The Shack: Radha Mitchell beschrijft de 'innerlijke kracht' van haar personage

Bij Stuart Hazeldine's de hut, Radha Mitchell speelt Nan Phillips, de matriarch van de familie van Phillips die helpt om het gezin bij elkaar te houden nadat een verschrikkelijke tragedie toeslaat.

Screen Rant sprak met Mitchell op de persdag, waar we spraken over haar ervaringen met het spelen van krachtige vrouwen, hoe ze contact maakte met haar personage Nan Phillips en op welk moment van de hut viel haar op.

Een van de eerste keren dat ik je ooit zag was in Pitzwart met Vin Diesel. Je hebt enige ervaring gehad met het spelen naast een aantal behoorlijk krachtige acteurs die die vrouwenrol spelen. Vind je het leuk om deze krachtige vrouwenrollen naast hen te spelen?

Radha Mitchell: Ja. Ik werk graag met getalenteerde mensen en ik denk dat ik het voorrecht heb gehad om met een aantal buitengewoon getalenteerde mensen te werken, waaronder Vin Diesel en Sam Worthington. Weet je, een lijst met zeer interessante Hollywood-mannen eigenlijk...

Zelfs Morgan Freeman.

Radha Mitchell: Morgan Freeman en Johnny Depp. Ik bedoel, we kunnen erop ingaan, maar eigenlijk heb ik met iedereen kunnen werken waar ik nieuwsgierig naar was. Dus het was geweldig. Het is altijd geweldig om alleen met getalenteerde mensen te werken, omdat het zo'n samenwerkingservaring is dat wat je ook doet, volledig afhankelijk is van met wie je werkt.

Het is duidelijk dat je in deze film de moeder speelt die het altijd bij elkaar houdt, vooral als je de ervaring meemaakt die deze moeder heeft meegemaakt. Heeft dat je op een of andere manier aangesproken? Was het emotioneel om tot dat soort emoties te komen?

Radha Mitchell: Ja. Ik denk, denk ik, toen ik het las, dacht ik een beetje dat deze vrouw te perfect is. Zoals, ze is de perfecte vrouw. Ik geloof dit niet eens. En toen ik er een beetje meer bij betrokken raakte, dacht ik: "Oh nee. Nee nee nee." De reden waarom ze zo'n innerlijke kracht heeft, is omdat ze deze verbinding met God heeft, denk ik. Ze is ervan overtuigd dat er een doel zit achter dingen die ze misschien niet begrijpt en die haar in staat stelt om de tragedie of om haar kracht intact te houden en er te zijn om haar man te steunen, die uiteraard ook worstelen. En je ziet vaak relaties uiteenvallen na een gebeurtenis als deze. Het is moeilijk voor twee mensen om bij elkaar te blijven omdat je zo opgaat in je eigen pijn. En ze heeft niet alleen dit gevoel van geloof, maar ze is in staat om het in actie te demonstreren door gewoon iemand te zijn die er is. Niet noodzakelijk alles goed zeggen. Ze gaat gewoon nergens heen. En dat was voor mij veel logischer om er zo over te denken.

Ik vond dat je geweldig werk hebt geleverd met het personage. Het lijkt alsof ze het bij elkaar moet houden, als heel kalm en koelbloedig voor haar man, voor haar familie, en ik vond dat gewoon heel krachtig. Dat heb je geweldig gedaan, vooral de zin die je zelf zei: "We hebben al één persoon verloren. Ik wil er niet nog een kwijt."

Radha Mitchell: Oh ja. Het is grappig omdat er kleine regels zijn die mensen in het hele script zeggen die bij je blijven, verschillende karakters, en je herinnert je dat moment later.

Nou, heel erg bedankt. Heel snel. Was er ooit een regel of een scriptgedeelte dat je raakte in deze film?

Radha Mitchell: Ja. Er waren er een paar. Het is duidelijk dat de boodschap zo belangrijk is. Maar ik denk dat het deel dat ik onlangs zag, het karakter van Sarayu iets zegt tegen het karakter van Mack, pratend over menselijke conflicten en hoe we onze verhalen met elkaar naspelen. En ze zei: "Zo bedoelden we het niet. Het was alleen maar bedoeld als een gesprek tussen vrienden.” Ik denk aan ons allemaal hier op de planeet. Dat we gewoon vriendelijk moeten zijn en een leuke tijd hebben. Dat is me bijgebleven omdat ik vond dat het dat concept heel goed verwoordde.