10 beste randafleveringen, volgens IMDB

JJ Abrams' Zoom had het geluk om zelfs te worden verlengd voor een vijfde en laatste seizoen. Het is moeilijk voor te stellen omdat de show zo'n geweldige opvolger was van De X bestanden. Maar het speelt zich af in de wereld van pseudo-wetenschap, in plaats van het bovennatuurlijke. Het is een vlot tempo, creatief, geaard ensemblestuk dat alles combineert waar we van houden aan sciencefiction. Thematisch duikt het in interessant ethisch gebied, en de personages hebben een gelijk aandeel aan leuke eigenaardigheden en hart.

De serie was ook slim genoeg om af en toe zelfbewust te zijn en later een geweldige fanservice te bieden. Hier zijn de tien beste afleveringen van de hele serie, gerangschikt op IMDb. Spoilerwaarschuwing!

10 Anomalie XB-6783746

Het laatste seizoen van Zoom was ongetwijfeld een van de sterkste in de reeks. Dit is grotendeels te danken aan de vlotte verhalen, waarbij de verkorte afleveringen daadwerkelijk hebben geholpen. Fans zullen zich herinneren dat het titulaire personage eigenlijk een Observer-kind is, zonder hun kenmerkende implantaat. Dus neemt het team zijn toevlucht tot Nina Sharp, die onmiskenbaar het hoogtepunt van de aflevering is. Het is leuk om te bedenken hoe frustrerend Nina was in seizoen één.

En nu is haar oudere zelf zo'n capabel, sympathiek personage. Ze heeft allemaal dezelfde gravitas en haar sterfscène is smaakvol gedaan. De aflevering zet ook de gewoonte van het vijfde seizoen voort om bevredigende antwoorden te bieden. Dat zou Lost misschien goedmaken. Het is onthuld dat september eigenlijk de Donald is waar het team naar op zoek was.

9 Daar: deel 1

Het tweede seizoen was een openbaring voor deze serie. Het begon zich eindelijk meer te concentreren op het overkoepelende verhaal. Dit is echter geen zeldzame gebeurtenis. Veel shows op dergelijke netwerken beginnen liever met episodische verhalen, een veiligere en traditionele formule. Deze specifieke aflevering was de eerste van een grote tweedelige finale, voor een beslist innovatief seizoen. We zijn op de hoogte van de profetie van Peter en we krijgen weer een fantastische cameo van Star Trek'sLeonard Nimoy.

We zien zelfs een confrontatie tussen twee Fringe-teams. In feite gebeurt er zoveel in deze aflevering, dat het op zichzelf heel goed een bevredigende seizoensfinale had kunnen zijn. In combinatie met de volgende aflevering is het echter absoluut goud.

8 De dag dat we stierven

De finale van dit seizoen drie was een uniek lange aflevering, en het gaat opmerkelijk goed om met tijdreizen. Peter krijgt de volledige gevolgen te zien van zijn beslissing om het parallelle universum weg te vagen. De wraakzuchtige Walter van de andere kant heeft een sekte geleid, waardoor een fantastische cameo van Brad Dourif mogelijk is. Hij is al heel lang een geweldige acteur, vooral bekend om zijn Chucky van Kinderspel. Hij brengt diezelfde effectieve griezeligheid hier.

Maar de meest memorabele scène uit deze aflevering is ongetwijfeld de verdwijning van Peter. Zijn beslissing om de universums samen te voegen is heel logisch, maar hij verdwijnt plotseling uit het bestaan. En niemand lijkt zich hem te herinneren. Het was een fantastische cliffhanger, maar er was genoeg resolutie om over het algemeen tevreden te zijn. We hebben zelfs antwoorden gekregen over het hele First People-mysterie.

7 Entrada

Deze serie weet altijd iets in te pakken met een nette strik. Toegegeven, fans waren misschien enigszins gefrustreerd door de afwisselende afleveringen van het universum. En het is razend om te zien hoe Peter de Andere Olivia verkeerd beoordeelt, afgeleid door zijn langdurige romantische interesse met Olivia. Maar deze aflevering legde uiteindelijk veel vast, terwijl Peter de waarheid ontdekt.

Dit is een goed moment om te vermelden hoe absoluut getalenteerd de cast is, en gedurende de hele aflevering dubbele plichten als hun parallelle zelf. John Noble's parallel Walter is net zo te onderscheiden als Anna Torv's zogenaamde "Fauxlivia". Beide Olivia's staan ​​centraal in deze aflevering, met radicaal verschillende plots die zowel organisch als effectief worden afgesloten.

6 Vrijheid

Op dit punt bewoog de show zich met een ongekende snelheid. In feite werd deze voorlaatste aflevering uitgezonden naast de seriefinale. Dus in feite fungeren de samenvallende afleveringen als één geweldig verhaal. Maar deze helft gaat helemaal over het redden van Michael, die in levensgevaar is. The Observers zijn niet blij met Michaels vermogen om verbeterde emoties en intelligentie te combineren.

Het lijkt misschien rot, maar op de een of andere manier wordt het drama altijd consequent goed uitgevoerd in deze show. Deze aflevering legt opnieuw een solide balans tussen ontroering en actie. Door de dood van Etta is de inzet zo hoog geworden, dat elke beweging dringend aanvoelt. Voor een seizoen dat helemaal in het teken stond van vrijheid, onderzocht deze aflevering dat thema uiteindelijk goed, zij het op de neus.

5 Er is meer dan één van alles

Deze aflevering was de finale van het eerste seizoen - ja, nog een. Een van de leukste dingen die je aan deze show zult hebben, is kijken naar alle puzzels die zich tot een samenhangend beeld vormen. Ook de introductie van het parallelle universum was een verrassende, vernieuwende toevoeging aan de show. Daardoor kon de serie afwijken van episodische verhalen. The Other Side werd absoluut cruciaal, fascinerend genoeg om de rest van de show mee te gaan.

VERWANT: 10 brandende vragen die nooit zijn beantwoord

De finale van seizoen één was de eerste belofte van perfecte conclusies. Het leverde een ongelooflijke ondermijning van de verwachtingen met betrekking tot het plan van Jones en breidde de mythologie enorm uit. De mix van belonend zelfbewustzijn, intrigerende vastberadenheid en inventieve onthullingen is een winnende constante in deze serie.

4 Witte Tulp

Het zou moeilijk zijn om nog een stukje entertainment te vinden dat tijdreizen zo goed aankan. Peter Weller van RobocopFame levert een traditionele uitvoering, eigenlijk zichzelf spelen. Maar het werkt nog steeds, en de speciale effecten voor zijn lichaam zijn overtuigend genoeg om ronduit weerzinwekkend te zijn.

Wellers fysieke verschijning is een passende weergave van de obsessie van zijn personage. Zijn verhaal is ook een perfecte aanvulling op Walters worsteling met de waarheid over Peters afkomst. De conclusie van Wellers tijdreiziger is even verstandig als ontroerend. Deze aflevering onderzoekt op slimme wijze schuld en het misbruik van macht voor egoïstische, emotioneel geladen bedoelingen.

3 Daar: deel 2

Weer een seizoensfinale. Deze keer, voor seizoen twee, de trekker overhalen op allerlei opgebouwde beloften. Olivia geeft eindelijk haar gevoelens voor Peter toe, waardoor hij in het volgende seizoen prompt wordt misleid.

Peter vergeeft Walter voor het stelen van hem uit zijn huis, en de parallelle Olivia infiltreert in ons universum. Wat alleen maar logisch is, aangezien onze eigen Olivia die truc het eerst gebruikte. Deze serie kan vaak genieten van cliffhangers, maar ze trotseren de gimmick-reputatie van dergelijke tactieken. De prestaties van Nimoy zijn geweldig en de resolutie van Bell is zeer bevredigend.

2 Peter

Alleen al door die verslavende retro-opening onderscheidt deze aflevering zich echt. Het drama van Peter's hachelijke situatie is verrassend gegrond, zoals: JJ Abrams' werk in science-fiction is vaak te doen. Walters beweegredenen om Peter uit het parallelle universum te halen, krijgen in feite een sympathiek standpunt. Walter wilde alleen Peters leven redden, onweerstaanbaar na het verlies van zijn eigen Peter. De ethiek is echt verbijsterend om te overwegen.

De hele situatie is een perfecte katalysator voor de actualiteit en een uitgebreide studie van alle thema's van de show. Het uiterlijk van september is ook uniek betrokken, en de waarnemers waren altijd een boeiend mysterie van de show. Het is interessant om stil te staan ​​bij het domino-effect van alles wat zich in dit verhaal afspeelt.

1 Een vijand van het lot

Dit is niet voor niets de best beoordeelde aflevering van de serie. Het beëindigen van zo'n ingewikkeld verhaal is een van de meest uitdagende dingen om te doen. Op de een of andere manier hebben de schrijvers een manier gevonden om precies de juiste conclusie te trekken. Het is niet alleen logisch voor de personages, maar ook lonend voor de fans. De hele confrontatie met de Observers, en de onthulling van wat ze werkelijk zijn, was bijna vlekkeloos. Ook al is de waarde van menselijke emotie een bekende stijlfiguur in sciencefiction.

Maar elk personage krijgt het einde dat ze verdienen. Het is ook erg sentimenteel, zonder overdreven te voelen. Hetzelfde geldt voor alle fanservices, zoals het gebruik van eerdere gevallen als wapens, en Gene de koe. En de beloning van Windmark is enorm bevredigend, net als al het andere. Het laatste schot, van Peter die zich Walter herinnert, stelt de laatste in staat om zijn fouten te boeten en voortleven. Het is precies het soort moment Zoom zou moeten eindigen. Het is een leuke terugkoppeling naar "White Tulip", evenals een emotionele openbaring.

VolgendeThe Legend of Korra: 5 redenen waarom Asami het slechtste personage was (en 5 ze was de beste)

Over de auteur