Recensie 'De Rechter'
De rechter is een heel bekend verhaal van een man die nederigheid vindt in een terugkeer naar zijn geboortestad - zij het een met een paar echt krachtige momenten van drama.
De rechter volgt de harteloze advocaat Hank Palmer (Robert Downey Jr.) - die in zijn late tienerjaren het leven in de kleine stad Indiana verliet (inclusief zijn familie en middelbare schoolvriendin) en nooit meer achterom keek. Hank is nu een meedogenloze advocaat uit de grote stad en heeft een welvarende carrière opgebouwd in het verdedigen van schuldige maar zeer rijke partijen in zowel de civiele als de strafrechter - zonder berouw voor de slachtoffers van zijn cliënten. Maar ondanks zijn rijkdom en succes hebben lange uren en een meedogenloze benadering van de mensheid zijn tol geëist van zijn geluk: Hank is vervreemd van zijn De keiharde vader Joseph (Robert Duvall), een gerespecteerde plaatselijke rechter, en nu zijn vrouw vertrekt, dreigend de volledige voogdij over hun dochter Lauren te krijgen (Emma Tremblay).
Wanneer Hanks moeder onverwachts overlijdt, keert hij terug naar huis naar Carlinville voor de begrafenis, in afwachting van... om op de eerste vlucht de stad uit te zijn - alleen om in het meest persoonlijke geval van hem te worden getrokken carrière. Het bloed van een veroordeelde moordenaar is gevonden op de gezinsauto en Hank moet beslissen of hij al lang bestaande vijandigheid opzij kan zetten om zijn bejaarde en koppige vader voor de rechtbank te verdedigen.
Geregisseerd door David Dobkin (De verandering), De rechter is een heel bekend verhaal van een man die nederigheid vindt in een terugkeer naar zijn geboortestad - zij het een met een paar echt krachtige momenten van drama. Op zichzelf, De rechter is een solide karakterverhaal met hoogwaardige uitvoeringen, maar veel kijkers zullen waarschijnlijk kunnen anticiperen waar de film naartoe gaat - gebaseerd op een formaat dat in talloze eerdere films is vastgesteld. Evenzo is de film van Dobkin geen bijzonder stevig platform voor Downey om uit zijn snauwerige maar charmante comfortzone te breken. De fan-favoriete acteur krijgt een groter bereik dan zijn blockbuster-franchiserollen toelaten, maar fans die hoopten op een award-aas-beurt, zullen waarschijnlijk niet onder de indruk zijn van de inspanningen van Downey om zich te onderscheiden Streng.
Zoals aangegeven, zit het verhaal vol met beats van de stockplot, die de weg wijzen naar een voorspelbaar eindpunt; toch injecteert Dobkin (evenals scenarioschrijvers Nick Schenk en Bill Dubuque) genoeg unieke stukken compromisloos drama om de mix fris te houden. Helaas is het mysterie in het midden van de film, samen met de daaropvolgende rechtbankscènes, aanzienlijk minder interessant dan het primaire verhaal van een vervreemde vader en zoon die proberen hun gebroken te herstellen relatie. Dobkin probeert gewoon te veel in te pakken De rechter (een personage-court-comedy-drama), en zelfs met een looptijd van 141 minuten zijn verschillende belangrijke plotbogen gehaast of mager zwaar op clichématige filmstijlen - vooral die met betrekking tot Hank's gevoelens over het leven op het platteland Carlinville.
Het is niet verwonderlijk dat de combinatie van Duvall en Downey op het scherm de belangrijkste trekpleister is - en de ervaren acteurs leveren. Downey's optreden is verre van prijswaardig, maar biedt de A-lister een kans om een subtiliteit te demonstreren die een mismatch zou zijn bij zelfbetrokken weldoeners zoals Tony Stark en Sherlock Holmes. Soms bloedt de bravoure van de stripboekfilm van de acteur door Hank heen, maar overeenkomsten leiden zelden af in het drama van moment tot moment. De rechter zal Downey niet het soort erkenning krijgen waarmee hij zag Chaplin maar het is nog steeds een gepassioneerde uitvoering - een die helpt om een verdienstelijke co-ster in Duvall in de schijnwerpers te zetten.
Downey is ongetwijfeld de belangrijkste kassa-trekking, maar Duvall steelt bijna al hun gedeelde scènes. Terwijl Hank vastzit in een relatief standaard boog van zelfontdekking, is Joe iets genuanceerder - een principiële man met een duidelijke code van goed en kwaad. Duvall vindt subtiele manieren om de stoïcijnse buitenkant weg te werken - en onthult de kwetsbare (en ronduit gebroken) mens eronder. Als gevolg hiervan zullen kijkers die een rechttoe rechtaan hofdrama verwachten, waarschijnlijk verrast worden door de echte focus van De rechter - en de compromisloze weergave van Joe.
De ondersteunende cast is sterk, met een handvol bekende gezichten in hoofdrollen, maar de meeste bogen blijven onderontwikkeld. Vincent D'Onofrio en Jeremy Strong spelen de broers van Hank, Glen en Dale, met Billy Bob Thornton en Vera Farmiga in de rollen van respectievelijk de aanklager, Dwight Dickham, en Hank's middelbare schoolliefde, Samantha Powell; maar helaas wordt er heel weinig tijd besteed aan het verkennen van een van de personages die verder gaan dan oppervlakkige contouren - contouren die alleen bestaan om ons over Hank (en zijn verleden) te leren.
Bioscoopbezoekers die op zoek zijn naar een nieuw verhaal of een gedenkwaardig optreden van Downey zullen waarschijnlijk vinden De rechter om een vrij standaard karakterdrama te zijn dat zeer bekende verhaalbeats volgt. Dat gezegd hebbende, bevat Dobkin genoeg unieke details om zijn film te onderscheiden van soortgelijke familiedrama's (en rechtszaal), wat resulteert in een doordachte maar niet bijzonder innovatieve ervaring. Uiteindelijk, De rechter is een competente film en een geweldig platform voor Duvall om te schitteren, maar schiet tekort om zeer gedenkwaardig te zijn (of een reis naar het theater waardig).
AANHANGWAGEN
_____________________________________________________________
De rechter duurt 141 minuten en heeft een R voor taalgebruik, inclusief enkele seksuele verwijzingen. Speelt nu in de bioscoop.
Laat ons weten wat je van de film vond in het commentaargedeelte hieronder.
Eens of oneens met de recensie? Volg me op Twitter @benendrick om me te laten weten wat je ervan vond De rechter.
Onze beoordeling:
2,5 van de 5 (redelijk goed)
90 dagen verloofde: de onhygiënische gewoonten van Jenny Slatten onthuld door de moeder van Sumit
Over de auteur