Coen Brothers: hun 5 grappigste films (en hun 5 donkerste)

Sinds de release van hun debuutfilm in 1984, Joel en Ethan Coen zijn twee van de meest productieve en unieke filmmakers in de Amerikaanse cinema. Ook al behandelen hun films een breed scala aan onderwerpen, hun stijl is duidelijk die van henzelf, ongeacht het genre waarin ze werken.

De gebroeders Coen staan ​​bekend om hun eigenzinnige, excentrieke karakters en hun donkere gevoel voor humor. Veel van hun films kunnen worden beschouwd als donkere komedies, terwijl sommige meer donker dan grappig zijn en sommige grappiger dan donker. Hier zijn 5 voorbeelden van hun donkerste films en 5 voorbeelden van hun grappigste.

10 Darkest: Blood Simple

Een van de donkerste pogingen van de Coens is hun... regiedebuut, Bloed eenvoudig. Tot op de dag van vandaag wordt de film beschouwd als een van de uitstekende voorbeelden van neo-noir, een subgenre waarin de Coens in de loop van hun carrière verschillende keren hebben gewerkt.

Bloed eenvoudig vindt plaats diep in het hart van Texas, waar een bareigenaar een echtscheidingsdetective inhuurt om zijn ontrouwe vrouw en haar nieuwe minnaar te vermoorden. Dit zou niet alleen de debuutfilm zijn voor de Coens, maar het was ook de debuutfilm voor Frances McDormand, die in april 1984, het jaar waarin de film uitkwam, met Joel Coen trouwde.

9 Grappigste: The Ladykillers

2004's The Ladykillers wordt beschouwd als een minderjarige film van de Coen Brothers, en terecht. Het is een remake van de film uit 1955 met dezelfde naam, en het is ongegeneerd dwaas. Tom Hanks sterren als professor G.H. Dorr, die een oudere vrouw overtuigt om hem haar kelder te huren voor muzikale repetities met zijn klassieke muziekensemble. De 'band' is echter een bonte verzameling dieven die Dorr heeft ingeschakeld om een ​​tunnel te graven van de kelder naar een nabijgelegen casinokluis, waar een fortuin wacht. JK Simmons, Marlon Wayans en een geweldige cast van buitenbeentjes zorgen voor een erg grappige tijd in de bioscoop.

8 Donkerste: Miller's Crossing

jaren 90 Miller's Crossing is niet zonder zijn deel van donkere humor, maar voor het grootste deel is het een vrij eenvoudig historisch misdaaddrama. Het geweld is griezelig en de personages zijn meedogenloze, geharde gangsters voor wie niets heilig is. Gabriel Byrne speelt Tom Reagan, wiens loyaliteit aan zijn maffiabaas onder druk staat wanneer hij de taak heeft om de vrede te bewaren tussen rivaliserende families die in de loop van de film steeds vijandiger worden.

Tot op de dag van vandaag, Miller's Crossing heeft een trouwe aanhang van fans die volhouden dat het, ondanks dat het niet als een Coen-klassieker wordt beschouwd, tot hun allerbeste films behoort.

7 Grappigste: Arizona opvoeden

jaren '87 Arizona opvoeden was het vervolg van de Coens op hun neo-noirdebuut, Bloed eenvoudig. Het is een aanzienlijk lichtere aangelegenheid, al brengt het wel veel kattenkwaad met zich mee. Nicolas Cage speelt H.I. McDunnough, een onvruchtbare ex-gevangene, die samen met zijn vrouw Edwina een baby ontvoert om hun dromen over het ouderschap te verwezenlijken.

McDunnogh is een totale airhead, maar gezien deze cast van personages is hij niet eens de domste van het stel. Sam McMurray steelt bijna de film als Glen, de voorman van H.I.'s machinewerkplaats, wiens domme dialoog de bron is van veel van de grootste lachers van de film.

6 Darkest: Geen land voor oude mannen

Een van de somberste inzendingen in de Coen's catalogus is de met een Oscar bekroonde film uit 2007, Geen land voor oude mannen. Een schitterend uitgevoerd bewerking van de roman door Cormac McCarthy, vertelt de film het bloedige verhaal van een vermiste buit van $ 2 miljoen van een mislukte drugsdeal en degenen die vastbesloten zijn om het te financieren.

Het combineert klassieke westerse elementen met moderne noir-technieken om een ​​literaire film te creëren over het lot, de dood en goddeloosheid. Het is zo donker als films komen, maar het is een waar meesterwerk.

5 Grappigste: branden na het lezen

het genie van Branden na het lezenis dat het een zeer ingewikkelde spionagefilm wiens personages voor het grootste deel zo dom zijn als vuil. Er ontstaat chaos wanneer de memoires van een CIA-agent in handen komen van twee sportschoolmedewerkers, gespeeld door Brad Pitt en Frances McDormand. Ze zijn van plan geld in te zamelen, maar de zaken lopen uit de hand.

John Malkovich is hysterisch grappig als de CIA-analist wiens schijf ontbreekt, en Pitt en McDormand zijn ook uitstekend in hun rol. Branden na het lezen is niet een van de beste van de Coens, maar het maakt de belofte van veel en frequent gelach waar.

4 Donkerste: een serieuze man

2009's Een serieuze manis geen gewelddadige film, maar dat betekent niet dat het niet een van de donkerste en somberste films in de catalogus van de gebroeders Coen is. Het verhaal draait om Larry Gopnik, gespeeld door Michael Stuhlbarg. Gedurende de film komt zijn leven op bijna alle mogelijke manieren tot rust.

Zijn huwelijk loopt op de klippen, zijn werkloze broer wordt gedwongen bij hem in te trekken en zijn carrière wordt ondermijnd door een mysterieuze saboteur. Hij is ook op de hoogte gebracht van een aantal potentieel ernstige gezondheidsproblemen, en aan het einde van de film raast een tornado over de school van zijn zoon. Er zijn verschillende manieren om te interpreteren Een serieuze man: als religieuze metafoor, een nihilistische parabel, of misschien zelfs een gitzwarte absurdistische farce. Hoe dan ook, het is een "serieus" sombere film.

3 Grappigste: Fargo

Een teken van het genie van Fargois dat het net zo goed als een van de donkerste films van Coens kan worden beschouwd, zo niet vanwege hun overvloed aan andere titels die aan die beschrijving voldoen. Fargo is een gewelddadige misdaadkapper die ook hysterisch grappig is. Willem H. Macy's Jerry Lundegaard is misschien de domste van alle Coen-personages, een zielige mislukte autoverkoper die een paar buitenbeentjes inhuurt om zijn vrouw te ontvoeren. Frances McDormand speelt de ontwapenende maar bijdehante Marge, die de zaak oplost.

De duisternis van het materiaal gecombineerd met de domheid van de schurken en de charmante onschuld van de helden geeft Fargo een heerlijke komische kwaliteit, ondanks het donkere onderwerp.

2 Darkest: De man die er niet was

Er is "neo-noir", en dan is er gewoon oude film noir. 2001's De man die er niet wasis de Coen's hommage aan het geliefde genre van weleer. Zijn gefilmd in prachtig zwart-wit door cameraman Roger Deakins, die een Oscar-nominatie verdiende voor zijn werk. Het speelt zich af in de jaren veertig wanneer een kapper, gespeeld door Billy Bob Thornton, besluit de baas en de illegale minnaar van zijn vrouw te chanteren om startkapitaal voor een stomerijbedrijf te krijgen.

Zoals bij alle film noir-genre films gaat het plan gruwelijk mis en leidt het tot nog meer verontrustende ontwikkelingen. De man die er niet was is een van de onbezongen meesterwerken van de Coens waar het publiek zeker naar moet zoeken.

1 Grappigste: The Big Lebowski

1998's The Big Lebowskiwas misschien te vreemd voor het reguliere publiek op het moment van de release, omdat het een kaskraker was. Sindsdien is het natuurlijk een van de grootste cultklassiekers aller tijden geworden, en terecht: het is een van de grappigste films ooit gemaakt. Jeff Bridges speelt Jeffrey "The Dude" Lebowski, die wordt aangezien voor een miljonair met dezelfde naam en betrokken is bij een mysterieus ontvoeringsplan wanneer diens vrouw vermist wordt. Hysterisch grappig en eindeloos slim, The Big Lebowski kan keer op keer worden bekeken zonder oud te worden.

VolgendeDCEU: de 10 meest trieste citaten, gerangschikt

Over de auteur