken, en als hij dat doet, nou, dan kan het interessant worden.
De enige vraag is: zal Verloren zoon laat dat gebeuren, of zal het tevreden zijn om de dingen te houden zoals ze zijn, met Whitly en zijn niet-knipperende Mephistopheleaanse aanwezigheid die langzaam zijn zoon verleiden om redenen die nog moeten worden duidelijk gemaakt?
Dat dat de centrale spanning van de serie is, zou veel kijkers een reden moeten geven om af te stemmen en ook een reden om te pauzeren en te vragen of Verloren zoon zal echt hun tijd waard zijn. Hoewel het speelt volgens de regels van het uitzendnetwerk, is de inhoud weliswaar tam in vergelijking met vergelijkbare tarieven op kabel-, streaming- of premiumkanalen. Maar het is ook mijlenver verwijderd van Hannibal in termen van de viscerale aard van zijn donkere inhoud. Als zodanig, Verloren zoon komt in sommige opzichten een beetje kleurloos over, vooral omdat de opener Malcolm uit de FBI haalt (voor het slaan van een politieagent hulp bij de arrestatie van een seriemoordenaar) en zet hem op een adviesbureau met een NYPD-detective en een oude vriend gespeeld door Lou Diamond Philips.
Philips' Det. Gil werkt als een soort brug tussen Malcolms steeds meer gespannen professionele omgang met zijn vader en de zus en moeder die erin slaagden te voorkomen dat ze werden geschokt door de moorden op Whitly, grotendeels dankzij de enorme familie rijkdom. Er zijn hints in de première dat: Verloren zoon heeft de kans om zijn aandacht te richten op de WASPy Whitly-clan - moeder Jessica (Bellamy Young) en zus Ainsley (Halston Sage) - en hoe hun rijkdom en sociale niet alleen isoleerde hen niet alleen van de gevolgen van Martins gruwelijke misdaden, maar zou ook het startpunt kunnen zijn van de psychopathie die de serie wil suggereren is genetisch. Dat is misschien een complexer begrip dan Verloren zoon is geïnteresseerd in het verkennen, maar net als Sheen's talent voor grote uitvoeringen, kan de serie zoiets niet zomaar op tafel laten liggen en hopen te slagen.
Zoals de meeste premières van netwerktelevisie dit herfstseizoen Verloren zoon piloot voelt zich nog niet helemaal klaar voor primetime. Die halfbakken aard kan het een voorsprong geven op andere nieuwkomers, waardoor de serie de kans krijgt om zich opnieuw te configureren en aan te passen naarmate het seizoen vordert. Maar voorlopig zal het seriemoordenaardrama het moeten doen met momenten van overdreven geweld buiten het scherm, waarvan de meeste wijzen op een vertrouwd en eerder voetgangerszorg dat de mensen die belast zijn met het uitschakelen van het ergste van het ergste het potentieel hebben om net zo slecht te zijn als wat ze gaan na.
Verloren zoon gaat aanstaande maandag verder met ‘Annihilator’ @9pm op FOX.
Ruby Rose beweert dat Dougray Scott vrouwen heeft misbruikt op Batwoman Set
Over de auteur