Top Gun: Maverick moet de Koude Oorlog-politiek van het origineel herzien

Drie decennia na de actieklassieker uit 1986 Top Gun, Het vervolg van Joseph Kosinski Top Gun: Maverick moet zich aanpassen aan het nieuwe tijdperk en de Koude Oorlog-politiek van de originele film herzien. Details van het perceel zijn natuurlijk nog geheim, waarbij het vervolg op zijn vroegst wordt uitgesteld tot december 2020. Hoewel is bevestigd dat Tom Cruise en Val Kilmer hun rol als Pete 'Maverick' Mitchell en Tom zullen hernemen ‘Iceman’ Kazansky en ze zullen worden vergezeld door Miles Teller, Jennifer Connelly, Jon Hamm, Lewis Pullman en Glen Powell, weinig is bekend over Onafhankelijk denkend persoon's werkelijke verhaallijn.

De originele film was in hoge mate een product van de politiek uit de Koude Oorlog, die slechts drie jaar voor de val van de Berlijnse film werd uitgebracht. Muur in 1989, die zou leiden tot de definitieve ineenstorting van de Sovjet-Unie in 1991 en daarmee het einde van het decennialange conflict tussen Oost en westen. Het politieke landschap is sindsdien drastisch veranderd Top Gun's release en dus zijn politiek vertaalt zich niet goed naar vandaag.

Top Gun: Maverick moet zich aanpassen aan de nieuwe context om het goed te doen aan de kassa, anders riskeert het opnieuw een mislukt vervolg te worden omdat het in het verleden is blijven hangen. Het vervolg heeft een kans om deel te nemen met een willekeurig aantal hot-button hedendaagse problemen, zoals de ethiek van onbemande dronetechnologie, buitenlandse betrokkenheid van de VS of de zogenaamde "War on Terror" om er maar een paar te noemen. Of Onafhankelijk denkend persoon zal de dappere nieuwe wereld van de 21e eeuw omarmen of gebonden blijven door het originele Amerikaanse chaotische uit de Koude Oorlog, valt nog te bezien.

Top Gun was een film uit de Koude Oorlog

Top Gun zijn verhaal en zijn actie stevig verankerd in een pro-militaristisch Amerikaans standpunt. Het veroorzaakte een beroemde opleving in aanvragen voor de United States Naval Academy, zo in vervoering en adrenaline-aangedreven was het Amerikaanse publiek door de glamour en coolheid van TOPGUN's stagiaires. De originele film is volkomen logisch als je hem bekijkt in de context van de jaren tachtig: indrukwekkende en (meestal) bloedeloze actie, een held en posterboy voor het machoïsme uit het Reagan-tijdperk, en een niet nader genoemde, ondubbelzinnige vijand. De openingsscène van de film dient bijvoorbeeld als een uitstekende metafoor voor de politiek van de Koude Oorlog: Maverick en radaronderscheppingsofficier Goose (Anthony Edwards) zijn betrokken bij een luchtgevecht met een vijandig vliegtuig in een beperkt luchtruim; ze jagen de vijanden weg zonder een enkel schot te lossen. Beide partijen pronken en dreigen met geweld zonder actie te ondernemen, totdat de ene kant buigt om een ​​andere dag te vechten. Immers, wanneer? Top Gun vrijgelaten, waren er al dertien jaar verstreken sinds het laatste "hete" conflict - de oorlog in Vietnam.

Het is ook vermeldenswaard dat de vijand nooit wordt genoemd. Afgezien van een paar handig geplaatste rode sterren op de vijandelijke vliegtuigen en sommige vermeldingen dat “De spanningen zijn hoog!” de verre dreiging die deze piloten trainen om het hoofd te bieden, is nooit expliciet. Het is niet nodig om de vijand te noemen - er is een verstandhouding tussen de film en het publiek, ondanks Top Gunwanhopige vermijding van politiek. Top Gun's schurken zijn ook Amerika's schurken. Het is vanwege de contextuele specificiteit van de film dat hetzelfde politieke kader niet ook kan worden gebruikt voor Top Gun: Maverick, 34 jaar later.

Top Gun deed het goed als er geen echt conflict was. Nu, met het grootste deel van twee decennia van conflict achter de rug, Top Gun: Maverick zou het beste doen om vermijd het verheerlijken van oorlog zoals zijn voorganger deed. De tactische, vaak heimelijke bombardementen op verre landen zijn nieuws, geen blockbuster-escapisme. Evenzo biedt de oorlogvoering van de 21e eeuw niet het duidelijke, goed versus kwaad binaire getal waarop de Koude Oorlog zijn standpunt innam. Hedendaagse oorlogen zijn duister, eindeloos en meestal verborgen voor het publiek; patriottisme wordt met voorzichtigheid beschouwd, in plaats van gevierd.

Wie is de vijand in Top Gun Maverick

Hoe zal Top Gun: Maverick zichzelf opnieuw uitvinden? Filmproducent David Ellison heeft gezegd: Dat Onafhankelijk denkend persoon's verhaallijn zou zich afspelen in een wereld die “is niet onderzocht. Het is echt een wereld waarin we vandaag leven, waar het drone-technologie en vijfde generatie jagers is, " centreren op "wat de Amerikaanse marine de laatste door de mens gemaakte jager noemt." En hoewel regisseur Joseph Kosinski onvermurwbaar is gebleven dat hij... “zou nooit een film over drones willen zien” omdat "Top Gun is altijd [...] over jachtpiloten geweest," Ellison legde dat verder uit: Onafhankelijk denkend persoon zal verkennen "het einde van een tijdperk van luchtgevechten en jachtpiloten." Hoewel dit in strijd is met de filmtrailer, die suggereerde om de volgende generatie jachtpiloten in te luiden, - bijvoorbeeld Miles Teller schittert als de zoon van Goose, Rooster - het zou best kunnen dat Onafhankelijk denkend persoon zal een laatste hoera en afscheid zijn van een tijdperk van jachtpiloten.

Hoewel niet erg merkgebonden voor Topkanon, het idee dat gevechtspiloten worden ingeluid door drone-technologie biedt een kans voor het vervolg om een ​​reflectieve, nostalgische film te zijn. Een ouder wordende Maverick, vastgelopen in het verleden en niet bereid om op te klimmen in de militaire rangen uit angst om beperkt te blijven tot een bureaubaan, wordt hij gedwongen na te denken over zijn eigen veroudering, zowel als piloot als als iemand die wordt vervangen door een slimmere, jongere generatie.

Het is echter waarschijnlijker dat Top Gun: Maverick zal pleiten voor de aanhoudende behoefte aan straaljagers en piloten. Door te leunen op hedendaagse debatten over de ethiek van dronetechnologie, conflicten op afstand en de gevaren van depersonalisatie van oorlogsvoering, Onafhankelijk denkend persoon zou gemakkelijk kunnen stellen dat een goede ouderwetse gevechtsluchtvaart heeft nog steeds zijn plaats in moderne oorlogsvoering, opdat Amerikanen niet vergeten waardoor ze verliefd werden op het origineel.

Hoe Top Gun Maverick de politiek van het origineel kan herzien

Er is voldoende continuïteit tussen Top Gun en Top Gun: Maverick dat het vervolg misschien niet per se de politiek van het origineel hoeft te herzien. Met de aanwezigheid van Cruise's Maverick en Kilmer's terugkeer als Iceman, waarin de zoon van Goose een centrale rol speelt, en dat alles binnen datzelfde kader van een vlieginstructeur die een nieuwe klasse TOPGUN-piloten doceert, is er voldoende continuïteit voor Onafhankelijk denkend persoon om de politiek van het origineel te verlaten.

Te herzien Top Gun's Koude Oorlog-politiek impliceert dat het vervolg zou reflecteren op, of correcties aanbrengen in, de politieke context van de originele film. Onafhankelijk denkend persoon zou net zo gemakkelijk de politiek kunnen verwerpen en in plaats daarvan kiezen voor een a-historische benadering, hetzij door te leunen op de persoonlijke reis en groei van zijn protagonist, of door simpelweg zijn actie-ravotten-status te omarmen. Een dergelijke benadering zou Top Gun: Maverick in een simpele actiefilm die leuk en cool is om leuk en cool te zijn.