Glass Castle Regisseur Credits Cast

Destin Daniel Cretton staat bekend om zijn werk bij het schrijven en regisseren van zijn tweede speelfilm, Korte termijn 12, met Brie Larson in de hoofdrol. Sindsdien is hij bezig. Destin werkte samen met Ryan Coogler en Chinaka Hodge om een ​​tv-serie te ontwikkelen met de titel minderjarigen, dat zich richt op de institutionalisering van jongeren en het onderzoeken van het systeem waarin we onze jeugdige delinquenten plaatsen. De huidige film van Destin Daniel Cretton toont een voorliefde voor moeilijke onderwerpen Het glazen kasteel richt zich op de onconventionele en armoedige opvoeding van Jeannette Walls.

Screen Rant kreeg de kans om met Destin te gaan zitten op de persdag, waar we bespraken hoe betrokken Jeannette Walls was bij de productie, welke andere verhalen ze uit het boek wilden opnemen die het niet op het scherm haalden, en hoe het was om met het kind te werken acteurs.

Hoe betrokken was Jeannette? Was ze elke dag met jullie op de set voor het proces van deze film?

Destin Daniel Cretton: Het voelde alsof ze was omdat ze zo betrokken was bij discussies dat alle afdelingshoofden al die details moesten invullen. Dus onze productieontwerper, Sharon Seymour, raakte goed bevriend met haar. Ze kwam met deze prachtig geschreven e-mails van Jeannette Walls waarin bepaalde dingen werden beschreven, details die we in het script en in het script konden zetten. En dat deed ze met alle afdelingshoofden en haar vingerafdrukken zijn overal.

Waren er nog andere verhalen die je uit het boek wilde halen die niet op het scherm kwamen?

Destin Daniel Cretton: Er zijn veel verhalen in het boek die enkele van mijn favoriete verhalen in het boek waren die niet op het scherm konden komen.

Kun je er een delen?

Destin Daniel Cretton: Ja, maar heb je het boek gelezen?

Ik heb het.

Destin Daniel Cretton: Dus er is een scène genaamd de Slag bij Little Hobart Street, dat was een van mijn favoriete dingen. Het was toen de jonge Jeannette en zij en haar broer Bryan, er waren pestkoppen in de stad en om bij hen terug te komen, verstopten ze zich in feite in de struiken met al deze rotsen. En toen deze kinderen langskwamen met hun fietsen, begonnen ze hen met de rotsen te bekogelen. Het gaf me het gevoel dat ik weer een kind was, maar... [lacht]

Ja. Rechts. Over kinderen gesproken, deze kinderen in de film hebben geweldig werk geleverd. Hoe was het? Omdat het op dat moment niet eens was alsof ik naar kinderen keek, was het alsof ik naar het echte leven keek. Hoe was het om die jonge acteurs te regisseren?

Destin Daniel Cretton: Ik ben eerlijk, ik bedoel, een van de kinderen zelf geweldig. Het zijn kinderen, dus de meeste tijd dat we met ze aan het fotograferen waren, voelde het als een zomerkamp. Ze zijn gewoon zo leuk en hielpen om die geest op de set te creëren. Ella Anderson, die de elfjarige Jeannette speelde, zal als je een gesprek met haar hebt, je verbazen met hoe slim en welsprekend ze is. Maar ze is ook nog een kind van elf. Maar ik heb veel van die optredens te danken aan Woody en de oudere acteurs. Ze hebben het vermogen om contact te maken met deze kinderen op een manier waardoor ze de camera vergeten en vergeet dat ze acteren en veel van die authentieke momenten waren het resultaat van Woody's connectie met hen.

Ik bedoel, dat is hier ook een groot deel van, want dit was een geweldige cast en Woody legde hier zijn hart en ziel in. Je kunt het helemaal op het scherm zien. Hetzelfde met Brie. Een ding dat me opviel, was dat de montage in deze film briljant was. Ik hou van de bezuinigingen. Hoe betrokken was u bij dat proces? Omdat de manier waarop het verhaal zich afspeelde, briljant was gesneden. Het was de eerste keer dat ik zoiets opmerkte.

Destin Daniel Cretton: Ja. Koel. Ik zal het Nat vertellen. Hij zal opgewonden zijn. Ja. Nat en onze extra redacteur, Joi McMillon, hebben samen Moonlight geknipt en kwamen hier direct daarna op uit. Maar zij, Nat, waren er elke dag terwijl we aan het filmen waren en sneden terwijl we aan het filmen waren en ik zou dingen kunnen zien en feedback van hem kunnen krijgen over hoe we dingen anders konden fotograferen. Het was dus een zeer interactief, collaboratief proces.