De vroege beoordelingen van Suburbicon zijn gemengd

Vroege recensies beginnen binnen te komen voor de nieuwste regie-inspanning van George Clooney voorstad, en de reacties zijn teleurstellend gemengd voor wat naar verwachting een van de krachtpatsers van het prijzenseizoen 2017 zou zijn.

Het is redelijk om aan te nemen dat de verwachtingen hoog zijn voor voorstad door de afstamming zowel voor als achter de camera. Clooney's regiecarrière is wisselvallig (degenen die hebben gezien) Lederkoppen of DeMonumenten Mannen kan dit bevestigen), maar als hij een hit maakt, is het meestal een grote, zoals Bekentenissen van een gevaarlijke geest en Goede nacht, en veel geluk. In combinatie met zijn regievaardigheden werkt Clooney vanuit een script van de Coen Brothers, wiens uitgebreide en veelgeprezen filmografie op dit moment geen introductie behoeft. Een oneerbiedig verhaal over geweld in de voorsteden en sociale ontwrichting van de jaren vijftig, de film bevat ook het trio van Matt Damon, Julianne Moore en Oscar Isaac om los te gaan in de hernieuwde chaos van deze doorgaans rustige buurt.

voorstad ging dit weekend in première op het Filmfestival van Venetië en de eerste reacties stromen binnen vanuit verschillende winkels. Gezien het grove en gewelddadige karakter van de film, zijn de reacties verdeeld over het al dan niet slagen van Clooney's film in zijn thema's en lastige toon. Hieronder lees je enkele fragmenten uit de eerste reacties op Suburbicon, namelijk: spoilervrij en variërend in positiviteit en negativiteit. In combinatie met de eerste reeks beoordelingen, voorstad krijgt een nieuwe billboard-achtige poster, onheilspellend de stad aanprijzend als de plaats "waar je problemen verdwijnen."

Marlow Stern - Het dagelijkse beest

Clooney's film heeft een geweldige lensing, met dank aan de legendarische Robert Elswit (Er zal bloed zijn), die deze Pleasantville-achtige buitenwijk levendig vastlegt, evenals eersteklas bochten rondom, inclusief Damon en Moore als een paar ver boven hun hoofden, en kindacteurs Noah Jupe en Tony Espinosa, in wiens ontluikende vriendschap hoop ligt voor de toekomst. Oscar Issac duikt ook op in de tweede helft als een stekelige onderzoeker van verzekeringsclaims, die het landschap opeet. Maar de echte motor van voorstad is het duistere satirische scenario - een voor het eerst geschreven door de broers Joel en Ethan Coen in de jaren '80 kort daarna Bloed eenvoudig, en aangepast door Clooney en frequente medewerker Grant Heslov. De wendingen zijn er in overvloed, en met elke voorbijgaande zonde wordt de hypocrisie van blanke suprematie verder blootgelegd.

Alonso Duralde - de omslag

Clooney's regie-erfenis krijgt geen hulp van 'Suburbicon', een opzichtig en overdreven misdaadmelodrama dat combineert onhandige noir met flauwe jabs op de voorstedelijke conformiteit en racisme van de jaren vijftig, twee onderwerpen waarvan de satirische houdbaarheidsdatum nu tientallen jaren is Verleden. (Is racisme in de Verenigde Staten net zo giftig als altijd? Absoluut. Is het wijzen op het bestaan ​​van racisme in het glimmende Eisenhower-tijdperk het spul van dramatisch contrapunt of baanbrekende observatie? Nee.) Geschreven door Joel en Ethan Coen en Clooney en Grant Heslov, schommelt de film heen en weer tussen het voor de hand liggende en het belachelijke.

Owen Gleiberman- Verscheidenheid

Vanaf het moment dat hij begon te regisseren, is George Clooney een stijlvolle, visueel ritmische, gretig boeiende garenspinner geweest (de enige uitzondering, over ironie, is zijn grootste hit tot nu toe, de kunstthriller 'The Monuments Men' uit de Tweede Wereldoorlog, en zo is het ook met 'Suburbicon'. Het is een film die de publiek binnen en houdt het geboeid: met slimme kleine verrassingsschoppen, met een zijdelings maar nog steeds sterk beladen maatschappelijk thema (de gevaarlijke catastrofe van integratie), en natuurlijk met het smerige slechte gedrag van gewone mensen die denken dat ze zich uit hun ongeluk kunnen wurmen door heimelijke, kortingsregelingen. "Suburbicon" is waarschijnlijk een te compacte, no-nonsense genre-oefening om veel grip te hebben op het moment van de prijsuitreiking, maar het is genoeg van een moedige, goed gemaakte leeuwerik om een ​​publiek te vinden.

David Rooney- THR

Het is bijna onvermijdelijk, tijdens het kijken voorstad, dat je je afvraagt ​​over de film die Joel en Ethan Coen ervan zouden hebben gemaakt, als ze door waren gegaan met hun originele script. Misschien een anarchistische komedie in de steeds verrassende trant van Arizona opvoeden? Of een gewaagde mix van grotesk geweld en uitgestreken humor in de trant van Fargo? In de handen van regisseur George Clooney heeft het materiaal zeker nare charmes. Maar het pusht vanaf het begin te hard, gaat dan gestaag van de rails van donker naar dyspeptisch, zonder de originaliteit, bite of tonale consistentie om het onderdompelen van een zeer bekende James M. Kaïn goed. Het grotere probleem is een tijdige subplot over virulent racisme onder blanke Amerikanen dat overkomt als een verkeerd behandelde bijzaak.

Degenen die prijzen voorstad besprak de scherpe humor van de film en de toevallige actualiteit in de nasleep van de gebeurtenissen in Charlottesville, Virginia een paar weken geleden. Niet iedereen vindt echter dat deze mix van geweld en satirische humor werkt, getuige de verhouding tussen negatieve en positieve recensies. Met zes recensies op Rotten Tomatoes heeft de film 60 procent, waarvan drie positieve en twee negatieve momenteel geboekt.

Bron: Diversen (zie links)