Mortal Engines-film: 7 grootste veranderingen in het boek

De Dodelijke motoren movie brengt een aantal grote veranderingen aan in het bronboek waarop het is gebaseerd. Phillip Reeve's Dodelijke motoren werd gepubliceerd in 2001, met drie vervolgen tussen 2003 en 2006. In 2008 kocht Peter Jackson de rechten op om een ​​film te maken, een die in december eindelijk naar het grote scherm komt, geregisseerd door Christian Rivers. De film die Jackson nu produceert, is de afgelopen tien jaar sterk geëvolueerd, hoewel de meest verrassende veranderingen de bron in het algemeen kunnen zijn.

Wanneer Scherm razernij bezocht de set van Dodelijke motoren, we spraken met de cast en crew en leerden hoe verschillend de twee verhalen zijn. In een gesprek met Jackson, die als schrijver en producer fungeert, zei hij:er zijn kleine subtiele dingen die we doen die ons zullen helpen in de ander over te vloeien", hoewel ze wel duidelijk maakten dat ze de zegen van de auteur hadden.

Van wat we op de set zagen, is het duidelijk dat Dodelijke motoren is nogal wat veranderd in aanpassing. De volledige impact van de veranderingen zal duidelijk worden wanneer de film uitkomt, maar voor nu zijn hier de meest verrassende afwijkingen van de roman.

The Mortal Engines Movie Plot is minder episodisch

de meeste van sterfelijke motor's veranderingen worden gedaan met één duidelijk doel: het verhaal geschikt maken voor een film. Hoewel het plot van Reeve zeker opwindend is en de wereld die hij heeft uitgevonden echt uniek is, is het nogal episodisch van aard, wat betekent dat die toekomst naar het grote scherm moet worden overgebracht voor een film van twee uur (de exacte lengte die de productie nastreeft, per producer Phillipa Boyens) en dus zijn verschillende elementen volledig weggesneden, terwijl andere aspecten aan elkaar zijn gekoppeld op een manier waarop ze niet waren aanvankelijk.

Het opruiende incident van de film is gestroomlijnd om de boel in beweging te houden, Tumbridge Wheels, de piratenstad die de helden van Tom (Robert Sheehan) en Hester (Hera Hilmar) zich voor het eerst in bevinden, is vrijwel geheel afwezig, en de inleiding van de badass Anna Fang (Jihae) is aanzienlijk meer boordevol actie. Er is ongetwijfeld nog veel meer, maar van wat er op de set werd besproken, is dit wat opvalt.

Mortal Engines: The Movie heeft een luchtgevecht

Hoewel de glooiende steden zijn Dodelijke motoren groot verkoopargument, wat het meest opwindend is, zijn eigenlijk de vliegmachines: kleine, door ballons aangedreven vaartuigen die door de lucht van de toekomst reizen tussen steden en hun eigen schuilplaatsen in de lucht. Hun spektakel is zeker overgebracht voor de film. Hun rol is zelfs vergroot.

Er is een groot actiedecor met een lucht-naar-grondgevecht dat nergens in het boek plaatsvindt. Net als de narratieve inkorting is dit een echt product van filmaanpassing; terwijl Dodelijke motoren' derde bedrijf is zeker spannend om te lezen, dit voegt wat extra visuele flair toe (en, op basis van concept art, misschien wel de opvallende reeks van de film).

De leads van Mortal Engines zijn verouderd om meer op Star Wars te lijken

Een ding dat meteen opvalt aan de verzamelde cast, is dat ze allemaal ouder zijn dan hun boektegenhangers: begin tot midden twintig, vergeleken met het midden van de tienerjaren van de gedrukte versies. Dit is natuurlijk niet verwonderlijk voor een film met een groot budget - oudere acteurs zijn meer ervaren en het publiek is geconditioneerd tot twintigers die tieners spelen - maar het heeft een groter doel dan dat op Dodelijke motoren.

Leuk vinden Game of Thrones daarvoor besloten de schrijvers om de personages expliciet met vijf jaar of zo te laten ouder worden. Dit maakt veel verhaalaspecten gemakkelijker te verkopen en hielp de film in meer in de rij staan ​​met Star Wars, een belangrijke invloed op de aanpassing.

De personages zien er heel anders uit - vooral Hester

Een van de meest opvallende keuzes in sterfelijk Engines, het boek, is om de belangrijkste liefdesbelang fysiek misvormd te maken. Reeve beschrijft Hester als een gigantische wond in haar gezicht, een verschrikkelijke, eeuwige herinnering aan haar duistere verleden. In de filmversie zijn de zaken echter sterk afgezwakt: Hera Hilmar heeft slechts een heel klein litteken in het gezicht dat nog steeds merkbaar is, maar nauwelijks dezelfde misvorming. Het primaire doel was volgens Hilmar om haar optreden vrij te maken: "het kwam erop neer dat we zo'n soort midden [tussen het boek en niets] vonden, zodat ik, denk ik, mezelf op dezelfde manier kon uitdrukken."

Hester is niet het enige personage dat er beslist anders uitziet dan hoe ze worden beschreven. Katherine Valentine (Leila George), de dochter van Hugo Weaving's Head Historian, is blond in tegenstelling tot haar opvallende gitzwarte haar, terwijl pitwerker Bevis Pod (Ronan Rafferty) er niet alleen veel meer filmster uitziet, zijn haar is zwart met grijze vlekken, in plaats van kaal.

Valentine is een meer uitgesproken schurk

De grootste naam in Dodelijke motoren is Hugo Weaving, die de Londense hoofdhistoricus Thaddeus Valentine speelt. In het boek wordt Valentine gepresenteerd als zwaar in de war en onder de duim van de maniakale burgemeester van de stad. Echter, op basis van wat er is gezien van het personage uit de aanhangwagen, zal de film veel meer naar voren komen in hem als een belangrijke antagonist.

Vanaf de set wisten we dat burgemeester Magnus Crome een beduidend kleinere rol had, en hoewel de details op Valentijnsboog werd stil gehouden, het lijkt erop dat de filmmakers hem een ​​heel nieuwe richting hebben ingeslagen.

De Minions vervangen Mickey & Goofy

Dit is misschien geen grote plot-invloed, maar het zal zeker opvallen of je de. hebt gelezen Dodelijke motoren boek of niet. In het Londense museum waar Tom zijn dagen doorbrengt, is een sokkel gewijd aan de “Goden van Lost America”. Deze iconen? De Minions. Dit Illumination Easter Egg is onderdeel van Dodelijke motoren’ pogingen om de toekomst na de dystopie in een context te plaatsen, met versplinterde en ondergewaardeerde kennis.

Dat maakt allemaal deel uit van het boek — in feite heeft een slechte, slecht geïnformeerde greep op het verleden een grote invloed op veel van de personages — maar dat is niet waar de verandering binnenkomt. In print zijn de goden Mickey Mouse en zijn Goofy. De aanpassing is duidelijk te wijten aan de personages die bij Disney horen en de film is een Universal productie, maar gezien de verschillende culturele positionering van de twee cartoons, heeft het een puntig invloed hebben.

De Steampunk-verbuigingen uit het boek worden afgezwakt

Als er één belangrijke manier is om de aanpak van de productie voor aanpassing samen te vatten: Dodelijke motoren, dat is het het is niet steampunk. Dit werd tijdens ons bezoek door verschillende mensen herhaald en is waarschijnlijk de belangrijkste esthetische afhaalmaaltijd van de voltooide film.

Elementen - zoals de cyborg Shrike (gespeeld door Stephen Lang) of Scuttlebutt (een kakkerlakachtige microstad) - zijn zeker duidelijk in de Steampunk-marge, maar er is een meer gegrond realisme in veel van de ontwerpen en hoe het heden en verleden zijn versmolten samen.