Recensie 'Red Dawn'

Red Dawn voelt meer als een overdreven fantastische propaganda-actiefilm dan het serieuze oorlogsdrama dat het origineel wilde zijn.

de 2012 Rode Dageraadhad vele, vele valkuilen voor zich. Allereerst is het verhaal dat deze remake probeert opnieuw te vertellen, een verhaal dat verband houdt met een heel specifiek tijdperk in de geschiedenis (de Koude Oorlog); ten tweede staat de film al meer dan een jaar op de plank (dankzij het faillissement van MGM), terwijl het sociaal-politieke klimaat van de wereld ondertussen verder verandert. Ten slotte zijn bepaalde leden van de cast veranderd van obscuur aanstormend talent tot bonafide sterren of degenen die nooit maakte het tot de grote tijd, en beïnvloedde hoe dan ook onze perceptie van wat bedoeld was als een ensemble van relatief onbekende acteurs.

Met dergelijke uitdagingen voor de boeg, doet? Rode Dageraad (2012) erin slagen om die vele valkuilen te vermijden en toch een bevredigende actie/drama-ervaring te leveren? En is de film leuk voor iedereen behalve voor wie op zoek is naar een flinke dosis ongegeneerd Amerikaans patriottisme?

Regisseur Dan Bradley is een effectieve architect van actie, maar in veel opzichten de nieuwe Rode Dageraad voelt erg gedateerd aan en biedt niet zoveel inhoud of dramatische diepte als het origineel. Voor degenen die houden van hun actiefantasieën als glanzende, gepolijste, van adrenaline voorziene run-n-gun-sequenties, je krijgt wat je zoekt in deze film (plus die flinke dosis Amerikaanse geest). Voor degenen die niet kunnen genieten van de hartige sensatie van actie zonder de cerebrale begeleiding van logica, zult u waarschijnlijk meer hoofdpijn dan hartkloppingen vinden.

Het verhaal is verplaatst van Calumet, Colorado naar Spokane, Washington, en deze keer is de vijand Noord-Korea (onder een hoedje met Russische ex-patriotten), in plaats van de Sovjet-dreiging die altijd aanwezig was ten tijde van de 1984 origineel. In een riskante zet (daarover later meer) wordt een groot dramatisch subplot aangestipt, waarin hoofdrolspeler Jed Eckert (Avengers' Chris Hemsworth die de beroemde rol van Patrick Swayze overneemt) is nu een oorlogsveteraan in Irak die naar huis is teruggekeerd om te maken maakt het goed met zijn vervreemde familie, waaronder het roekeloze broertje, Matt (Josh Peck) en zijn stoere vader, Tom (verloren Brett Cullen).

Het familiedrama neemt snel een achterbank terwijl de lucht boven Spokane bezaaid raakt met binnenvallende Noord-Koreaanse soldaten, geleid door de sluwe en meedogenloze kapitein Lo (Will Yun Lee). De Eckert-jongens ontsnappen naar de wildernis met enkele van hun middelbare schoolvrienden en kennissen, en Jed begint de kinderen te vormen tot een hardcore opstandgroep die bekend staat als "The Wolverines" (hun middelbare school) mascotte). Naarmate Lo zich echter steeds meer bewust wordt van het succes van de opstandelingen op het slagveld, beraamt hij een plan om... lok de jonge rebellen in meer ingewikkelde vallen, waardoor ze allemaal in actie kunnen worden gedood.

Zoals gezegd, is de achtergrond van regisseur Dan Bradley in actiestuntwerk - hij heeft aan spraakmakende projecten gewerkt zoals de Bourne en Spider Man sequels - en dit is duidelijk te zien in de constructie van Rode Dageraad's talrijke actiescènes. Hoewel de actie competent is (soms opwindend), zijn de verhalende draden die rond die actie zijn geweven, lang niet zo strak. Net als de originele film krijgen we veel actiescènes in montagevorm; echter, in tegenstelling tot de originele film, duwt het niveau van paramilitaire vaardigheden dat wordt getoond door rangamateurs (en slechts één dierenarts) het niveau van geloofwaardigheid serieus naar de rand. Bepaalde logistieke problemen (zoals hoe de Wolverines hun aanvallen opzetten - of hoe ze hun herhaalde ontsnappingen maken) worden volledig overgeslagen, wat een kleine probleem aan degenen die effectief worden meegesleept in de actie en patriottische trots, maar zal iedereen irriteren die aandachtig genoeg is om de verhalende hoeken op te merken die strategisch worden snee.

Het script van Carl Ellsworth (Disturbia, Rood oog) en nieuwkomer Jeremy Passmore probeert het weliswaar losse verhaal van het origineel (in waarin de Wolverines gewoon een uitputtingsslag voerden terwijl ze het verpletterende gewicht van de oorlog droegen en dood). Meditaties over oorlogvoering en de Amerikaanse vechtlust zijn blijkbaar te saai voor het huidige publiek, dus in plaats daarvan worden we getrakteerd op een dun (zij het puntiger) verhaal, waarin The Wolverines achter je standaardfilm MacGuffin aanjagen in de vorm van een radiocommunicatieapparaat gedragen door Captain Lo. De nieuwe versie wel erin slagen om enkele van de verhalende subplots te verbeteren - met name de relatie tussen Jed en zijn broer Matt, die in feite dient als de emotionele van het verhaal kern.

We weten nu dat er een paar sterren zijn in de groep jonge leads. Chris Hemsworth is de meest spraakmakende uitbraak, dankzij zijn verschijning in meerdere blockbuster-franchises (De Wrekers, Sneeuwwitje); Rode Dageraad was oorspronkelijk bedoeld als zijn grote Hollywood-debuut, maar zelfs zo laat in het spel is het nog steeds een effectieve showcase van zijn aanwezigheid als hoofdrolspeler. Acteur Josh Peck (de waanzin) is lang niet zo gevestigd, maar zijn rol als Matt Eckert verwijst zeker naar sterpotentieel. Het verhaal van Rode Dageraad 2012 is echt Matt's coming-of-age-verhaal, en Peck gaat goed om met de ontwikkeling van zijn personage, terwijl hij ook als een effectieve folie voor Hemsworth dient. Samen vormt de boog van hun relatie het meer bevredigende deel van de film - ook al is het op veel manieren cliché.

Hongerspelen ster Josh Hutcherson is veel zachtmoediger en gereserveerder in zijn ondersteunende rol als Robert, de techneut van de middelbare school, maar hij werkt goed als de helft van een duo aangevuld met Connor Cruise (zoals in Tom Cruise's geadopteerde zoon), die niet de sterkste acteur is en profiteert van Hutcherson's steun. Adrianne Palicki (GI Joe 2) is ook een effectieve folie / liefdesbelang voor Hemsworth (en een overtuigend genoeg actiester); omgekeerd, Isabel Lucas (Transformatoren 2) slaagt er niet in zichzelf te bewijzen, terwijl acteurs Edwin Hodge en Alyssa Diaz vrijwel worden gemarginaliseerd als de minder belangrijke leden van de Wolverines-ploeg.

Jeffrey Dean Morgan (wachters), Matt Gerard (Avatar) en Kenneth Choi (Kapitein Amerika) cameo als drie special forces-agenten die samenwerken met The Wolverines (in tegenstelling tot slechts één soldaat, zoals afgebeeld in het origineel), en ze zijn een welkome (lees: humoristische) toevoeging tegen de tijd dat ze in de derde verschijnen handeling. Helaas is de schurk in deze film (Captain Lo) lang niet zo complex of ontwikkeld als die van Ron O'Neal (Super vlieg) Kol. Ernesto Bella van het origineel. In het algemeen (geen woordspeling), de binnenvallende krachten in Rode Dageraad 2012 zijn gewoon gezichtsloze hordes "slechteriken" - en hoewel dat werkt in de context van deze oppervlakkigere interpretatie van het verhaal, zullen fans van het origineel de verandering zeker opmerken.

Uiteindelijk, Rode Dageraad voelt meer aan als een overdreven fantastische propaganda-actiefilm dan het serieuze oorlogsdrama dat het origineel wilde zijn. Het uitgangspunt is hopeloos achterhaald, en ondanks een openingsmontage bestaande uit echte nieuwsbeelden (die tevergeefs de context van de film geloofwaardig en relevant aanvoelt), overwint de film nooit het algemene gevoel dat dit allemaal ver buiten het domein van de mogelijkheid. Toch zullen actiefans zich genoeg vermaken en zelfs de meest trouwe cynici kunnen op een of ander moment een beetje patriottische trots doorsijpelen. Bottom line: je zou het slechter kunnen doen voor een film over het vakantieseizoen.

[poll id="NN"]

-

Voor een diepgaande bespreking van de film door de Screen Rant-editors, bekijk onze Rode Dageraad aflevering van de SR Underground-podcast.

Rode Dageraaddraait nu overal in theaters. Het is geclassificeerd als PG-13 voor reeksen van intens oorlogsgeweld en actie, en voor taal.

Onze beoordeling:

2,5 van de 5 (redelijk goed)

Sony plaagt geheel nieuw apparaat dat meer camera is dan telefoon

Over de auteur