WWE 2K Battlegrounds Review: nauwelijks een gevecht aangaan

Iedereen die WWE heeft gezien, weet dat dingen heel snel cartoonachtig kunnen worden, zelfs in de moderne tijd. Slechts een handvol videogames heeft de simulatiekant van sportgames gemeden en omarmd deze sfeer van de muur, en van die weinige, de nieuw uitgebrachte WWE 2K Battlegroundskan helaas de zwakste zijn. Het is zeker stabieler dan vorig jaar WWE 2K20, maar het wijkt te ver af van wat WWE-actie speciaal maakt om echt indruk te maken.

Dat wil niet zeggen dat andere arcade-worstelspellen elke orkaan en ruststand hebben overgezet. Releases zoals die van Midway WorstelenMania arcadespel en THQ's WWE All Stars gaf worstelaars generieke stakingen om te leiden tot hun handtekeningen en finishers. 2K en Sabre Interactive gaan een ongelukkige stap verder en plaatsen elke WWE-worstelaar in een van de vijf generieke karakterklassen. Dit leidt er niet alleen toe dat worstelaars manoeuvres uitvoeren die ze nog nooit eerder hebben gedaan, maar het betekent ook dat de enorme selectie speelbare worstelaars zinloos is. Wanneer de enige

verschil tussen Hulk Hogan en Samoa Joe een paar animaties is die aan het einde van een wedstrijd worden afgespeeld, is er weinig reden om verder te gaan dan een paar favoriete strijders.

Niet dat singleplayers zich daar druk over zullen maken. WWE 2K Battlegrounds' campagne is een reeks wedstrijden waarin een sexte van aangepaste karakters wordt geïntroduceerd. Het dient als een tutorial over hoe elk van de klassen werkt, maar dat zorgt niet voor een boeiende reeks wedstrijden. Helaas zullen spelers meer dan 100 van deze wedstrijden moeten spelen om een ​​grote meerderheid van de aanvankelijke speelbare selectie van de game te ontgrendelen. Ze moeten ook spelen om in-game valuta te ontgrendelen, die wordt gebruikt om alles te beveiligen, van alternatieve kostuums tot personage-upgrades tot een ander deel van de worstelaars van het spel. Zelfs in de beste tijden kan de campagne aanvoelen als een repetitieve sleur waar je moeilijk in kunt komen.

Dat is jammer, want de campagne bevat ook het beste van WWE 2K Battlegrounds. Tussen elke wedstrijd door zijn er tussenfilmpjes van stripboeken om door te lezen die het verhaal vertellen van Paul Heyman en Steve Austin die een alternatief WWE-merk opbouwen. Dit verklaart de off-the-wall arena's waarin spelers tijdens het spel vechten, en het verhaal beats laten zien liefde voor diepe WWE-geschiedenis dat beloont oude fans. Wanneer een evenement van een twintig jaar oude Europese exclusieve pay-per-view terloops in dialoog kan worden gegooid, komt alles op tafel. De verhaalstukken helpen echt om het momentum tijdens de campagne vast te houden, maar ze ontbreken in de nevendoelen die ontgrendelbare personages bevatten, wat betekent dat zelfs de meest betrokken fan nog steeds die sleur zal ervaren.

In meervoud, WWE 2K Battlegrounds werkt beter en biedt bedieningselementen en gameplay die gemakkelijk op te pikken zijn voor iedereen die toevallig langs de tv komt. Als dit een arcadekast was, zou het een perfecte opstelling zijn. Als consolegame is het gebrek aan diepte moordend, en de modi lijken te werken in de veronderstelling dat spelers eindeloze uren in de gameplay willen wegzinken. In plaats van bewegingen ligt de nadruk op selecteerbare power-ups die de vuisten van de worstelaar in brand steken en arena-interacties zoals een worstelaar onder een krik gooien en hun hoofd verpletteren. Deze zijn de eerste paar keer nieuw, maar ze maken een vechtsysteem dat onhandig en generiek aanvoelt niet goed.

Als er een soort "alles ontgrendelen"-optie was voor WWE 2K Battlegrounds die vanaf het begin alles gaf wat de game te bieden had, zou een gemakkelijke aanbeveling kunnen zijn voor worstelfans die op zoek zijn naar een multiplayer-partygame. Worstelaars naar alligators gooien en geëlektrificeerde kooiwedstrijden hebben allemaal hun vluchtige charmes, en een meer volledig uitgeruste game zou gemakkelijk in een rotatie van favorieten kunnen sluipen. Zoals het er nu uitziet, is de implementatie van gemalen en betaalde valuta wring al het plezier uit de ervaring en laat een spel achter met enig potentieel dat niet de moeite waard is om helemaal door te kijken. Net als bij een modern RAW-hoofdevenement, is de actie in de ring goed, zo niet gedenkwaardig, maar het zijn de beslissingen achter de schermen die het echt voor iedereen verpesten.

WWE 2K Battlegrounds is beschikbaar op Xbox One, PlayStation 4, Nintendo Switch, pc en Stadia. 2K heeft een Xbox One-kopie van de game geleverd voor deze recensie.

Onze beoordeling:

1,5 van de 5 (slechte, een paar goede onderdelen)

Fortnite: Lexa ontgrendelen (Seizoen 5)

Over de auteur