15 van de beste citaten uit de draad
Meesterwerken van televisie zijn gekomen en gegaan sinds HBO al die jaren geleden afscheid nam van Baltimore, maar zelfs te midden van de 'Breaking Bads' en de 'Gekke mannen' van de wereld, niets is te vergelijken met De draad. Rennend voor vijf seizoenen, De draad werd alom geprezen, maar had nooit het gewone of reguliere publiek. Allemaal hetzelfde, De draad heeft geen casual of mainstream aantrekkingskracht.
Meer geschreven en gestructureerd als een roman dan traditionele televisie, De draad is een show die eist alle je aandacht. Als jij iemand bent die zijn telefoon tevoorschijn haalt terwijl hij tv kijkt, doe dan niet eens de moeite om te kijken De draad- het is niet voor jou. Degenen die het direct tegenkomen, en al hun aandacht aan elke aflevering besteden, zullen merken dat ze enkele van de best geschreven citaten in de televisiegeschiedenis oppikken.
Bijgewerkt op 10 oktobere, 2020 door Theo Kogod: The Wire werd ooit uitgeroepen tot de beste show op tv. Er is nogal wat tijd verstreken sinds het eigenlijk "op tv" was met de laatste aflevering die op 9 maart werd uitgezonden
15 "Dit Amerika, man."
In de kern, De draad is een verhaal over Baltimore en de systemische problemen die het teisteren. In de context van de scène roept "This America, man" niet alleen de cultuur van Baltimore op, maar ook die van Amerika. Zelfs als Snot Boogie een cheat was die niet eerlijk speelde, had hij het recht om te spelen. Want dit is Amerika. Dit is iets dat McNulty, de rechercheur, niet meteen begrijpt; maar de man die hij ondervraagt wel.
Het is een interessante, krachtige noot om de serie mee te openen, een die het hoofdthema in het midden van het verhaal onderstreept. De draad is meer dan de avonturen van Jimmy McNulty en het veranderende landschap van Baltimore. Dit Amerika, man.
14 "Je kunt dit geen oorlog noemen." "Waarom niet?" "Oorlogen eindigen."
Herc en Carver zijn knokkelige kneuzers wiens enige plezier in het politiewerk komt van het misbruiken van mensen die ze op straat tegenkomen.
Nadat Kima hen beschrijft over "het bestrijden van de oorlog tegen drugs, één geval van wreedheid tegelijk." Deze uitwisseling tussen Herc en Carver is misschien wel de meest beknopte beschrijving van America's War on Drugs ooit gemaakt, en verschijnt toepasselijk aan het begin van de laten zien. De drugsoorlog bestond decennia voordat de serie werd uitgezonden en leeft nog lang na het einde ervan.
13 'We bouwen iets, hier, rechercheur, we bouwen het vanaf nul. Alle stukjes zijn belangrijk.”
Terwijl "This America, man" de kern van de show vrij goed samenvat, is het citaat van Lester Freeman hier vroeg in seizoen 1 aantoonbaar De draad’s hele proefschrift: “We bouwen iets, hier, rechercheur, we bouwen het helemaal opnieuw. Alle stukjes zijn belangrijk.” Keer op keer klinkt dit waar, als De draad kenmerken geen verspilde ruimte.
Als een verhaal, De draad is zo gestructureerd dat zelfs de kleinste spelers, de kleinste stukjes dialoog, bijdragen aan het algemene verhaal zinvol - of door het plot actief te verplaatsen, of gewoon door het publiek te informeren over Baltimore's gevarieerde cultuur. Niet alleen dat, het is gewoon een bewering dat Lester een veel competentere detective is dan hij laat blijken.
12 De Chicken McNugget-monoloog
De monoloog van de kipnugget is legendarisch geworden onder fans van de serie. Terwijl Wallace met zijn vrienden in de Pit zit te genieten van zijn lunch, verkondigt hij merkbaar dat de uitvinder van de McNugget een genie is die wel rijk moet zijn.
D'Angelo antwoordt: "Waarom? Denk je dat hij een percentage krijgt... De man die deze dingen uitvond, gewoon een droevige kont in de kelder van McDonalds, die wat s*** bedenkt om wat geld te verdienen voor de echte speler... Het gaat om geld. Nu denk je dat Ronald McDonald naar die kelder gaat en zegt: 'Hé, meneer Nugget, jij de bom! We verkopen kip sneller dan je het bot eruit kunt scheuren, dus ik ga mijn gekke naam op deze dikke cheque schrijven?' S***. Man, de [man] die die dingen heeft uitgevonden, werkt nog steeds in de kelder voor een normaal loon en bedenkt manieren om de friet beter te laten smaken.
11 "Je komt bij de koning, je kunt het beste niet missen."
Want zo gegrond in de werkelijkheid als De draad is, het erkent ook dat het echte leven gewelddadig is. De actie in De draad is nooit bijzonder glamoureus of geromantiseerd, maar het is ook niet onaantrekkelijk. Het kan niet zo zijn als karakters als Omar Little elke scène stelen waarin ze zich bevinden, zo meesterlijk geacteerd als hij meesterlijk is geschreven.
"Als je bij de koning komt, kun je het beste niet missen." is gewoon een echte badass opschepperij en een van de coolste dingen iedereen zegt over alle vijf seizoenen van De draad. Het punt van Omar als personage wordt uiteindelijk dat zijn legendarische status hem er niet van weerhoudt om gewoon een andere man te zijn, maar lijnen als deze zorgen ervoor dat hij vereeuwigd wordt lang nadat hij weg is.
10 “Man, geld heeft geen eigenaren. Alleen spenders.”
Wanneer Omar een pokerspel met hoge inzetten berooft waar Marlowe Stanfield aan het spelen is, heeft Marlowe het lef om te zeggen dat het geld van hem is, terwijl Omar een jachtgeweer op hem heeft gericht.
Omar reageert met deze briljante regel over de aard van geld. Bijna iedereen in de serie is, net als in het leven, geïnteresseerd in status of rijkdom, en hoewel Omar niet anders is, begrijpt hij dat alle rijkdom vluchtig is.
9 "Nou, je weet wat ze zeggen: 'Stupid Criminal Make Stupid Cops.' Ik ben er trots op deze kerel te achtervolgen."
De draad heeft geen gedefinieerd hoofdpersonage, maar als dat zo was, zou het Jimmy McNulty zijn. Ogenschijnlijk het dichtst bij een hoofdrolspeler in seizoen 1 & 5 (minder in 2 & 3), heeft McNulty de meest uitgebreide karakter boog in de serie, het veranderen van de meeste van de belangrijkste cast. Deze vroege regel beschrijft echter één constante van zijn karakter: ego.
Voor McNulty is het echt een soort spel voor hem. Hij geniet van de sensatie van het achtervolgen van String, en merkt dat hij onder de indruk is van hun heen en weer. McNulty is er trots op enkele slimme criminelen achterna te zitten, maar dat op zich is een sentiment dat geworteld is in McNulty's eigen arrogantie - de overtuiging dat hij zullen vangst de Barksdale-organisatie in de handeling, wat er ook gebeurt.
8 "All In The Game, Yo... All In The Game."
Nog een thesis-achtige regel die veel lijkt op Lester Freeman's "All the pieces matter", Omar's "All in the game, yo... All in the game." eindigen seizoen 1 afsluiten. Het lijkt misschien een reductieve kijk op Omar's kant om te zinspelen op een groter 'spel', maar iets: De draad benadrukt is dat het allemaal een spel is voor alle betrokken partijen: de politie, de dealers en de mensen daartussenin.
Het spel heeft regels voor alle betrokkenen, en het is belangrijk dat degenen die spelen dat begrijpen. De lijn roept ook de reputatie van Omar op, en de schijnbaar inherente middelen waarmee hij de overhand krijgt. Na het grootste deel van de laatste act afwezig te zijn geweest, is de terugkeer van Omar een leuke manier om het eerste seizoen af te sluiten.
7 'Ik heb het jachtgeweer. Je hebt de koffer. Het is allemaal in het spel, toch?”
Wanneer Omar Little in de rechtbank getuigt als getuige van een moord, wordt advocaat Maurice Levy probeert hem in diskrediet te brengen door zijn vele misdaden op te sommen (waarvan de meeste gepaard gaan met geweld of het bezit van een wapen).
Levy hekelt Omar voor het beroven van drugsdealers en beschuldigt hem ervan een "parasiet te zijn die de drugscultuur afzuigt". Omar belt Levy uit en zei: "net als jij, man", en legt uit dat de koffer van Levy net zo goed deel uitmaakt van de narco-economie als die van Omar jachtgeweer. Omar benadrukkend dat elk een rol te spelen heeft in de drugshandel, beëindigt Omar dit citaat door op te merken "het is allemaal in het spel, toch?"
6 "We maakten vroeger S*** in dit land, bouw S***. Nu steken we gewoon onze hand in de zak van de volgende man.”
De draad wordt een volledige Griekse tragedie op weg naar seizoen 2. Hoewel dit meer dan een paar fans heeft vervreemd, beschouwen veel diehards het tweede seizoen als een van De draad’s best geschreven, precies daar met seizoen 4. Het is niet bijzonder moeilijk om te zien waarom. De benarde situatie van Frank Sobotka is gemakkelijk mee te voelen, en het dok contrasteert nogal interessant met de Barksdale-organisatie uit seizoen 1.
Aan het einde van seizoen 2 wordt Frank verslagen door het systeem zonder echte hoop of hulp. Hij klaagt over hoe het land is veranderd – hoe de cultuur is veranderd. Er is niet langer een gevoel van solidariteit binnen gemeenschappen, met mensen die in plaats daarvan werken voor hun eigen gewin.
5 “Weet je het verschil tussen mij en jou? Ik bloed rood en jij bloedt groen."
Terwijl seizoen 2 de focus verschuift van de Barksdale-organisatie naar de haven, blijft de eerste een verhaallijn. Het is naar de achtergrond geduwd met Avon nu in de gevangenis, maar de focus verschuift in plaats daarvan naar String die zijn kleine opmars naar de macht begint, langzaam de controle uit Avons greep ontworstelend. Kom seizoen 3, Avon wordt uitgebracht en de spanningen zijn natuurlijk hoog.
Hele seizoen, de twee stompe hoofden, kan String niet meer met Avon werken zoals hij ooit deed. Avon wijst duidelijk op hun ideologische verschil. Waar Avon rood bloedt, bloedt Stringer groen. Geld en zaken zijn het belangrijkste voor Stringer, wat er ook gebeurt, en hij is de wortels vergeten die hem ooit hebben gegrondvest en Avon.
4 "We hoeven niet meer te dromen, man."
Het is natuurlijk niet zo dat String dit deel van zichzelf zonder reden heeft weggegooid. Hij is altijd het brein van de operatie geweest, hij nam nooit de handen op de aanpak van Avon, maar waar Avon wilde om het meeste uit het spel te halen, wilde String het spel legitimeren, om zijn tactieken naar de echte zakenwereld te brengen.
Het is een droom die eindigt in zijn dood en ultieme vernedering, maar het vermenselijkt Stringer, en het maakt zijn acties een stuk complexer. Zou hij in staat zijn geweest om over te stappen naar een legitieme levensstijl? Als er niets anders was, geloofde String heel kort dat hij zijn dromen had bereikt.
3 "Het ding over de oude dagen: zij de oude dagen."
De jongere cast van seizoen 4 concentreert zich op het schoolsysteem van Baltimore en legt de nadruk op jeugd, onschuld en de systemen rond kinderen die een intieme invloed hebben op wie ze opgroeien. Seizoen 4 roept ook natuurlijke gevoelens van nostalgie op, wat de lijn van Slim Charles hier des te indrukwekkender maakt: "The thing about the old days: they the olds day."
Als het eenmaal weg is, is het één. Dit is geen thema dat universeel is voor De draad noodzakelijkerwijs, maar het is een regel die schrijnend is in de context van een seizoen dat breekt met de onschuld rond de belangrijkste kinderen in de cast. Er is echt geen weg meer terug.
2 "Een man moet een code hebben."
Bunk en Omar hebben een nogal tumultueuze relatie, en uiteindelijk krijgt Bunk het zo beu dat hij bereid is de overspelige man met rust te laten. vermoord in de gevangenis Zonder er over nagedacht te hebben. Ondanks dit, tijdens hun eerste ontmoeting, klikte het echt.
Het blijkt dat de twee naar dezelfde school gingen toen ze opgroeiden, waardoor ze een gedeelde geschiedenis kregen, zelfs als ze elkaar op dat moment nooit kenden. Als Bunk hoort dat Omar zich niet op burgers richt, spreekt hij zijn waardering uit dat Omar een code heeft. Hun gesprekken over hoe een man zich zou moeten gedragen, gaan door de serie totdat hun zeer verschillende codes hen tegen elkaar uitzetten.
1 "...Het leven van koningen."
Geen citaat, maar gewoon het voorwoord van de seriefinale, "-30-", "...The life of kings" is het sluitstuk van een citaat van de Baltimore Sun-journalist, H.L. Mencken, "... als ik terugkijk op een verkeerd besteed leven, merk ik dat ik er steeds meer van overtuigd ben dat ik meer plezier had met het rapporteren van nieuws dan in enig ander onderneming. Het is echt het leven van koningen." Het is een citaat dat heel specifiek is voor de krantenboog die door het 5e seizoen loopt, maar het is niettemin krachtig.
Het is een bevestiging dat wat we doen, waar we van houden, waarde heeft, zelfs als ons leven 'verkeerd wordt besteed'. Niet alleen dat, dit citaat is een herinnering dat De draad ging nooit over één ding. Het ging altijd over alles die Baltimore omsingelde. Het citaat van Mencken is een passende, aangrijpende noot om de seriefinale mee te openen.
VolgendeThe Walking Dead: het meest memorabele citaat uit elk seizoen
Over de auteur