10 beste oogverblindende documentaires op het Criterion Channel, gerangschikt op Rotten Tomatoes-score
De op abonnementen gebaseerde streamingdienst die beschikbaar is bij Criteriumkanaal bevat een wisselende selectie van moderne, historische, binnenlandse en wereldse films - allemaal met een collectieve, unieke kritische aantrekkingskracht - en onder hen zijn tonnen boeiende documenten. Van meer obscure juweeltjes over vreemde onderwerpen zoals knoflook, tot enorme, carrièrebepalende werken van iconische regisseurs, de collectie is nooit tekort aan originaliteit en inzicht.
Het verkennen van het scala aan veelgeprezen documentaires, en degenen die (voor het grootste deel) onder de radar leken te zijn geslopen, is een geweldige introductie tot de fantastische samenstelling van Criterion. Het is ook een eye-opener om te kijken naar de enorme wereld van documentaires uit de afgelopen decennia, die niet vergelijkbaar zijn vertegenwoordiging op platforms zoals Netflix en Hulu.
10 Knoflook is zo goed als tien moeders (Tomatometer niet beschikbaar, 75% publieksscore)
De eenvoudige focus van Les Blank's unieke film
De mengelmoes van persoonlijkheden in de film varieert van restauranthouders tot barbecuelegendes tot Chinese restaurantsterren uit het San Francisco uit de jaren 70. Tussendoor ontmoeten kijkers een buikdanseres, voedselschrijver, een biologische boer, een Ierse knoflooketer, Werner Herzog om op te wegen Nosferatuen relaties tussen vampier en knoflook, en Kathleen Bendel, ook bekend als de Knoflookkoningin.
9 Phantom India (Tomatometer niet beschikbaar, 98% publieksscore)
Een onmiskenbaar juweeltje onder de vele goed samengestelde selecties van Criterium, Fantoom India (L'Inde fantôme: Reflexions sur un voyage) is een zevendelige documentaire miniserie over India. De enorme onderneming van de beroemde Franse documentairemaker Louis Malle, die in 1969 werd uitgebracht voor uitzending op de BBC, werd een jaar voor de release op zijn dubbeltje opgenomen met een tweekoppige crew.
Afleveringsthema's variëren en worden goed weergegeven door titels als 'Things Seen In Madras', 'On The Fringes Of Indian Society' en "Bombay: het toekomstige India." De film wordt beschouwd als een baanbrekend meesterwerk, dat door Malle als zijn meest wordt beschouwd persoonlijk.
8 Black Panthers (Tomatometer niet beschikbaar, 89% publieksscore)
De meesterlijke observatievaardigheden van de iconische Agnés Varda komen tot rust tijdens een demonstratie in Oakland rond 1968. De Black Panther Party organiseerde het evenement om te protesteren tegen de arrestatie van mede-oprichter Huey P. Newton. Met optredens en inzichten van Newton zelf, en interviews met andere activisten, evenals rauwe blootstelling aan de atmosfeer, resoneert de korte film van een half uur met betekenis.
Zwarte Panters biedt ook een platform voor revolutionaire geesten die onderwerpen van openbare veiligheid en gelijkheid onderzoeken die vandaag de dag nog steeds centraal staan in protesten en gevechten voor de vrijheden van de rechteloze. De opname is een hoogtepunt in Varda's beroemde werkcollectie en een waardevol historisch record voor iedereen.
7 Lenny Cooke (82%)
Een gemakkelijke weergave van Lenny Cooke is om het te noemen de gebroeders Safdie Hoop dromen, en er zijn veel overeenkomsten tussen de twee foto's. De enige lange documentaire gemaakt door het geliefde regisseursteam vertelt het verhaal van een basketbalster op de middelbare school die prof probeert te worden met de hoogste verwachtingen.
Cooke kwam naar voren in een klas met LeBron James en Carmelo Anthony naast verschillende andere toekomstige NBA-iconen. In een ongemakkelijke situatie nam de veel gehypte rekruut een jaar vrij voor de eerste NBA Draft waarmee middelbare scholieren konden spring meteen naar de competitie, een ontwikkeling die sindsdien is teruggedraaid naar het algemeen vereisen van ten minste een jaar college Speel. Het gat waarin hij viel, werpt licht op een zwaar systeem en een talent dat erin verdwaald is.
6 Parijs brandt (98%)
Deze aangrijpende film biedt een close-up van de wortels van voguing, en Het invloedrijke en levendige van New York City Black and Latinx Harlem drag-ball scene in de loop van zeven jaar in de jaren '80. De regie is van Jennie Livingston en de film bevat veel voguers, transvrouwen en dragqueens hun ziel delen met kleding en prestaties, evenals hun ontberingen met verhalen over armoede, ziekte en vervolging.
Parijs brandt staat bol van een ironisch soort Amerikaanse inspiratie. Het is verheffend om te zien hoe deze gemeenschap van flop-huizen gevuld met serieuze jonge mensen die uit hun huizen zijn gegooid, samenkomen en elkaar vieren in stijl, in opmerkelijke stijl. En dan is het bedroevend, omdat het de kijker dwingt zich af te vragen waarom deze elektrische voguers en koninginnen in de eerste plaats naar de rand van de samenleving werden geduwd.
5 Camerapersoon (99%)
Camera persoon bronnen de fascinerende en mooie carrière van cameraman Kirsten Johnson. De collage-achtige introductie van haar werk door middel van ongebruikte beelden waar ze jaren mee zat tot de release van de film in 2016 is vloeiend en geïnspireerd door de wil van de beelden en emoties. Het bronmateriaal is afkomstig van een aantal meeslepende documentaires Leuk vinden De rand van vreugde, burgerVier, en Dames eerst.
De mensheid in beeld Camera persoon is zo inclusief en empathisch. Van overlevenden van genocide, tot een boze bokser die zijn moeder zoekt, tot een kersverse baby die moeite heeft met ademhalen — met locaties uit Bosnië, naar Darfur en de Bronx - deze film schildert een breed tapijt, en Kirsten Johnson gaf de kijkers een geweldig cadeau door het te zeggen samen. Het is ook een ontroerende en niet verrassend subtiele blik in de mensen die we allemaal vergeten dat ze er zijn, degenen die de foto omhoog houden waarop we onze ogen plakken.
4 Harlan County, VS (100%)
Dit debuut van regisseur Barbara Kopple verdiende haar een Academy Award voor beste documentaire in 1976, en terecht. De intieme blik op de mijnwerkers, hun families en de cultuur van de vakbonden die het hoofdonderwerp van de film zijn, vervult een ideaal documentair effect — mensen op een eerlijke, gedetailleerde manier observeren en daarbij een groter systemisch probleem voor het publiek blootleggen om beter begrijpen.
Een meeslepende masterclass in vakbondspolitiek, de geteisterde geschiedenis van de mijnwerker in Kentucky en soortgelijke arbeiders in het hele land, en over het kapitalisme en de diepten van koppigheid en woede die bedrijven zullen volharden om een bok. Geen slechte introductie tot cinema voor Kopple, die veel meer eye-openende films heeft gemaakt, waaronder een andere staking-vakbondsfilm genaamd Amerikaanse droom.
3 Stad Bloody Hall (100%)
Rijk aan de live-event energie van een concertfilm, Stad Bloody Hall is een intense kijk op genderpolitiek die emotioneel, hilarisch en inzichtelijk is. Het enige evenement van de film werd gedocumenteerd door D.A. Pennebaker en Chris Hegedus, en het bevatte een debat tussen romanschrijver Norman Mailer, en vooraanstaande feministische intellectuelen zoals Germaine Greer, Diana Trilling en Jill Johnston.
Mailer brutaal en met volledig gebruik van zijn enorme vocabulaire biedt doordringende ideeën die heel persoonlijk zijn voor de vrouwelijke leiders en het publiek dat hij modereert. De vrouwen brengen een mengelmoes van dialogen, lezingen en artistieke uitvoeringen die een glimp bieden van de complexiteit van de feministische beweging, haar eigen innerlijke strijd en het wederzijdse vermogen van deze vertegenwoordigers om met mannen om te gaan moderatoren.
2 Original Cast Album Company (100%)
Een andere DA Pennebaker-documentaire gestreamd op Criterion Channel, en nog een intense kroniek van verhitte uitwisseling op een brede, legendarische locatie in New York City - Original Cast Album Company is een fascinerend kijkje achter het gordijn van een van Broadway's meest centrale figuren.
De film speelt zich af op de zondag na de première van Stephen Sondheims musical 'Company' uit 1970, toen de cast bijeenkwam om het album van de musical op te nemen. De daaropvolgende beelden bieden een treffend verslag van de intensiteit en het diepgaande onderzoek dat iedereen doormaakte om het project te voltooien. Het is lang, vermoeiend en geeft een nieuw perspectief op de smileyballads die Sondheim zo'n begrip maken.
1 Feest (100%)
Festival is de originele Amerikaanse festivalfilm en staat bol van uitvoeringen die zijn vastgelegd in haarscherp zwart-wit met verbluffende geluidskwaliteit. Onder de briljante acts die verschijnen in deze kroniek van het Newport Folk Festival van 1963 - 1966, is er een verbluffend openingsnummer van Peter, Paul & Mary - die keer op keer terugkeren voor meer nummers - wat leidt tot optredens van onder meer de Staple Singers, Johnny Cash en Bob Dylan anderen.
Verweven met de films van de muziekuitvoeringen, biedt de film fantastische terzijdes met de jeugd die woonde het festival bij en legde de veranderende houding vast met de samensmelting van rock, blues en jazz op de folk tafereel. Het precedent scheppen voor soortgelijke meesterwerkdocumentaires zoals Woodstock en Monterey Pop, Festival is net zo herbekijkbaar als elke film en een must voor muziekliefhebbers van alle overtuigingen.
Volgende15 engste Disney-schurksterfgevallen
Over de auteur