10 uitstekende maar vergeten psychologische horrorfilms uit de jaren 90

De jaren negentig waren een tijd om nooit te vergeten voor psychologische horror en films die je lang bijblijven nadat de aftiteling was uitgerold. Het was het decennium dat begon met Rob Reiner's geweldige bewerking van Stephen King's Ellende en eindigde met de low-budget schittering van Het Blair Witch-project.

Ingeklemd tussen kwamen films zoals die van Martin Scorsese Kaap angst, David Fincher's Se7en, en, het meest significant, De stilte van de lammeren. Psychologische angsten werden mainstream en bioscopen waren er des te beter voor. Maar enkele van de beste films uit die tijd vonden nog steeds een manier om onder de radar te vliegen en fans en lof te verdienen via videoverhuur en tv-uitzendingen 's avonds laat.

10 Roer van echo's (1999)

Roer van echo's bleef in de schaduw van Het zesde Zintuig bij release, aankomst in de bioscopen een paar weken na de M. Night Shyamalan-klassieker. Het is misschien wel de intelligentere film, die spookverhaal en thriller combineert tot een zenuwslopend effect.

Kevin Bacon speelt Tom, een familieman en bovennatuurlijke scepticus die ermee instemt om gehypnotiseerd te worden door de door spiritualiteit geobsedeerde zus van zijn vrouw. De dingen nemen een vreemde wending wanneer hij paranormale gaven ontwikkelt en hallucinaties krijgt over een vermiste tiener. Aangepast van een klassiek Richard Matheson-verhaal door Jurassic Park schrijver, David Koepp, dit is een effectief griezelig, spannend verhaal.

9 Jacobsladder (1990)

Tim Robbins stond vooral bekend om zijn komische rollen en het spelen van sidekicks voordat hij de hoofdrol kreeg in Adrian Lyne's desoriënterende psychodrama. Robbins speelt Jacob Singer, een postbode en Vietnamveteraan die wordt achtervolgd door zijn oorlogservaringen en het tragische verlies van zijn zoon. De zaken worden verder gecompliceerd door het feit dat Jacob wordt geplaagd door levendige hallucinaties van demonen en buitenaardse rijken.

Briljant gerealiseerd en soms beangstigend, Jacob's ladder blijft een meeslepende en ongelooflijk surrealistische filmische ervaring verankerd door een ster-makende wending van Robbins, evenals fascinerende en tot nadenken stemmende wendingen die het waard zijn om herhaald te worden bekeken.

8 Twin Peaks: Fire Walk With Me (1992)

Het heeft misschien niet verpakt Twin Peaks op de manier waarop fans misschien hadden gehoopt, maar deze prequel op groot scherm blijft essentieel voor fans van David Lynch of iedereen met een voorliefde voor psychologische horror. Twin Peaks: Vuurwandeling met mij is een duizelingwekkende aanval op de zintuigen en net zo vreemd en desoriënterend als je zou verwachten.

Het begint met de mysterieuze verdwijning van een FBI-agent voordat het over het lot van Laura Palmer (Sheryl Lee) gaat. Op typisch Lynchiaanse wijze verteld, is het een hypnotiserend verhaal over een schijnbaar gewone stad en de donkere onderbuik eronder.

7 In de mond van waanzin (1994)

In de mond van waanzin diende als het derde hoofdstuk in John Carpenter's Apocalyps-trilogie van films naast Het ding en Prins der duisternis. Het combineert elementen van die twee klassiekers samen met invloeden als HP Lovecraft en Stephen King in een intrigerende en soms uiterst angstaanjagende film.

Sam Neill schittert als John Trent, een verzekeringsonderzoeker op het spoor van een vermiste horrorschrijver en zijn niet-vrijgegeven manuscript. Vergezeld door de redacteur van de schrijver, begint hij aan een reis naar een griezelig stadje in New Hampshire om hem te vinden, terwijl hij wordt achtervolgd door steeds levendiger wordende nachtmerries. De hel breekt los. Letterlijk.

6 Perfect Blauw (1997)

Wanneer een anime-film doordringt tot een westers publiek, is dat meestal niet voor niets. In het geval van Perfect Blauw, het is omdat de film van Satoshi Kon zo hypnotiserend vreemd, stijlvol en door en door meeslepend is. Het verhaal is gebaseerd op de roman van Yoshikazu Takeuchi en volgt Mima, een popster die zich terugtrekt uit de muziek om een ​​acteercarrière na te streven.

Haar wereld begint echter te ontrafelen wanneer ze merkt dat ze wordt gestalkt door een obsessieve fan en achtervolgd door kwaadaardige spoken uit haar verleden. Darren Aronofsky haalt de lijnen van fantasie en werkelijkheid aan Perfect Blauw als grote invloed. Het is verdraaid en behoorlijk verontrustend.

5 Grappige spellen (1997)

Michael Haneke maakte naam als meester-provocateur van de cinema met deze verschroeiend originele subversie van de traditionele slasherfilm. Zelfs deze beschrijving doet geen recht aan deze radicale en moeilijk te bekijken film: een nihilistisch experiment om het publiek een spiegel voor te houden die naar dergelijke verschrikkingen kijkt.

Grappige spellen gaat over twee gestoorde jonge mannen die een familie gijzelen in hun vakantiehuis en hen onderwerpen aan alarmerende misbruik en vernedering - en dat alles terwijl ze de vierde muur doorbreken om het publiek toe te spreken en hen medeplichtig te maken aan de Verwerken. Het is extreem maar boeiend.

4 Auditie (1999)

Deels verontrustend, griezelige horror, deels intelligent psychologisch drama, Takashi Miike's Auditie laat een onuitwisbaar stempel achter op iedereen die ernaar kijkt. Het volgt Ryo Ishibashi's Aoyama, een weduwnaar die op zoek is naar een nieuwe date. Wanneer een vriend aanbiedt om meisjes te screenen tijdens een auditie voor een nepfilm, werpt hij een oogje op de teruggetrokken maar mooie Asami (Eihi Shiina).

Het wordt echter geleidelijk duidelijk dat Asami niet is wie hij dacht dat ze was. Gespannen en soms schrijnend, Auditie is ongetwijfeld een moeilijk horloge, maar het blijft een effectief en actueel moraliteitsverhaal dat de onuitgesproken machtsdynamiek tussen mannen en vrouwen benadrukt.

3 Schuilplaats (1995)

schuilplaats trok beslist gemengde recensies bij de release, terwijl Dean Koontz, de auteur op wiens boek het zogenaamd gebaseerd was, tevergeefs gelobbyd om zijn naam te laten verwijderen. Dit zou genoeg moeten zijn om de meeste films te laten zinken, maar schuilplaats alleen al vanwege het optreden van Jeff Goldblum is het de moeite waard om weer tot leven te worden gewekt.

Hij speelt Hatch, een man die, nadat hij schijnbaar is overleden na een auto-ongeluk, twee uur later weer tot leven wordt gewekt als een veranderde man. Achtervolgd door angstaanjagende visioenen, komt Hatch tot het besef dat hij op de een of andere manier psychisch verbonden is geraakt met een seriemoordenaar. Donker, onderscheidend en precies de goede kant van vreemd, dit is het waard om opnieuw te worden beoordeeld.

2 Genezen (1997)

Kiyoshi Kurosawa nam het publiek mee op een duizelingwekkende trip naar het onbewuste met deze hypnotiserende mix van misdaaddrama en horror. Koji Yakusho schittert als een detective die een reeks gruwelijke moorden onderzoekt waarbij een X in de nek van elk slachtoffer is gesneden.

In elk geval wordt de dader gevonden in de buurt van het slachtoffer zonder herinnering aan het misdrijf. Een van de eerste films die tegelijkertijd de nieuwe golf van Japanse cinema inluidde Hideo Nakata's Ring, Genezing is een aangrijpend atmosferisch mysterie en soms ook diep filosofisch. Het is een sombere, krachtige film die onder de huid kruipt.

1 Hersenen dood (1990)

Het kijken waard voor de combinatie van Bill Pullman en Bill Paxton alleen, Hersendood is een heerlijk demente aangelegenheid die droom en werkelijkheid vermengt tot een steeds geagiteerder effect. Pullman schittert als Dr. Rex Martin, een vooraanstaande neurochirurg gespecialiseerd in geestesziekten die wordt gerekruteerd door een oude schoolvriend, Jim Reston (Paxton), nu werkzaam bij een louche mega-onderneming, om te helpen een geheime formule uit de geest van een briljante wiskundige met paranoïde schizofrenie.

Verbijsterende shenanigans volgen als Martin afdaalt in de donkerste uithoeken van de menselijke geest. Dit is een grimmig origineel uitgangspunt met winnende hoofduitvoeringen.

Volgende15 engste Disney-schurksterfgevallen