Titanic: 5 historische onnauwkeurigheden in de film (en 5 dingen die goed zijn gegaan)

Titanic wordt geprezen als een van 's werelds meest onvergetelijke films. Hoewel het bekend staat om zijn indrukwekkende effecten, opzwepende liefdesverhaal en huiveringwekkende soundtrack, is het historisch gezien niet helemaal correct. Er zijn een paar details die James Cameron klopte niet helemaal, ook al waren veel andere ingewikkelde details correct.

De meeste fans weten inmiddels dat Jack en Rose niet echt hebben bestaan, maar ze geloven nog steeds dat de wereld waarin de personages leven helemaal klopt. Het is grotendeels juist, maar er zijn een handvol fouten. Blijf lezen om erachter te komen wat ze zijn!

10 HISTORISCH ONNAUWKEURIG: Er waren geen andere schepen in de buurt

Dit is niet zozeer een leugen, maar het is weggelaten informatie over James Cameron’s deel. In de film wordt de kapitein verteld dat het dichtstbijzijnde schip de Carpathia is, die er binnen vier uur kan zijn om te helpen. Maar dat is technisch niet waar. Volgens De cultuurreis, waren er andere schepen in de buurt die dichtbij genoeg waren om de lichten van de Titanic in de verte te zien.

De bemanning van de Californian zag zelfs de noodfakkels afgevuurd door de bemanning van de Titanic. Er wordt echter nog steeds gedebatteerd over waarom ze het zinkende schip niet zijn gaan helpen.

9 DE FILM HEEFT HET GOED: Kapitein Smith ging neer met het schip

Tegen het einde van de film zien we Kapitein Edward Smith zichzelf opsluiten in de stuurhut net voordat het water naar binnen stroomt en zijn leven beneemt. Helaas voor de kapitein klopt dit. Hij koos er echt voor om met zijn schip ten onder te gaan.

Nadat hij opdracht heeft gegeven om de laatste vier ketels aan te steken en de snelheid waarmee het schip vorderde vóór de aanvaring te hebben verhoogd, wordt getoond dat de kapitein spijt heeft van zijn keuzes in de film. Nog tragischer is dat in het echte leven het bemannen van de Titanic zijn laatste reis was voordat hij met pensioen ging.

8 HISTORISCH ONNAUWKEURIG: de passagiers van de derde klasse waren niet benedendeks opgesloten

Het meest hartverscheurende om te zien in de film is de manier waarop de derdeklas passagiers benedendeks worden opgesloten en niet eens de kans krijgen om te proberen een reddingsboot te bereiken. Maar volgens de Brits onderzoeksrapport van 1912, dit is niet gebeurd.

Er waren toen nog klassenspanningen, maar de poorten waren er alleen om te voldoen aan de Amerikaanse immigratiewetten, zodat de uiteindelijke aankomst van de immigranten in New York City soepeler zou verlopen. Het rapport beweerde ook dat veel derdeklas passagiers ervoor kozen het schip niet te verlaten toen het zonk.

7 DE FILM GEEFT HET GOED: de reddingsboten waren niet tot de capaciteit gevuld

Nadat het schip begint te zinken en de bemanning de passagiers in de reddingsboten begint te laden, zien we dat de reddingsboten niet tot hun volledige capaciteit worden gevuld. De heer Andrews vertelt officier Lightoller dat hij één boot met slechts 12 mensen heeft gezien, ook al waren ze al getest in Belfast om er bijna 65 te bevatten.

Dit is een ander detail dat Cameron goed had. Tijdens de paniek om in leven te blijven, waren de reddingsboten niet tot de capaciteit gevuld. Dit heeft waarschijnlijk geleid tot veel meer doden dan nodig was.

6 HISTORISCH ONNAUWKEURIG: Rose zou niet zoveel make-up hebben gedragen

Hoewel de mode die we in de film zien de periode weerspiegelt waarin het verhaal zich afspeelt, zijn er toch wat onnauwkeurigheden als het gaat om de kostuums. Rose zou bijvoorbeeld niet de make-up hebben gedragen die ze in de film zou dragen.

Vrouwen uit de hogere klasse droegen geen gewaagde looks die bestonden uit lippenstift en duidelijke blos. Het was de stijl voor vrouwen van die periode om een ​​veel natuurlijkere look aan te nemen. Om de situatie in context te plaatsen, droegen de Suffragettes rode lippenstift als een daad van rebellie, wat verontwaardiging veroorzaakte.

5 DE FILM GEEFT HET GOED: Molly Brown vroeg de officieren om degenen in de oceaan te helpen

Gespeeld in de film door Kathy Bates, was de onzinkbare Molly Brown een van de beroemdste overlevenden van de Titanic. Ze smeekt de bemanningsleden om terug te keren naar de plaats van het schipbreuk en hen te helpen die verdrinken en bevriezen in het water.

De echte Molly Brown werd echt gecrediteerd voor het aanmoedigen van de bemanning in reddingsboot nr. 6 om terug te keren naar de massa passagiers die het zinken had overleefd. Een groot verschil met de werkelijkheid is dat in de film de smeekbeden van Molly worden afgewezen en ze pas terugkomen als de meeste mensen in de zee al dood zijn.

4 HISTORISCH ONNAUWKEURIG: Will Murdoch was geen schurk

Eerste officier Will Murdoch wordt in de film afgeschilderd als een soort schurk. Hij schiet twee mensen neer, waaronder Jacks vriend Tommy, alleen omdat ze op een reddingsboot probeerden te komen, en neemt vervolgens zijn eigen leven uit schuldgevoel. Cameron voegde dit toe omdat het een interessant verhaal opleverde, niet omdat het historisch accuraat was.

In werkelijkheid was Murdoch een held die hielp om zoveel mogelijk passagiers te evacueren en zelfs in totaal 10 reddingsboten te lanceren. 1998, 20^e Century Fox stuurde een vertegenwoordiger om de familieleden van Murdoch te bezoeken en zich te verontschuldigen voor de negatieve weergave van hem in de film na een aantal veel gepubliceerde reacties.

3 DE FILM GEEFT HET GOED: de band speelde terwijl het schip zonk

Hoewel er sommige beweringen zijn dat er helemaal geen muziek werd gespeeld toen het schip zonk, is de algemene consensus dat de band tot de laatste minuut bleef spelen. Violist Wallace Henry Hartley deed dit om het publiek zo rustig mogelijk te houden. Alle acht leden van de band kwamen om op het schip.

In de film speelt de band de huiveringwekkende hymne 'Nearer my God to Thee'. Maar in werkelijkheid is de kans groter dat ze populaire ragtime-muziek hebben gespeeld. Afgezien van kleine details, werd de vergeefse maar nobele poging van de band om hun medepassagiers te kalmeren nauwkeurig nagebootst in de film.

2 HISTORISCH ONNAUWKEURIG: het zou niet zo lang geduurd hebben voordat de effecten van het water merkbaar werden

De wateren van de Atlantische Oceaan waren begin april ijskoud en er is gedocumenteerd dat ze rond de 28 graden Fahrenheit waren op het moment van het zinken. Gezien de lage temperatuur had het minder lang moeten duren voordat degenen die het water in gingen, last kregen van de fysiologische effecten van onderdompeling.

Wanneer Jack en Rose door het water sjokken dat de lagere dekken overstroomt, worden ze bijna een half uur ondergedompeld zonder enige gevolgen. Maar de meeste mensen die het water in gingen, stierven binnen 15 tot 30 minuten.

1 DE FILM GEEFT HET GOED: het portret van het Straus-paar

Een bijzonder onvergetelijke scène in de film toont een ouder echtpaar dat samen in bed ligt terwijl het water onder hen doorstroomt en de beslissing neemt om niet voor hun leven te vechten. Dit was eigenlijk een echt stel: Ida en Isidor Straus.

Ida zegt tegen haar man: 'We hebben vele jaren samengewoond. Waar jij ook gaat, ik ga.” In werkelijkheid verloren ze hun leven terwijl ze op ligstoelen zaten in plaats van in hun bed. Maar toch kozen ze ervoor om op het schip te blijven en stierven ze samen.

Bezoek ScreenRant.com

Over de auteur