Het boek van Henry recensie

Het boek van Henry vermengt op onhandige wijze dwingende individuele elementen, wat aanleiding geeft tot een schokkende en anderszins verwarrende kijkervaring.

De 11-jarige Henry Carpenter (Jaeden Lieberher) is een volwaardig jongensgenie die alles kan doen, van het beheren van de financiën van zijn gezin tot het bouwen van een zeer uitgebreid clubhuis in het bos, en zelfs lucratieve investeringen te doen, zodat hij, zijn alleenstaande moeder Susan (Naomi Watts) en jongere broer, Peter (Jacob Tremblay), allemaal een comfortabel leven kunnen leiden in hun kleine dorp. Er is echter één ding dat Henry schijnbaar niet kan en dat is Christina (Maddie Ziegler) helpen: het meisje van rond zijn leeftijd die naast Henry woont, alleen met haar gewelddadige stiefvader en de lokale politiecommissaris, Glenn Sickleman (Dean Norris).

Na meerdere mislukte pogingen om Christina met conventionele middelen te beschermen, verzint Henry een nogal uitgebreid plan om haar te redden en schrijft het allemaal op in zijn handige, dandy rode notitieboekje. Helaas kan Henry, door onvoorziene complicaties die zich daarna voordoen, deze missie niet alleen uitvoeren. Het is dus aan Susan om Christina te redden door de instructies te volgen die voor haar zijn geschreven in "The Book of Henry".

Het boek van Henry is de derde lange regie-inspanning van Colin Trevorrow, na zijn kritische doorbraaksucces in de indiefilm uit 2012 veiligheid niet gegarandeerd en zijn eerste sprong in de wereld van het maken van big-budget franchisefilms, met 2015's Jurassic World. In het kielzog van de algehele lauwe kritische ontvangst voor Jurassic World, de hoop was dat Boek van Henry zou dienen als een soort smaakpapillen voor Trevorrow, en hem terugbrengen naar zijn roots in originele, low-budget, filmische verhalen voordat hij aan zijn volgende blockbuster gaat werken - Star Wars: Aflevering IX. Helaas is de derde film van Trevorrow meer een ambitieuze mislukking dan een zelfverzekerde volgende stap voorwaarts in de ontwikkeling van de filmmaker. Het boek van Henry vermengt op onhandige wijze dwingende individuele elementen, wat aanleiding geeft tot een schokkende en anderszins verwarrende kijkervaring.

Boek van Henry herinnert aan de kritieke misfire van vorig jaar Passagiers, in die zin dat het scenario - het eerste geproduceerde filmscript van de oude romanschrijver, schrijver van tv-programma's en stripboekschrijver, Gregg Hurwitz - is een rommelige collage van emotionele tonen en genres die niet samenkomen om een ​​samenhangend geheel te vormen, als een verhaal. Trevorrow heeft gezegd dat een eerdere versie van het script door Hurwitz (zelf een specialist in misdaadliteratuur) "meer een zwarte komedie," maar het verhaal dat daadwerkelijk op het grote scherm is verschenen, is deels een grillig jongensgeniaal verhaal, deels familie-tranentrekker en deels dramatische thriller. gelijk aan hoe Passagiers is ervan beschuldigd een horrorfilm te zijn die zich niet realiseert dat het een horrorfilm is, Boek van Henry erkent nooit de duistere komische kant van zijn overkoepelende plot. Bovendien, door (in wezen) te proberen drie films in één te vermengen, Boek van Henry berooft zijn plotdraden van de emotionele impact die ze zouden kunnen hebben als individuele verhaallijnen. Het is een bewonderenswaardige poging om echt origineel te zijn, maar toch een misplaatste poging.

Afgezien van scriptproblemen, de richting van Trevorrow aan Boek van Henry is over het algemeen stevig, indien verder onopvallend. Samenwerken met zijn Jurassic World cinematograaf John Schwartzman, Trevorrow maakt een fatsoenlijk portret van een kleine stad die bewoond en tastbaar aanvoelt, maar een duidelijk gevoel voor tijd en plaats mist. De meer luchtige momenten en scènes in de film krijgen het meeste van hun persoonlijkheid uit de partituur gecomponeerd door Michael Giacchino (een ander Jurassic World aluin) in plaats van de richting, maar Trevorrow en zijn productieteam creëren een effectief gevoel van spanning en spanning tijdens de thrillerachtige delen van de film. Trevorrow is minder succesvol in transitie Boek van Henry tussen zijn toonverschuivingen, waarbij vaak een basisvervaging naar zwart wordt gebruikt om dingen van de ene gang van zaken naar de andere te laten gaan. Helaas vestigt dit alleen maar de aandacht op het onhandige en episodische ontwerp van de grotere film.

Gelukkig blijkt Trevorrow bedrevener in het aanmoedigen van solide prestaties van Boek van Henry's getalenteerde hoofdcast. Young leidt Jaeden Lieberher (Middernacht Special) en Jacob Tremblay (Kamer) hebben een goede schermchemie en zorgen daardoor voor een overtuigend paar broers op het scherm. Echter, zo emotioneel authentiek en geloofwaardig als Lieberher en Tremblay in Boek van Henry, kan het paar alleen maar zoveel doen om hun respectieve rollen meer diepgang te geven en de nogal gekunstelde aard van hun personages te compenseren, zoals ze zijn geschreven. Evenzo levert Naomi Watts nog een andere veelzijdige en ontroerende uitvoering op zich, maar wordt ondermijnd door de ondergekookte boog van haar personage. Susan's coming of parent-age-reis is te sterk afhankelijk van plotgemakken en sprongen in logica, terwijl Boek van Henry zelf aantoonbaar het personage van Watts - wie is de echte hoofdrolspeler van de film - in een harder licht schildert dan ze verdient (doen denken aan soortgelijke kritiek op Jurassic World's behandeling van zijn eigen vrouwelijke hoofdrol).

Terwijl Maddie Ziegler (vooral bekend van haar werk aan) Dans moeders en muziekvideo-samenwerkingen met Sia) doet prima werk in de rol van Christina, Boek van Henry danst rond en onderzoekt de psychologie van een getraumatiseerd jong meisje, afgezien van een paar korte scènes die verwijzen naar hoe Christina omgaat met haar pijn door middel van artistieke expressie. Dean Norris als de kwaadaardige stiefouder in dit "sprookje" zorgt ook voor een behoorlijk platte schurk, niet in de laatste plaats omdat Boek van Henry heeft de neiging om het publiek te vertellen, in plaats van te laten zien, dat zijn karakter te gerespecteerd wordt in zijn kleine gemeenschap om de gevolgen van zijn gedrag onder ogen te zien. Sarah Silverman duikt ook op voor een paar scènes als Susan's wijnliefhebbende beste vriendin en collega, Sheila, maar de de interacties van het personage met Henry laten veel minder een emotionele indruk achter dan de film lijkt te veronderstellen doen.

Vaak zo verbijsterend dat het fascinerend is voor de mis redenen, Boek van Henry komt over als een project dat op papier waarschijnlijk als zeer intrigerend leest, maar in feite nogal afstandelijk is. Boek van Henry is bewonderenswaardig in de manier waarop het ernaar streeft om het publiek mee te nemen op een achtbaanrit van emoties die kan evenaren (en misschien zelfs overtreffen) de thrill-ride-ervaring van je gemiddelde spektakel-gedreven Hollywood-zomer tent paal. Helaas heeft het gewoon niet veel in de weg van succes met het bereiken van dat doel. Boek van HenryDe drie-films-in-één-aanpak zal ongetwijfeld werken voor sommige bioscoopbezoekers, maar voor anderen is de kans groter dat ze onbedoeld gelach en verwarring veroorzaken dan al het andere. Dit is te hopen dat het beter gaat voor Trevorrow wanneer hij een koers uitstippelt naar een sterrenstelsel hier ver, ver vandaan.

aanhangwagen

Het boek van Henry speelt nu in Amerikaanse theaters. Het is 105 minuten lang en heeft de classificatie PG-13 voor thematische elementen en korte krachtige taal.

Laat ons weten wat je van de film vond in de comments!