Jurassic Park: 10 vervolgmomenten die het origineel waarmaakten
Jurassic Park is een klassieke Spielberg-film die waarschijnlijk veel van onze jeugd heeft bepaald. Het heeft baanbrekende effecten die nog steeds standhouden, aangrijpende pseudowetenschap en interessante gesprekken over ethiek. Het is ook structureel perfect en heeft precies de juiste balans tussen humor en spanning. Vervolgens transformeerde Spielberg onmiddellijk de aard van de franchise met De verloren wereld. De serie verwelkomde meer elementen van monsterfilms, en de derde inzending wordt om die reden vaak verguisd. Door Jurassic World, waren de nieuwe franchise-afleveringen meer gericht op nostalgie. De sequels zijn echter niet zonder hun eigen verdiensten, met name de ondergewaardeerde film van Spielberg uit 1997. Laten we dus eens kijken naar tien geweldige momenten die het origineel waarmaakten, inclusief spoilers!
10 Je vroeg om meer tanden
Jurassic World was in wezen fanservice van begin tot eind, ook al was de toon radicaal anders. Dit resulteerde in een film die, mogelijk onbedoeld, belangrijke sporen van de originele film van de serie bevatte. Een van de belangrijkste en boeiendste dingen over
Welnu, Dr. Wu is het bindweefsel waardoor dit opnieuw kon verschijnen Jurassic World. Hij heeft een intrigerend gesprek met Masrani nadat de Indominus uitbreekt. Wu legt eindelijk uit waarom de dinosaurussen van de franchise niet op de realiteit lijken. Hij stipt ook nog een keer kort de ethiek aan. Hij beschrijft hoe Masrani's interesse in het maken van een "cool" product leidde tot een dier met onnodig gevaarlijke eigenschappen. Voor alle dinosaurussen is dit een van de beste terugkeer naar de originele film, zij het enigszins overdreven.
9 Lone Gyrosphere
De gyrosfeer is een leuk idee van Jurassic World, en de kinderen rijden ermee naar een beperkt gebied, waar de Indominus Rex hen prompt aanvalt. Het is echter een spetterende scène waarin het wezen vecht tegen een ankylosaurus. Het voelt meer als een kind dat twee actiefiguren door elkaar stampt. En toch, nadat de Indominus de gyrosfeer omdraait, ontwikkelt de scène een interessante toon. Het grootste deel van de film is pure actie, in plaats van spanning. Maar in deze scène bereikt de trillende telefoon een effectieve spanning.
Visueel heeft deze één-op-één met de Indominus een aantal callbacks naar het origineel Jurassic Park. Maar de Indominus-update is eigenlijk best bevredigend. De manier waarop het langzaam zijn mond rond de gyrosfeer wikkelt, is behoorlijk intimiderend. Dan begint het de kinderen tegen de grond te slaan en rennen ze voor hun leven. De kinderen zijn het dier te slim af door onder water te wachten, en de scène eindigt niet met een clou. Over het algemeen is het een verrassend effectieve scène die aanvoelt als de originele film door op zijn schouders te staan.
8 Indominus Rex Breakout
Dit Jurassic World scene draait helemaal om overmoed, wat echt aansluit bij de wortels van deze franchise. Het komt niet in de buurt van de uitbraak van de originele Tyrannosaurus, maar het is nog steeds handig. De Indominus zet een val op voor zijn bewakers door ze te misleiden met een vaardigheid waarvan niemand op de hoogte was. Het is gebleken dat dit soort intelligentie mogelijk is omdat het wezen doordrenkt was met roofvogel-DNA. Maar de enige reden dat het ontsnapte is vanwege de mensen. Ze gingen er gewoon vanuit dat hun camera's het zouden opmerken. Dan, voordat ze bevestigden dat het dier echt weg was, gaan Owen en het personeel toch de omheining binnen.
Het is dwaze arrogantie, en de achtervolging die volgt is behoorlijk aangrijpend. De Indominus eet snel iemand op. En net buiten de doorgebroken poort verstopt Owen zich onder een auto en bedekt zichzelf creatief met benzine. Alleen al dat moment, waarop de Indominus zijn bloederige tanden bloot krijgt, doet genoeg denken aan de eerste film. Het is een leuke combinatie van spanning en actie, en de sterfgevallen zijn echt opvallend.
7 Rexy's bloedtransfusie
Elke scène die er alles aan doet om spanning te creëren, zal tonaal dichter bij het origineel zijn dan de sequels meestal zijn. Het bronmateriaal van de hele franchise was immers doordrenkt van bloederige horror, terwijl de sequels meestal luchtiger zijn. Crichton maakte intense details, gebaseerd op medische studies. Deze selectie, van Gevallen Koninkrijk, is een mooie mix van beide. Om Blues leven te redden, moeten Owen en Claire zelf bloed van Rexy krijgen. Het is een lange scène met een slim tempo en effectief gebruik van de reputatie van dat specifieke dier. Het is al een gedurfde prestatie en de film sluit de hoofdrolspelers slim op in de kooi met Rexy. De claustrofobische setting, het kenmerkende dier en de spannende ontsnapping maken dit een goede toevoeging aan de franchise.
6 Indominus Herstel Missie
De visuals in de openingsscène van Gevallen Koninkrijk zijn een flagrante, welkome hommage aan de originele film. Het is het holst van de nacht en stromende regen, die cruciale elementen zijn voor de iconografie van de franchise. Dan heb je iemand in een klassieke gele parka. Maar de context is veranderd en het werkt. Het is nogal te veel gebruikt in de hele film, maar op dit moment zijn de knipperende lichten best netjes. Het zijn klassieke horrorbeelden, die geleidelijk de Mosasaurus en Tyrannosaurus onthullen als ze dichterbij komen. De reeks eindigt met actie die daardoor beslist misplaatst aanvoelt, maar de sfeer en regie zijn nog steeds geweldig.
5 De logica van Malcolm
Ian Malcolm is vaak een stem van de rede en hij is de grootste criticus van de franchise. In feite is hij degene met alle meta-grappen in Jurassic Park: The Lost World. Maar hoewel de meesten hem herinneren vanwege zijn Goldblum-ismen, die een geweldige komische verlichting bieden, heeft hij een belangrijkere taak: de ethiek van de personages in twijfel trekken. Twijfelachtige ethiek vormt de kern van dit verhaal en er valt genoeg te onderzoeken. Dus wanneer Gevallen Koninkrijk Malcolm toestaat om een hoorzitting in de senaat bij te wonen, niets is belangrijker. Aan het begin en het einde van de film mag hij opnieuw zijn zorgen uiten. Goldblum heeft dezelfde gravitas als altijd, en Malcoms standpunt is erg interessant. Als eeuwige criticus is hij de ware morele stem van Jurassic Park.
4 De dood van Dieter
Het zou niet moeten verbazen dat Spielberg degene was die de originele film het beste waarmaakte. De overige inzendingen zijn allemaal van de meestervakman. De dood van Dieter door Compys is een prachtige scène in De verloren wereld, zelfs als de impuls belachelijk is. En het is zeker op de neus dat hij op de een of andere manier loon krijgt voor het elektriseren van een Compy eerder in de film. De eerste val is echter behoorlijk hard.
Kortom, de scène is een recreatie van Nedry's dood van Jurassic Park. Hij viel van een heuvel, vocht met een ogenschijnlijk schattige dinosaurus, en we zien bloed weglopen van de aanval. De laatste scène van Dieter heeft een gelijkwaardig niveau van tempo, richting en speciale effecten. De Compy-zwerm is erg overtuigend, en degene die in Dieter's mond scheurt, is een alarmerend beeld. Spielberg weet de hele scène meeslepend en spannend te maken, zelfs als het slachtoffer een slechterik is.
3 T-Rex valt het kamp aan
Nogmaals, het is belachelijk de manier waarop het personage van Julianne Moore, Sarah, een bloederig shirt droeg in De verloren wereld. Sarah zou eerder met roofdieren hebben gewerkt, maar ze ging er nog steeds van uit dat de Rex niet zo ver zou kunnen ruiken. Het leidt in ieder geval tot een geweldig tafereel. Een gigantisch, praktisch T-Rex-hoofd valt Sarah's tent binnen, terwijl ze snoeprepen verbergt. Dan wordt Kelly wakker en probeert Sarah wanhopig haar stil te houden. Dit is een film die onwaarschijnlijke katalysatoren in staat stelt om buitengewone spanning te bereiken. Wanneer iemand buiten de binnendringende Rex opmerkt, maakt zijn geschreeuw iedereen wakker en begint een geweldige achtervolging. Nadat Spielberg de actie opvoert, krijgt hij een aantal kampoverlevenden gevangen achter een waterval. Alles opnieuw claustrofobisch maken is een perfecte afsluiting van de reeks.
2 Roofvogels in het gras
Hoe donkerder deze films worden, hoe dichter ze bij de originele film lijken. Dit Verloren wereld scène zit vol met kinetisch camerawerk en voldoet zeker aan het niveau van chaotische spanning als het origineel. Eerst waarschuwt Sidhu iedereen voor het lange gras. Het is bekend dat roofdieren het als dekking gebruiken. Wanneer de Velociraptors arriveren, breken ze paden in het gras om hun aanwezigheid aan te geven. Het is zo uit kaken, waar drijvende vaten de dreiging beter signaleerden dan het daadwerkelijk zien van de haai. En wanneer de wilde roofvogels toeslaan, is het een absolute slachting.
De roofvogels slepen eerst nietsvermoedende mannen naar de grond, massaal opgegeten. Degenen die in paniek blijven, en we zien roofvogels door de lucht springen om toe te slaan. Het is een ballet van geweld, waarbij het soort pure adrenaline wordt bereikt dat Spielberg op unieke wijze levert. Hij weet absoluut hoe hij de roofvogels moet behandelen, als sluwe en woeste dieren. Ze maken de reputatie van de eerste film waar. Geen enkel ander vervolg behandelt of visualiseert ze bijna zo goed.
1 De Cliffhanger
"Mama is heel boos." Dit is gemakkelijk de beste scène uit De verloren wereld, of een vervolg in de franchise. De hele finale van het verhaal is gewoon een schaamteloos opzettelijke hommage aan King Kong. Veel van de andere scènes in de film weerspiegelen die bedoeling. Wanneer Sarah echter helpt de gewonde Baby Rex te behandelen, komen de ouders opdagen en keuren ze af. De reeks is net zo lang en gedenkwaardig als de eerste uitbraak van de Tyrannosaurus in Jurassic Park.
In feite volgen ze een vergelijkbare formule. Hoofdpersonen zitten vast in een voertuig, in direct conflict met het mascottedier. De Rexen gaan door met het omdraaien van het voertuig en onze hoofdpersonages bungelen uiteindelijk over een klif. Net als Grant en Lex. De hele scène is traag en methodisch, met ongelooflijke praktische effecten en zorgvuldige regie. Dan verschijnt Eddie en probeert hij op heldhaftige wijze de hoofdrolspelers te redden van een neerstortende dood. Helaas trekt de activiteit de Rexen weer aan en uiteindelijk scheuren ze hem in tweeën. Het is een spannende, tragische, opwindende scène die net zo effectief is als alles van Jurassic Park. Het combineert alle elementen van claustrofobische horror, actie en tovenarij met effecten die het origineel zo iconisch maakten.
Volgende10 grappigste Razzie-winnende filmrollen
Over de auteur