Aquaman-regisseur legt de ECHTE horror van The Trench uit

De Waterman film heeft geen tekort aan schurken, met zowel Black Manta als Ocean Master mee te maken hebben. Maar het zijn de groteske zwermen van de Trench die mensen nachtmerries zullen bezorgen - en dat is... precies waar regisseur James Wan op uit was.

Van alle manieren waarop Waterman past perfect de strips aan, de stam van Atlantis die 'terugviel' in de afschuwelijke, mensenetende Trench, behoort tot de meest trouwe. Verschijnen zoals ze doen in de strips, en met een identiek achtergrondverhaal, wordt de Trench van de film geïntroduceerd als een eindeloze, kronkelende massa tanden die de zwartheid van de oceaanbodem absoluut opvult. Maar geloof het of niet, de regisseur van de film probeerde geen horrorfilmmonster te creëren... hij probeerde de waar verschrikkingen van de oceanen van onze planeet.

VERWANT: Aquaman-regisseur maakt het niet uit of het 'cheesy' aanvoelt

Wetende dat sommigen Waterman fans zouden de Trench afschrijven als de kans van regisseur James Wan om hulde te brengen aan zijn horror-roots, we vroegen hem naar de scène en monsters in kwestie. Volgens Wan waren zijn Trench bedoeld om een ​​deel van de oceaan vast te leggen dat de rest van de film negeerde. En om het publiek eraan te herinneren dat zelfs voor Aquaman... de oceaan kan de thuisbasis zijn van nachtmerries.

Een reeks die zal opvallen voor het publiek is Arthur en Mera's introductie tot de Trench. Veel mensen zullen daar naar kijken en zeggen: 'James Wan doet horror, dus daar is zijn horror.' Maar wat was de echte motivatie en gedachte achter het geven van die specifieke behandeling aan de Trench?

Ik wilde echt dat de held de verschillende koninkrijken zou zien waar hij uiteindelijk de koning van zal worden, toch? Dus hij moet zijn onderdanen zien, en hij moet zien dat er daar beneden allerlei soorten mensen zijn. En een van de rassen zijn de Trench-mensen. Toen ik erop inging, wist ik dat ik wilde dat Atlantis heel levendig zou zijn, heel magisch en wonderbaarlijk, en zo.

Maar ik wilde ook de toon en het gevoel van de oceaan voor mij vastleggen, of beter gezegd. De oceaan is groot en magisch en dat alles, maar we zijn ook doodsbang voor de oceaan. Ik had het gevoel dat ik op dat moment terug kon leunen in mijn horrorwortels om zoiets te doen. En uiteindelijk stelt het me in staat om echt een van mijn kenmerkende shotontwerpen van de film te laten zien, die een dwarsdoorsnede van de oceaan is. En je krijgt te zien wat er boven het oppervlak is en wat er onder het oppervlak is.

Dat was een van de eerste beelden die ik bedacht tijdens de pre-productie, van Arthur en Mera die naar beneden zwemmen, met een dwarsdoorsnede van de oceaan. Het is een groot breed schot en we zien ze gewoon zwermd, omringd door de Trench-wezens. En het enige dat hen tegenhoudt, is deze uitbarsting, de bubbel, binnen de veiligheid van het uitbarstingslicht. Dus ik dacht gewoon vanuit een visueel standpunt dat het iets heel boeiends was.

De visuals die de Trench mogelijk maakt - blending Het wezen uit de Black Lagoon met eindeloze hordes Buitenaards wezen Xenomorphs - zijn werkelijk adembenemend, en zelfs de Trench van de strips te schande. Maar de scène helpt om nog meer van het DC-filmuniversum te schetsen. Terwijl het aanbieden van een herinnering dat zelfs als Aquaman en Superman kruisen paden in de DCEU, zal de Man van Staal nooit alle geheimen van de oceaan kennen. Dankzij James Wan omvat dat nu de koninkrijken van Atlantis in het licht - en in het donker, verschrikkingen die zelfs onze eigen verbeelding niet kan bedenken.