Metro Exodus Review: een angstaanjagend mooie post-apocalyptische wereld

Er is een moment in Metro Exodus' meeslepende 20 uur durende campagne waarin hoofdrolspeler Artyom en zijn landgenoten wanhopig op de vlucht slaan naar hun vertrekkende trein. Het is pikdonker, stemmen schreeuwen het uit van angst en, oh ja, tientallen kannibalistische mensen zetten de achtervolging in, in de hoop van de groep hun volgende maaltijd te maken. Er speelt geen over-the-top soundtrack op de achtergrond, er komt geen helikopter op het laatste moment om ze te redden en geen grappige oneliners zoals andere first-person shooters. Alleen pure, onvervalste spannende terreur. Natuurlijk, Artyom en de andere soldaten schieten tientallen kogels uit naar de gekke aanvallers, maar niets hier voelt als een actiereeks. Zo is het om te spelen Metro Exodus meestal.

Vindt plaats twee jaar na de gebeurtenissen van Metro: Laatste Licht (na het nu-canon "goede" einde van dat spel), Metro Exodus pakt op met Artyom in een plaats van hoop na het redden van de Dark Ones. Hij gelooft dat er nog andere overlevenden zijn, hoewel de rest van de inwoners van de metrogemeenschap onder Moskou, Rusland het niet echt gelooft. Ze hebben goede redenen om aan Artyom te twijfelen, want het leven in de metro wordt alleen maar erger. Een opeenvolging van gebeurtenissen leidt Artyom en een kleine groep soldaten (naast Artyom's nu-vrouw Anna) uiteindelijk op een avontuur door Rusland aan boord van een trein genaamd de Aurora.

Verwant: Metro Exodus Story Trailer brengt Artyom boven de grond

In tegenstelling tot de vorige twee games in de Metro serie, de meeste Metro Exodus vindt plaats aan de oppervlakte. Toch ruilt de game geen van de intensiteit of claustrofobische elementen in die fans van de serie van de serie gewend zijn. In feite, Metro Exodus kan zijn ronduit brutaal meestal, spelers dwingend om slim te spelen in plaats van simpelweg met razende geweren binnen te schieten. Hoewel dit niets nieuws is voor de franchise, voelt het hier allemaal versterkt aan, vooral bij hogere moeilijkheidsgraden. Ontwikkelaar 4A Games begrijpt wat hun fans van deze games verwachten en ze leveren op bijna elke denkbare manier.

Het zijn niet alleen de overlevingselementen die zijn versterkt, ook Metro Exodus biedt een hybride open-wereld/lineaire ervaring. Hoewel er nog steeds kleinere missies tussen zitten, zijn de meeste niveaus in het spel grote delen van Rusland, gratis voor spelers om naar hartenlust te verkennen. Vraagtekens op de kaart bieden aandachtspunten waar upgrades voor verschillende uitrustingen of nieuwe items te vinden zijn. Deze zijn niet verplicht, maar het is duidelijk dat 4A Games echt wil dat spelers naar deze locaties gaan om het overleven van het post-apocalyptische Rusland net zo veel gemakkelijker te maken.

Tijdens de hoofdmissies zoeken Artyom en zijn bemanning van soldaten naar benodigdheden om de Aurora soepel te laten werken terwijl ze door Rusland trekken op zoek naar bewoonbare omgevingen om zich in te vestigen. Tijdens deze missies komen spelers zowel gemuteerde als menselijke vijanden tegen, van maniakale slavenhandelaars die moeten worden omvergeworpen tot gemuteerde spinnen in donkere, enge bunkers. De verscheidenheid van deze missies zorgt ervoor dat de gameplay niet oud wordt, omdat je nooit echt weet wat je van het ene gebied naar het andere kunt verwachten.

Men zou kunnen stellen dat de krappe ruimtes die omvatten: Metro Exodus' meer kleinschalige missies zijn waar de game echt uitblinkt, maar de hybridisatie en verplaatsing naar meer open-wereldomgevingen is een slimme zet voor de serie. De voorliefde van 4A Games voor het maken van boeiende en goed ontworpen kaarten vloeit over in deze grotere gebieden, die groot aanvoelen maar niet vermoeiend zijn zoals zoveel open-wereldgames van vandaag. Je hoeft niet tien minuten in een rechte lijn te rennen om een ​​taak van vijf seconden uit te voeren voordat je weer tien minuten rent. Alles is berekend en eerlijk, zelfs als de overlevingsmechanismen van het spel zo moeilijk zijn als ze komen.

De missies zelf zijn even goed ontworpen in Metro Exodus, waarbij elk de hoofdverhaallijn op zinvolle manieren naar voren schuift en nooit als repetitief of fetch-achtig overkomt. 4A Games beloofde dat ze de trend van fetch-speurtochten die veel moderne RPG's in overvloed hebben overwogen, niet zouden omarmen. Om eerlijk te zijn tegenover die games, komt veel hiervan meer dan waarschijnlijk voort uit de beslissing om af te zien van een traditionele open-wereldkaart ten gunste van de grotere, semi-open ingesloten missies. Het komt allemaal neer op 4A die de sterke punten van hun franchise realiseert en fans zullen blij zijn te weten dat ze het hier absoluut hebben genageld.

Hierop voortbouwend, dankzij de lay-out van kaarten, voelt strategie belangrijker dan ooit in Metro Exodus bij het aanpakken van missies. De nieuw geïntroduceerde dag-nachtcyclus betekent dat Artyom kan kiezen wanneer hij aanvalt. Als je met vuurwapens wilt gaan, ondanks het opzettelijke gebrek aan middelen en munitie, dan is overdag waarschijnlijk iets voor jou omdat het het gemakkelijker maakt om vijanden te zien en mutanten zijn niet zo uitgesproken. Voor de meer stealth-georiënteerde speler is de nacht echter de plek waar je veel tijd zult doorbrengen. Er is waarschijnlijk geen grotere sensatie dan door een vijandelijk bandietenkamp te sluipen, vijanden uit te schakelen of op brute wijze te doden (meestal naar keuze) zonder dat ze het beseffen. Het komt het dichtst in de buurt om Artyom zich een onstuitbare held te laten voelen, in tegenstelling tot iemand die gewoon probeert te overleven in een nucleaire woestenij.

Als sluipen niet echt iets voor je is, zijn de schietmechanismen solide genoeg om plezier te bieden. Er is geen ingebouwd afdeksysteem, maar het vinden van objecten om achter te hurken is meestal nooit een probleem in Metro Exodus. Aanpassing is een groot deel van het spel, wat goed maakt dat er niet veel nieuwe wapens zijn. Van het toevoegen van verschillende scopes en lopen tot het veranderen van een pistool in een handgeweer, er is zoveel mogelijk variatie in het maken van creaties. Houd er rekening mee dat terwijl u onderweg kunt bouwen dankzij een intuïtief systeem voor het maken van rugzakken (met behulp van bronnen gevonden in de woestenij), moet munitie worden gebouwd op werkbanken die tijdens het spel te vinden zijn, evenals aan boord van de Aurora. Bij hogere moeilijkheidsgraden kunnen middelen voor het maken van munitie schaars zijn, dus het kan nog steeds in je eigen belang zijn om totale oorlogvoering een laatste redmiddel te maken. Net als de andere games is dit geen typische gung-ho first-person shooter.

Natuurlijk zou dit allemaal niets betekenen als Metro Exodus was niet bevolkt met fantastische personages met diepe achtergrondverhalen en uitstekende stemacteurs. De game is in staat om te nemen wat de vorige twee inzendingen boden op het gebied van karakterontwikkeling en dit op geheel nieuwe manieren uit te breiden. de vreugde van Metro Exodus is ongetwijfeld in overleving en de angstaanjagende of opwindende momenten die vechten tegen andere overlevenden of gevaarlijke mutanten (of soms zelfs de post-apocalyptische wereld van Rusland zelf) maar er is ontroering in de stille momenten die je in treinen doorbrengt terwijl je praat met Artyoms kameraden of luistert naar hun hoop, dromen en gruwelijke leven ervaringen.

Het helpt dat de graphics in Metro Exodus zijn adembenemend. Wanneer deze personages hun ziel blootleggen bij Artyom, helpt de gezichtsopnametechnologie echt om de emotie op te roepen. Alles voelt zo echt, zelfs als je vecht tegen gigantische mutanten die in werkelijkheid onmogelijk zouden kunnen bestaan. Het feit dat het spel je doet geloven, maakt deel uit van de charme en deel van terreur. Dit geldt ook voor de texturen waaruit de verschillende kaarten in Metro Exodus. Elke kaart biedt iets heel anders, maar even mooi. De oppervlakten voelen onmiskenbaar post-apocalyptisch aan, met kale en versleten ogende buitenkanten en bizarre weerspatronen.

thematisch gesproken, Metro Exodus gaat verder dan de andere twee games en voelt meer als de Metro boeken van Dmitry Glukhovsky, ook al vertoont het weinig gelijkenis met de eigenlijke verhalen in deze romans buiten de personages en setting. Thema's hopeloosheid vs. hoop, verloren menselijkheid en liefde zijn niets nieuws, vooral in het post-apocalyptische genre, maar Metro Exodus pakt elk op boeiende manieren aan. Er is ook een terugkerend element van de mensheid die de natuur aanbidt als god en tirannen die het exploiteren om macht te krijgen die gemakkelijk had kunnen loskomen als verlamd en onnodig, maar in de zorgvuldige handen van 4A Games en zijn schrijvers geeft het verhalend gewicht aan bijna elk deel van het spel.

Het is op geen enkele manier een perfect spel en soms Metro Exodus onder de druk van zijn ambitie net iets kan bezwijken. Beweging kan een beetje onhandig zijn, de grotere kaarten kunnen soms een beetje leeg aanvoelen en de volledige onwil om spelers in de hand te houden kan tot frustrerende momenten leiden. Bovendien kunnen degenen die op zoek zijn naar een multiplayer-ervaring uiteindelijk teleurgesteld raken omdat deze game dit niet biedt. Niets van dit alles is genoeg om afbreuk te doen aan alles dat Metro Exodus doet het uitzonderlijk goed, en gelukkig is dat vrijwel al het andere in het spel. Het is beter om nieuwe dingen te proberen en sommige van die elementen niet helemaal te hebben dan helemaal geen ambitie te hebben.

Terwijl andere post-apocalyptische titels zoals de neerslagfranchise lijkt meer te bewegen in de richting van actie en avontuur dat zich toevallig afspeelt in een woestenij, 4A Games neemt zijn franchise en Metro Exodus dieper in angstaanjagende horror en spanning die zich richt op overleven met actie en avontuur die dienen als een kleiner bijproduct om soms verlichting te bieden van alle paniek. Metro Exodus is de bekroning van de franchise en biedt een geweldige post-apocalyptische wereld vol even mooie als angstaanjagende momenten. Als het uiteindelijk de laatste wedstrijd in de Metro serie (hetzij vanwege verhalende redenen of Deep Silver's controversiële beslissing om Steam over te slaan op pc in het voordeel van exclusieve Epic Games Store-release) dan had het niet op een hogere toon kunnen uitkomen.

Metro Exodus komt op 15 februari uit op Xbox One, PlayStation 4 en pc voor $ 59,99 (Epic Games Store brengt het uit voor $ 49,99). Screen Rant kreeg een Xbox One-kopie voor deze recensie.

Onze beoordeling:

4,5 van de 5 (Must-Play)

Hoe de instelling van GTA 6 de radiostations en muziek zal beïnvloeden

Over de auteur