Waarom de doodsscène van Bone Tomahawk zo gruwelijk is
Directeur S. Craig Zahler heeft een reputatie gekregen voor zijn onwankelbare portretten van gruwelijk geweld, maar misschien had geen van zijn filmische momenten hetzelfde niveau van verontrustende brutaliteit als de beruchte scène uit zijn speelfilmdebuut, Bot Tomahawk. The horror-Western is een traag maar spannend verhaal dat een wraakzuchtige groep volgt terwijl ze jagen op een clan van kannibalistische grotbewoners die hun kleine stad terroriseren. Zahler weerhoudt zich ervan om het grootste deel van de film extreme gore te laten zien, maar zijn terughoudendheid loont in een explosief bloedige sterfscène naar de climax toe.
Ondanks zijn horrorpremisse, Bot Tomahawk is een genre-buigende affaire die elementen van mysterie, actie-avontuur en natuurlijk Westerse genres in zijn verhaal. Het wordt ook sterk beïnvloed door Italiaanse kannibaalfilms, een subgenre met zijn eigen beruchte voorliefde voor buitensporige sterfscènes. Het script van Zahler, dat meer dan twee uur duurt, legt de motivatie en inzet van personages vast voordat het een vlaag van bloedvergieten loslaat in de laatste akte. De belangrijkste groep juristen bestaat uit Sherriff Franklin Hunt (
De twee politieagenten ontmoeten uiteindelijk plaatsvervangend Nick en O'Dwyer's vrouw, Samantha. Terwijl de paniekerige Nick uitlegt dat de mensenetende stam hun medegevangene al heeft opgegeten, loopt de spanning op naarmate het publiek meer vertrouwd raakt met de meedogenloze mentaliteit van de clan. Deze holbewoners zijn dierlijk genoeg om zich in te laten met verwilderde gewelddaden, maar intelligent genoeg om te begrijpen dat het opsluiten van mensen betekent dat ze ze kunnen bewaren voor latere maaltijden. Op dit punt in de film heeft het publiek ook veel tijd doorgebracht met reizen met dezelfde groep mensen, wat betekent dat kijkers volledig in hun lot zijn geïnvesteerd.
Bone Tomahawk heeft een zeer brute doodsscène
Bot Tomahawk hints naar de gruwelijke daden van de kannibaalstam in de hele film, maar absoluut niets is te vergelijken met de gruweldaden die Zahler volledig tentoonspreidt tijdens de meest beruchte scène van de film. Als een bange Nick door een groep kannibalen uit zijn kooi wordt getrokken, probeert Sherriff Hunt in alle hevigheid uit zijn cel te ontsnappen. Hij kan niets anders doen dan zijn vriend en hulpsheriff naakt zien worden uitgekleed en levend gescalpeerd terwijl hij belooft dat de calvarie op weg is om wraak te nemen, ook al is dit een leugen.
Al die tijd is Nick nog steeds bij bewustzijn, schreeuwend van de pijn terwijl zijn ontvoerders zijn hoofdhuid aan de binnenkant van zijn mond spijkeren en hem omdraaien zodat zijn blootgestelde schedel de grond raakt. Zijn folteraars spreidden vervolgens zijn benen open en sneden zijn kruis open met een tomahawk, waarbij ze hun kracht gebruikten om de klus te klaren en hem in tweeën te scheuren. In een emotionele coda op het traumatiserende moment onthult Hunt aan Witlof dat hij zou hebben willen geloven dat cavalerie zou komen als hij zich in dezelfde situatie bevond.
De manier waarop de camera bij Nick's executie blijft hangen, stelt de kijker in staat om elk gruwelijk detail van de slachting in zich op te nemen, waardoor het publiek effectief in de ogen van Sherriff Hunt wordt geplaatst. Het geluidsontwerp draagt ook bij aan de misselijkmakende sfeer, terwijl Nick's gejammer door de grot snijdt en gedempt wordt door zijn eigen hoofdhuid terwijl het in zijn mond wordt gestopt, en uiteindelijk zakt met het kraken en scheuren van zijn tweedeling. Ten slotte blijkt uit Hunts geruststellingen dat hij om Nick geeft, wat een extra laag tragiek toevoegt aan de gruwelijke puinhoop. Al deze elementen gecombineerd maken Bot Tomahawkeen van de meest gruwelijke en meest verontrustende sterfscènes in de recente horrorherinnering.
Wat de Wolverine Casting van Hugh Jackman Kevin Feige leerde
Over de auteur