Onder de Dome Series Finale Review: Ding-Dong! De koepel is dood

[Dit is een recensie van Onder de koepel seizoen 3, aflevering 13. Er zullen SPOILERS zijn.]

-

Er is nog nooit zo'n serie geweest als Onder de koepel. En daarmee bedoel ik dat er nog nooit een serie is geweest waarin de ervaring van het publiek bij het bekijken van een programma zo nauw aansluit bij het lot van de personages op het scherm. Gevangen in een belachelijke situatie die absoluut geen zin heeft en veel langer lijkt te duren dan het in werkelijkheid is, kan de erfenis van de serie uiteindelijk blijken de opmerkelijke overeenkomsten te zijn tussen de vier weken die Chester's Mill onder de koepel doorbracht en het kijken naar het verhaal dat zich vanuit je woonkamer ontvouwt Kamer.

Wat de seriefinales betreft, dient 'The Enemy Within' als een aangename herinnering aan hoe gemakkelijk deze show een verhaallijn opzij kan schuiven om plaats te maken voor een andere. Wanneer seizoen 3 begon, bevonden de bewoners van Chester's Mill zich in een cocon onder de koepel, hun geesten levend in een virtuele wereld. Een handvol afleveringen later brengen Joe en Norrie een snel verkalkende koepel naar beneden door een signaal uit te zenden van een kapotte radioapparatuur in opdracht van Dawn - Barbie's snel verouderde dochter die precies op haar moeder lijkt, zij het in een goedkope blondine pruik.

Zoals het altijd al is gedaan, doet de show zijn uiterste best om dingen te presenteren, zoals buitenaardse koninginnen van de Kinship, een weerstand bestaande uit de weinige overgebleven sterren van de serie, en een hond met een sleutel van de gevangenis in zijn kraag, zo serieus als mogelijk. En voor het grootste deel lukt het. Een van de meer lovenswaardige aspecten van Onder de koepel was, door alle belachelijke momenten - de rupsenplagen, de moorddadige dj's en psychotische middelbare schoolleraren - de show nooit een knipoog naar zichzelf; het bleef gewoon zijn verhaal vertellen, ondanks alle ogen die in zijn richting rolden. Dat is ofwel een teken van diepe, diepe toewijding om zelfs te zien de meest sombere verhaallijn tot het einde, of het is een teken van verontrustende onwetendheid. Hoe dan ook, in de meest lovenswaardige daad van de aflevering — en misschien in al zijn 39 afleveringen — houdt de serie een strak gezicht, zelfs wanneer het verhaal draait om mensen die naar paarse rotsen fluiten.

Nogmaals, er is een hoge mate van toewijding aan de onzin die de meeste mensen waarschijnlijk drie seizoenen lang heeft laten kijken. Het is het soort toewijding dat je op het gezicht van Mike Vogel ziet terwijl hij zich inspant om een ​​nep-gigantische amethist op te tillen en te dragen voordat je het op een omgekeerde boomstam in een cirkel plaatst, waardoor je effectief een paarse, goedkope versie van Stonehenge. Het is iets dat niet alleen bijdraagt ​​aan de belachelijkheid van de serie; het onderstreept het uitdagend op een manier die verklaart waarom, in zijn laatste uur, Onder de koepel lijkt op geen enkele manier op de show die het was toen het voor het eerst begon. Natuurlijk, beide uiteinden zijn beide ondoorgrondelijk dom, maar dat is niet ter zake; waar het om gaat, is dat, ondanks een paar klauterende pogingen om een ​​paar verwijzingen naar roze sterren en de vier handen in te voeren, dit in wezen een aflevering van een heel andere show had kunnen zijn.

Dit is niet hetzelfde als kijken naar de voortgang van een serie en het verhaal op natuurlijke wijze ontwikkelen; het is meer alsof, op een bepaald moment, Onder de koepel vergat gewoon (of gaf er niet meer om) waar het over ging en begon geheel nieuwe paden te bewandelen, want paarse rotsen gaan zeker samen met roze sterren en zwarte eieren. De show begon als een mysterie van hoe een groep mensen zou overleven in een beperkte ruimte met snel oprakende voorraden en een op macht beluste leider in de kern, maar het liet dat snel varen ten gunste van steeds absurdere verhaallijnen die de buitenaardse openbaring nog kreunender maakten dan het anders zou zijn geweest.

Het is de verdienste dat 'The Enemy Within' een van de meest vlotvoetige afleveringen is die de serie ooit heeft geproduceerd (misschien omdat, net als degenen die nog steeds kijken, de show zelf anticipeerde op de zoete release van de serie' ondergang). Halverwege slaagt de finale erin om Junior Sam met een stuk wapening te zien prikken, in een strijd om te zien wie met Queen Dawn kan paren; Joe offert zichzelf en zijn bizarre fluittechniek op om Norrie te redden; en dageraad in een afgrond vallen met haar... uh, papa net nadat de koepel een roze en paarse lichtshow opdoet en plotseling weg is. Jim vermoordt Junior ook nadat de koepel is gevallen en op de een of andere manier voelt het moment nauwelijks het vermelden waard.

Misschien komt dat omdat, nadat de overlevenden zijn opgepakt door het leger en de leden van de verwanten in een of andere chique militaire installatie zijn geplaatst, Barbie, Julia, Jim en wie dan ook gedwongen om een ​​valse verklaring te ondertekenen waarin Aktaion Energy de schuld krijgt van het ongeluk (wat de enige keer wordt dat een gigantisch bedrijf niet helemaal de schuld kreeg, de regering ervoor kiest om ze vast te houden verantwoordelijk). Om redenen die nog steeds niet duidelijk zijn, kunnen de valse verklaringen Dann Florek van Law & Order: SVU roem de kans om de hele serie samen te vatten - voor het geval iemand nu net aan het afstemmen was, blijkbaar.

Dat had het einde kunnen zijn, maar in plaats daarvan springt de show een jaar vooruit, naar een wereld waar Grote Jim is geweest verkozen tot congres en hielp Hunter aan een baan bij de NSA, zodat hij en zijn sleutelhond Barbie's huwelijksaanzoek aan Julia op het juiste moment konden bederven. Maar Jim verpest voorstellen niet zomaar in the middle of nowhere. Nee, Jim heeft de Chester's Mill Five opnieuw samengesteld omdat Dawn haar op onverklaarbare wijze heeft overleefd vallen en is nu een lerares, die haar leerlingen heimelijk instrueert om koepelproducerende zwarte te vinden eieren.

Net als de show zelf, lijkt de conclusie te bestaan ​​uit halfgevormde gedachten die op een servet zijn gekrabbeld. Het laat de deur open voor meer koepelgecentreerde waanzin, waarbij Big Jim en de zijne in elkaar geslagen worden Agenten van D.O.M.E. (waaronder vermoedelijk ook scherpschutter Norrie en Joe, als hij eenmaal uit de bezemkast is bevrijd, zal de leger heeft hem opgesloten) tegen Dawn en het zwarte ei laat ze daar gewoon zitten in de zand.

Het lijkt absurd om te denken dat de serie ooit zou kunnen terugkeren, maar de manier waarop televisie weigert om iets echt meer te laten sterven, de dreiging van Voorbij de koepel op een dag werkelijkheid worden is niet belachelijker dan het idee dat deze serie op de een of andere manier drie seizoenen duurt.

-

Vorige seizoenen van Onder de koepelzijn beschikbaar om te streamen op Amazon.

Thanos was nooit de schuld van Captain America (hij was onvermijdelijk)

Over de auteur