PixelJunk Raiders Review: Space Adventures by proxy

Terwijl velen het recente nieuws van Google vonden de stekker uit Stadia. trekken's interne ontwikkeling onvermijdelijk is, is het nog steeds een behoorlijke teleurstelling. Afgezien van pure technologische nieuwsgierigheid, heeft Stadia niet veel geboden om gamers te verleiden tot exclusieven buiten een paar zeer kleine indiegames en de terugkeer van Orks moeten sterven! Ontwikkelaar Q-Games heeft dat een beetje veranderd met PixelJunk Raiders, een ruimtevarende roguelike actiegame die een van de beloofde Stadia-functies van Google met groot succes integreert. Helaas is integratie misschien wel het meest interessante aan dit kleurrijke maar saaie avontuur.

Spelers nemen de controle over een avatar kromtrekken naar buitenaardse werelden om hun bewoners te redden van binnendringende inktvissen. Beginnend met alleen blote vuisten als wapens, kunnen spelers al snel lichte zwaarden, oorlogshamers en mijnen uit de omgeving halen. Ze hebben alle hulp nodig die ze kunnen krijgen, want PixelJunk Raiders

 verhoogt de moeilijkheidsgraad bij verschillende gelegenheden met roekeloze overgave. Gevechten zijn zo ingewikkeld als spelers willen, dankzij een upgradesysteem dat dubbele sprongen, luchtaanvallen, dubbel zwaardzwaaien en meer mogelijk maakt. Hoewel ze allemaal de doorlopende actie tot bloei laten komen, voelen de meeste gevechten nog steeds nogal mashy aan, waarbij slechts een paar goed getimede ontwijkingen nodig zijn in combinatie met vlaag van aanvallen waar mogelijk. Dit in combinatie met de stroom vijanden die in elke situatie snel arriveren, kan ervoor zorgen dat scenario's heel snel van gespannen naar uitgesponnen worden.

Gigantische zwermen vijanden zullen ook eten door een wapeninventaris van de speler, die wordt beperkt door zowel wapendegradatie als zeldzaamheid. Spelers zonder wapens zijn in principe nutteloos in groepsgevechten, dus ze zullen langs de randen van de kaart moeten dwalen op zoek naar kisten en wapendrops ver weg van de belangrijkste missiedoelen. Aan de slag gaan en een level omhoog gaan kan een goede voorraad wapens opleveren, maar sterven neemt ze allemaal weg en dwingt de speler om weer rond te dwalen. Het verandert wat hapklare missies zouden moeten zijn in slopende speurtochten waarbij het einddoel is om het hoofdspel weer te spelen.

Buiten de slagwapens, spelers kunnen torentjes, mijnen inzetten, en volgelingen om naast hen te vechten, en deze items zijn de sleutel tot PixelJunk Raiders' steun van Staatsaandeel. Telkens wanneer een speler een screenshot maakt tijdens het spelen, slaat Stadia ook de procedureel gegenereerde missie op. Spelers kunnen de link naar hun missie sturen naar hun vrienden of op sociale media, en iedereen die speelt via die link start onmiddellijk dezelfde missie met de inzetbare items van de originele speler intact. In theorie is dit een geweldige community-functie, maar er is in eerste instantie een groot publiek voor nodig om het echt te laten werken. Delen tussen vrienden heeft zijn nut, maar de functie staat meestal als een indrukwekkend proof of concept dat een andere game waarschijnlijk over de jaren zal draaien. Elk niveau heeft ook een naam van drie woorden die spelers kunnen reproduceren in een tool voor het genereren van niveaus, waardoor het lijkt alsof de ontwikkelaars de Stadia-specifieke technologie kunnen omzeilen om niveaus te delen in een toekomstige release op Steam of consoles.

Natuurlijk zijn al deze interessante communityfuncties afhankelijk van niveaus die zich onderscheiden van elkaar, wat niet echt iets is PixelJunk Raiders volbrengt. Q-Games implementeert hier een opvallende stijl, met kleurrijke graphics en harde, zoemende audio die uitzendingen van verre sterren weerspiegelt. Het heeft ook intense eindbaasgevechten die de gevechtsmechanica echt bij elkaar brengen. Vijanden zwermen de speler in onnoemelijke aantallen naast grondschokkende baasaanvallen, allemaal in een kleine arena met veel wapenpickups. Deze gevechten hebben echt baat bij PixelJunk Raider's mix van hack- en slash-gevechten en ontwijkrollen, waardoor de ervaring in het kort iets wordt dat echt de moeite waard is om aandacht aan te besteden.

Vanuit academisch oogpunt is er veel om van te houden PixelJunk Raiders, maar niet genoeg om de duidelijke tekortkomingen te verhelpen. Gevechten worden in de loop van de tijd langzaam interessant, maar jagen op wapens voelt nooit als iets anders dan vuller. Niveaus veranderen van kleurschema, maar de doelstellingen blijven meestal statisch en moedigen aan om door de bewegingen te gaan om ervaring en beloningen te krijgen. Er zijn geen schatkamers of rare run-specifieke voordelen om missies te laten opvallen, en de ondersteuning van Stadia's State Share voelt als een technische demo in plaats van iets dat iemand daadwerkelijk zou gebruiken. Google is nog steeds op zoek naar een geweldige app voor zijn cloudplatform, en het is triest om te zeggen dat de laatste van Q-Games past gewoon niet in het plaatje.

PixelJunk Raiders is nu beschikbaar op Google Stadia. Screen Rant gespeeld PixelJunk Raiders via een Stadia Pro-abonnement voor deze recensie.

Onze beoordeling:

2,5 van de 5 (redelijk goed)

Pumpkin Jack en andere geweldige Halloween-platformgames

Over de auteur