10 goede films verpest door slechte eindes
[Bijgewerkt met video]
Of het nu gaat om het schrijven van een film, tv-serie, roman of een andere vorm van verhalen vertellen, één feit staat boven alles: eindes zijn moeilijk. Het sentiment wordt jaarlijks bewezen, aangezien talloze films een intrigerend uitgangspunt, meeslepende actie of krachtige berichten opleveren, alleen om te morrelen aan de slotact. Soms kan de climax van de film zo slecht worden uitgevoerd dat het publiek zich afvraagt of de gebeurtenissen die eraan voorafgingen de moeite wel waard waren.
onze lijst van 10 goede films verpest door vreselijke eindes laat zien dat sterke films ondanks een gebrekkige climax nog steeds kunnen slagen, maar naar onze mening zouden ze nog geliefder zijn als hun conclusies net zo onberispelijk waren. Onnodig te zeggen, SPOILERS in overvloed, dus lezen op eigen risico.
-
10. A.I. Kunstmatige intelligentie (2001)
Achteraf gezien, regisseur Stanley Kubrick's A.I. Kunstmatige intelligentie zou altijd verdeeldheid zaaien. De futuristische hervertelling van de
Het grootste deel van de film wordt het verhaal van de zoektocht van een robotjongen om bemind te worden door zijn menselijke familie, verbannen, achtervolgd, gekweld, en op zoek naar een mystieke 'Blauwe Fee' om hem 'een echte jongen' te maken in overeenstemming met Kubricks stijl. Maar net wanneer de film zijn sombere conclusie bereikt, komt er onaangekondigd een plotwending binnen, waardoor David (Haley Joel Osment) millennia de toekomst in springt. Het einde van de film kan niet beslissen of het sentimenteel of somber wil zijn; een tot nadenken stemmende conclusie, maar een die veel schoner en rechttoe rechtaan was dan de vorige film (doordrenkt van Kubrick-beelden en betekenis) leek te beloven.
-
9. De negende Gate (1999)
Regisseur Roman Polanski's De Negende Poort werd door velen verwacht, zowel vanwege de ster als het eerdere werk van de regisseur aan Rozemarijn baby. In navolging van de zeldzame boekhandelaar Dean Corso (Johnny Depp) terwijl hij werkt om een eeuwenoud boek te verifiëren dat is ontworpen om de krachten van Satan op te roepen, komen talloze personages worden onderweg vermoord voordat Corso moet toekijken terwijl zijn werk wordt gebruikt om 'de negende poort binnen te gaan' - waarbij de poging alleen maar resulteert in een andere dood.
Net zoals een ontbrekende pagina wordt onthuld als de boosdoener, fladdert die pagina letterlijk het verhaal in en belandt vierkant op de schoot van het hoofdpersonage. De film onthult eindelijk het waargebeurde verhaal dat zich heeft afgespeeld en brengt Corso op de drempel van onsterfelijkheid, met het boek in de hand - en het scherm wordt wit. Fans hebben hun eigen theorieën opgesteld, maar meer dan enig ander item op onze lijst, De negende Gate faalt door simpelweg een echt einde te missen. Dus in plaats van de griezelige, humeurige thriller die eraan voorafging, blijven kijkers achter hun oren krabben over de echte boodschap van de film.
-
[adrotate group="29"]
8. Tekens (2002)
Als we het hebben over 'slechte eindes', duurt het niet lang voordat M. Night Shyamalan's naam zal verschijnen. Hoewel het verbluffende einde van Het zesde Zintuig zijn naam gecementeerd (en Onbreekbaar bleek dat een twist een soort handelsmerk zou worden), duurde het niet lang voordat enkele gebreken zichtbaar werden. Geen van zijn films zaait meer verdeeldheid dan Tekens, waarin ze een klein gezin op het platteland van Pennsylvania volgen terwijl ze een buitenaardse invasie van de aarde vermoeden en persoonlijk getuige zijn.
Hoewel het grootste deel van de film vasthoudt aan het idee van een enkele familie die getuige is van een buitenaardse invasie, zijn de wendingen die eindigen met planten en buitenaardse aanvaller in hun woonkamer, onthullend dat elke traumatische gebeurtenis, mislukking en excentriciteit van het gezin was gedoemd om te redden hen. Goddelijke interventie is prima, maar de wending wordt botter gebracht dan ooit tevoren. Buitenaardse wezens die ervoor kiezen een planeet binnen te vallen die bedekt is met water (hun enige zwakte) is genoeg van een plotgat, maar het feit dat de drankjes die door het huis verspreid waren, iets laat zien hoe onnodig onhandig de conclusie eigenlijk was.
-
7. de advocaat van de duivel (1997)
Advocaat grappen terzijde, de advocaat van de duivel slaagde erin om niet alleen een demonisch / bovennatuurlijk drama aan te bieden dat eigenlijk was gebaseerd op de echte wereld Nieuw York, maar één met een sterke cast - Al Pacino als de eerder genoemde Duivel aan de top van de lijst. Het heeft ook een geweldige twist: nadat Pacino's 'John Milton' de jonge advocaat Kevin Lomax (Keanu Reeves) heeft verwelkomd in de top van zijn vakgebied - wat hem zijn vrouw en ziel kost - onthult hij dat hij Lucifer zelf is en Kevin zijn zoon.
Gevraagd om samen met zijn halfzus vader te worden van de Antichrist, vernietigt Kevin uit vrije wil het plan van zijn vader: zelfmoord plegen. In plaats van dat de film eindigt met de duivel opnieuw gedwarsboomd, spoelt het verhaal terug en keert Lomax terug naar de eerste scènes van de film. Er wordt geen uitleg gegeven voor precies hoe (Heeft Satan hem teruggestuurd om het opnieuw te proberen? Zat het allemaal in zijn hoofd? Heeft Satan heerschappij over het universum?), maar Kevin grijpt de kans om het juiste te doen. Dat zou op zichzelf al een ietwat smakeloos einde zijn geweest, maar het laatste shot van een lachende Pacino was duidelijk nog steeds gericht op het corrumperen van zijn zoon verandert de film in een verwarrend moraliteitsverhaal, in plaats van de donkere, deprimerende afdaling in immoraliteit die het daarvoor was geweest punt.
-
6. 2001: Een ruimte-odyssee (1968)
Stanley Kubrick's bellen 2001: Een ruimte-odyssee een mysterie zou een understatement zijn, maar het is niet het raadselachtige en onopgeloste karakter van het verhaal zelf dat het probleem bleek te zijn. Het kernmysterie van de film - de vreemde zwarte monolieten die schijnbaar naar de mensheid roepen - lijkt opgelost te zijn, maar de... het laatste contact stuurt het publiek in plaats daarvan door de ruimte, voordat het sluit op een opname van de beruchte 'Sterrenkind'; een kolossale foetus die in de ruimte naast de aarde zweeft.
Het is begrijpelijk dat veel critici net zo in de war waren als het publiek, met de boodschap die moeilijk te vatten was onder de schokkende beelden. Maar de boodschap is niet helemaal dubbelzinnig: de monoliet gaf apen de wijsheid om wapens en gereedschappen te gebruiken, en deze tweede sprong (duidelijker begrijpen in de roman "2001") neemt mensen mee voorbij hun eigen leven en dood, en ontpopt zich als een pasgeborene tot een gloednieuw bewustzijn van het grotere universum. 2001 blijft een klassieker voor alles, van de muziek tot het decorontwerp, maar de bereidheid om zelfs nieuwsgierige kijkers in de war te laten, betekende dat de boodschap voor velen, zo niet de meesten, verloren ging. Na het in kaart brengen van de thema's die sci-fi decennialang zou volgen, eindigt de film meer met een gejammer dan met de (intellectuele) knal die het had verdiend.
90 dagen verloofde: Paola imponeert met nieuw kapsel en jeugdige look
Over de auteur