Creepshow Seizoen 1 Afleveringen Gerangschikt, Slechtst Naar Best
Griezelshowis een spookachtige, bloederige anthologiereeks onder leiding van een van de meest vooraanstaande meesters van gore, special effects-artiest en producer Greg Nicotero van De levende doden roem. De exclusieve televisieshow van Shudder is een herhaling van de gelijknamige cultfilm uit 1982, die werd geschreven en geregisseerd door horrorlegendes Stephen King en George A. Romero respectievelijk. Zowel de serie als de film, waar in 1987 een vervolg op verscheen, zijn hommages aan de controversiële horrorverhalen die in de jaren vijftig door EC Comics werden gepubliceerd, zoals Verhalen uit de crypte.
Griezelshow liet zien hoe leuk en bevredigend horrorbloemlezingen kunnen zijn, met zijn kakelende ondode gastheer, de engerd, evenals de inventieve speciale effecten en filmtechnieken die het grafische ontwerp van de primaire inspiratiebron van de film nabootsten. De verhalen dienden, net als de strips waarop ze waren gebaseerd, vaak als moraliteitsverhalen; dit waren verdraaide fabels die lessen leerden door middel van terreur. Verhalen in
Als AMC heeft plannen aangekondigd om de show in zijn geheel uit te zenden, waardoor Griezelshow om een breder publiek te bereiken dan het oorspronkelijke huis op de Shudder-streamingservice, laten we eens kijken welke verhalen het doelwit raken en welke als zombies struikelden. Het eerste seizoen van Griezelshow bevatte twaalf segmenten, twee per aflevering, dus in totaal zes afleveringen.
12. Bij het zilveren water van Lake Champlain
Het is een schande dat Griezelshow sloot het seizoen af met deze anticlimax over een lief meisje genaamd Rose die probeerde het bestaan van 'Champy' te bewijzen, het meermonster waarvan haar vader werd belachelijk gemaakt omdat het zo geobsedeerd was. Het verhaal probeert te functioneren als een familiedrama wanneer Rose's gewelddadige stiefvader haar voor haar kwelt overtuigingen, maar de sombere toon komt melodramatisch over in een serie waar anders mee wordt gereden zelfbewust kamp. Er is ook een voorspelbare en korte uitbetaling die wordt bemoeilijkt door budgettaire beperkingen. De aflevering is gebaseerd op een kort verhaal geschreven door Joe Hill, de zoon van Stephen King, en geregisseerd door Tom Savini, wiens make-upeffecten een essentieel onderdeel waren van het origineel. Griezelshow, dus het is een schok dat hun invloed Champy niet in al haar glorie naar de oppervlakte kon laten komen.
11. Tijden zijn zwaar in Musky Holler
Het kortste segment van de serie voelt als een idee voor De levende doden dat Greg Nicotero nooit volledig is ontwikkeld. In plaats daarvan blijft het publiek achter met een verwarrend politiek commentaar over een voormalige burgemeester en zijn cohorten die betalen voor hun gewelddadige heerschappij over een stad tijdens een zombie-apocalyps. De keuze om het verhaal te vertellen vanuit het perspectief van degenen die gestraft worden, is interessant, en de uiteindelijke uitvoeringsmethode is creatief gruwelijk. Helaas is de opzet niet lang genoeg om in te investeren, en de aflevering verspilt een van de meest herkenbare sterren van de show, David Arquette, in een rol die uiteindelijk onbeduidend is.
10. Slechte Wolf neer
Op het eerste gezicht is dit een plezier Griezelshow verhaal, een verhaal dat net zo goed een EC-horrorstrip is als een stuk militaire pulpfictie zoals de uitgevers Verhalen met twee vuisten boek. Echter, dit Nazi's uit de Tweede Wereldoorlog belegering-met-weerwolven bonanza onthult de budgetbeperkingen van de show, aangezien de lycantropie-transformatie wordt afgebeeld met een geïllustreerde montage van stripboekpagina's in plaats van praktische make-up Effecten. Deze omarming van het bronmateriaal was misschien vertederend bedoeld, maar in plaats daarvan maakt het een verder fatsoenlijke inzending ernstig goedkoper.
9. Lydia Layne's betere helft
De zwarte humor dat maakt Griezelshow zo'n genot redt dit verhaal van een langzame start en onderontwikkelde karaktermotivaties. Het publiek begrijpt nooit echt waarom Lydia Layne haar minnaar en werknemer de CFO-promotie ontzegt ten gunste van een mannelijke cohort, naast het feit dat het een niet-zo-subtiele satirische voorsprong creëert. Het daaropvolgende ongeluk maakt het echter de moeite waard om door de setup te gaan, wat resulteert in een duister grappige Weekend bij Bernie's re-enaction en een claustrofobisch angstaanjagend flesdecor waarin Lydia vast komt te zitten in een lift met een lijk.
8. Grijze massa
Het verhaal dat begint Griezelshow doet goed werk bij het opzetten van de algehele toon van de serie, ondanks het abrupte einde. Aangepast van een kort verhaal geschreven door Stephen King en met de attributen van de stijl van de auteur, volgt het een jonge man en zijn duistere relatie met zijn alcoholische vader. De metafoor van de destructieve effecten van alcoholisme botst enigszins met de B-filmschlock van vaders transformatie in een vleesetende mutant, maar De richting van Greg Nicotero betekent dat kijkers een hoop bevredigend grove effecten krijgen.
7. Nacht van de Poot
Nog een andere vertolking van de beroemde W. W. Jacobs korte verhaal had muf en moe kunnen zijn, maar het plezier bij het kijken naar dit segment is zien hoe Griezelshow past een bekend verhaal op zijn eigen manier aan. De angst voor het originele verhaal gaat verloren in de vertaling, maar het wordt vervangen door een duivels gevoel voor kamp en een aantal van de beste en meest uitgebreide make-upwerken uit de serie. Bruce Davison, geen onbekende in cult-horror, voegt ook een zeer gewaardeerde sympathie toe aan zijn rol.
6. Allerheiligenavond
Veruit de meest emotionele van de verhalen is dit Halloween-garen dat zich richt op een groep trick-or-treaters. Alle volwassenen die ze onderweg ontmoeten, lijken bang voor hen, maar niet alles is wat het lijkt. De impact van "All Hallows Eve" hangt af van de verhaalstructuur en de keuze om de plannen van de groep tot het einde geheim te houden. Dat is een punt in het verhaal waarop de toon verandert, waardoor een trieste en verrassend meeslepende bovennatuurlijke fabel ontstaat. De sentimentaliteit is hier niet zo aanmatigend als "Lake Champlain", en de gebeurtenissen die leiden tot de onthullende wending zijn niet zo verwarrend en gehaast als "Musky Holler".
5. de metgezel
Dit verhaal over een jongen die per ongeluk een vogelverschrikker tot leven wekt, is een van de meest griezelige stemmingen in de hele show. Het is klassiek Griezelshow, met een fantasierijke stijl die het soort spookachtige sfeer oproept, perfect om naar te kijken op een kille herfstdag. Het ontwerp van de vogelverschrikker, gebouwd met botten van dieren, is misschien wel de ster van het verhaal. De blootgestelde ribbenkast en uitstekende slagtanden van het wezen in combinatie met het typische rietje is een verontrustende combinatie. Bovendien zijn moordende vogelverschrikkersverhalen altijd leuk rond Halloween.
4. De man in de koffer
Geen enkel verhaal in deze show roept het klassieke moraliteitsverhaal op van Griezelshow en EC Comics meer dan deze. "The Man in the Suitcase" onderzoekt de grenzeloze grenzen van menselijke wreedheid en vraagt zich af in hoeverre mensen anderen zouden laten lijden om winst te maken. Wanneer een student naar huis terugkeert, ontdekken hij en zijn vrienden dat hij onbewust een man mee naar huis heeft genomen die verwrongen in een koffer zit en gouden munten uitspuugt als hij pijn heeft. Het is niet moeilijk om te zien waar het vanaf daar naartoe gaat, maar de overgang van zwarte komedie naar verontrustende parabel is betoverend, juist omdat het een verontrustend bekend type monster introduceert.
3. Het huis van het hoofd
Deze specifieke inzending is zo hoog geplaatst omdat het een goed voorbeeld is van creatief werken met een krap budget. Een klein meisje vindt een stuk speelgoed afgehakt hoofd dat zich verstopt in haar pas gekochte poppenhuis, en is er dan snel getuige van dat haar nieuwe metgezellen gekweld worden door de gruwelijke ontdekking. De poppen bewegen nooit voor de camera, maar de spanning komt van het nooit weten wat onze angstige hoofdpersoon hierna gaat zien. Degenen die bloed verwachten, zullen misschien teleurgesteld zijn in deze, maar de gespannen en borderline humoristische escalatie van de poppenhuisterreur is slim genoeg om "The House of the Head" te laten opvallen.
2. Skincrawlers
Aan de andere kant brengt dit segment genoeg bloed en lef met zich mee om de vloer - letterlijk - glibberig te maken. Het heerlijk wicked stukje ongegeneerd Griezelshow goodness gaat over een zeldzame soort vetetende wormen die een bedrijf gebruikt voor een programma voor gewichtsverlies. Het is niet verwonderlijk dat de insecten iets achterlaten in de lichamen van hun gastheren. Het bloed is zo belachelijk extreem dat het briljante slapstickkomedie is, terwijl de laatste minuten onthullen een van de meest uitgebreide praktische effecten en een van de meest bevredigende conclusies van de laten zien. Het is vermakelijk, het is rommelig, en het is Griezelshow op z'n best.
1. De vinger
Het beste verhaal van de serie brengt de beste delen van Griezelshow's zwarte komedie, schepselontwerp en praktische effecten, allemaal verankerd door een slijmerige verteller gespeeld door D.J. Qualls in wat misschien wel de meest indrukwekkende uitvoering van de show is. Het personage van Qualls vindt een ontbrekende vinger die uiteindelijk uitgroeit tot een springerig wezen dat hij 'Bob' noemt. Het mooiste van dit verhaal is de vreemd schattige relatie tussen de verteller en Bob, die een echte band met zijn meester ontwikkelt. In feite zijn het de loyaliteit en bescherming van Bob die ervoor zorgen dat hij gewelddadig uithaalt tegen degenen die zijn beste vriend onrecht hebben aangedaan. Het resultaat is zowel klassiek Griezelshowgerechten en originele, vermakelijke verhalen.
Wat te verwachten van Spider-Man 3 van de MCU
Over de auteur