Interview: Waarom zijn films met gevonden beelden zo populair?
Voor het geval je het nog niet gemerkt hebt, het found footage-genre is momenteel hot. Of het nu op het grote scherm is (waar de found footage-superheld flick Kroniek was onlangs nummer één aan de kassa) of op tv (waar ABC en NBC een biedingsoorlog voerden voor het nieuwe drama De rivier), lijkt het alsof iedereen op de wankele cam-trein wil springen.
Maar waarom? Is het omdat gevonden beeldmateriaal goedkoper is om te produceren en het potentieel heeft om tonnen geld te verdienen (a la Paranormale activiteit)? Of zijn found footage-films gewoon beter geschikt voor een nieuwe generatie volwassenen die altijd is aangesloten, altijd online is en altijd hun leven deelt via sociale media?
Screen Rant wendde zich tot scenarioschrijver John Swetnam om tot op de bodem van de hausse op het gebied van gevonden beeldmateriaal te komen. Swetnam heeft onlangs twee found footage-projecten verkocht - Bewijs en Categorie 6 - en heeft verschillende andere scenario's in de maak. Hier zijn beschrijvingen van zijn twee verkochte scenario's.
Bewijs: "Politie arriveert bij een verlaten tankstation na een brute slachting. Het enige bewijs op de plaats delict zijn de persoonlijke elektronische apparaten van de slachtoffers, waaronder een camcorder, flip-cam en twee mobiele telefoons. Omdat er verder niets aan de hand is, moet een rechercheur de stukjes 'found footage' analyseren om de identiteit van de moordenaar te achterhalen."
Categorie 6: "Een first-person POV via videocamera's en mobiele telefoons om het verhaal te vertellen van middelbare scholieren die proberen de ergste tornado in de Amerikaanse geschiedenis te overleven."
Screen Rant: waarom zijn found footage-films op dit moment zo populair in Hollywood? Heeft het vooral te maken met hun kleinere budgetten en een groter potentieel voor een hoog investeringsrendement?
John Swetnam: Als je het hebt over de business van Hollywood, ja, ik denk dat studio's en financiers dom zouden zijn om geen deel uit te maken van de FF-business. Het gaat over risico / beloning en met FF op dit moment is er gewoon veel voordeel. Als ik mijn eigen geld zou gebruiken, zou ik dan een indiedramedy van 10 miljoen dollar of tien FF-horrorfilms van 1 miljoen dollar maken? Ik hou van geld. Ik wil er meer van. Dus ik ga voor optie nummer twee, en zo denken studio's... en om eerlijk te zijn, kun je het ze kwalijk nemen?
Maar het leuke is dat mensen deze films echt leuk vinden als ze goed zijn gedaan. Ze staan in de rij voor middernachtvertoningen. Ze vertellen het aan hun vrienden en plannen kijkfeestjes. Ze worden onderdeel van het proces, als een vrijwilligersteam op straat. Dus wat mij betreft krijg je het beste van twee werelden. En dat is altijd mijn droom geweest: coole films maken waar mensen van genieten, en tegelijkertijd veel geld verdienen. Ik weet dat sommige mensen zullen denken dat ik een eikel ben omdat ik dat zeg, maar het is mijn waarheid en zo ben ik gewoon. Ik hou ervan als deze films grote kassa's maken. Liefhebbers zijn er dol op. Studio's zijn er dol op. Wat is er niet om lief te hebben?
Het found footage-genre is echt begonnen met Het Blair Witch-project. Sindsdien zijn andere films zoals de Paranormale activiteit franchise zijn enorm succesvol geweest. Is er een reden dat het found footage-genre zich bijzonder goed leent voor horrorfilms?
Aanvankelijk denk ik dat FF alleen maar logisch is voor horror, omdat het je in de schoenen van het verhaal plaatst. Je ervaart die angsten op een meer viscerale en directe manier. Ik was dol op diegene die je eigen avonturenboeken kiezen, en FF heeft dat soort gevoel in de kern. Het is net als 3D in die zin dat het een andere manier is om het publiek dichter bij je verhaal te krijgen; om ze onder te dompelen in de wereld die je hebt gecreëerd. Het is geen goocheltruc en het zal nooit slechte personages, een slecht idee of slechte verhalen goedmaken, maar ik denk dat het moet worden omarmd als een ander hulpmiddel in het arsenaal van de filmmaker. En horror was de eerste en meest voor de hand liggende manier om dit nieuwe visuele vocabulaire te gebruiken en te exploiteren, maar het is wat mij betreft slechts het topje van de ijsberg.
De nieuwe actie-/dramafilm Kroniek krijgt goede recensies, deels vanwege de creatieve manier waarop het het found footage-concept gebruikt. Wat zijn naast horrorfilms enkele van de manieren waarop schrijvers en regisseurs creatief kunnen zijn in het found footage-genre?
Ik denk dat FF nog maar in de beginfase is. Met de vooruitgang van technologie en internet is dit soort verhalen nu een onderdeel van onze cultuur en schrijvers experimenteren met spannende manieren om het te gebruiken. Voor veel schrijvers is het net dit nieuwe speeltje waarmee we gaan spelen. Het is het Wilde Westen en mensen experimenteren met coole nieuwe takes en ideeën en ik denk dat er een aantal geweldige films uit zullen komen. ik hield van Kroniek en vond dat de FF briljant werd gebruikt, de techniek echt pushend. Het is niet Blair Witch niet meer waar mensen denken dat dit echt is. Dat doen ze niet. Maar ze zullen hun ongeloof opschorten en deel gaan uitmaken van het verhaal als nooit tevoren, dus ik denk dat het potentieel grenzeloos is.
Maar natuurlijk, als er een goudkoorts is, gaan veel mensen failliet en krijgen ze syfilis. Dus ja, veel van de dingen die ik zie zijn pure onzin. Maar zo is het altijd. Het komt altijd terug op het verhaal/concept en de personages. Ik bedoel, elk kind in het land kan een FF-film maken en dat is maar goed ook. Maar alleen omdat iedereen met de technologie een film kan maken, wil dat nog niet zeggen dat het percentage goede films zal stijgen. Want aan het eind van de dag, of het nu wel of niet FF is, als het slecht is, is het slecht. Een handheld camera kan zuigen niet verbergen.
Hoe moeilijk is het om je aan de regels van het genre te houden bij het scripten van een found footage-film? Wordt het moeilijk om een geloofwaardig verhaal samen te stellen uit video's van mobiele telefoons, beelden van beveiligingscamera's, enz.?
Dit is een beetje waar ik eerder naar verwees, in die zin dat het genre relatief nieuw is, dus de regels kunnen worden verbogen op manieren die we nog niet eens kennen. Ik heb twee films in dit genre geschreven en verkocht, en ik ontwikkel er nog drie, en met elke film vind ik nieuwe manieren om "regels" te pushen en te breken. Het is leuk. Maar nogmaals, het FF-gedeelte van het verhaal is gewoon glazuur op de taart. Je moet nog steeds iets bakken dat goed smaakt.
Een punt van kritiek op found footage-films is dat ze meer over de gimmick gaan dan over sterke karakterontwikkeling en een goed verhaal - allemaal sissend en geen biefstuk, om zo te zeggen. Hoe zorg je, gezien de beperkingen van het genre, voor interessante personages en een meeslepend verhaal?
Iedereen die een FF-film schrijft, is geen 'found-footage writer'. Ze zijn een 'scenarioschrijver'. En als scenarioschrijver kun je een slecht verhaal of slechte personages niet verbergen. Voor mij is FF slechts een manier om een verhaal dat hoe dan ook goed zou moeten zijn, te verheffen en/of te ondersteunen. Als schrijver is het jouw taak om interessante personages te creëren en een meeslepend verhaal te vormen, en al dan niet... het is FF, dat alleen de beperkingen heeft die je het toestaat, dat zou je belangrijkste doel moeten zijn: schrijf een goede verhaal.
De found footage-scripts die je hebt verkocht... Bewijs en Categorie 6 - zijn beide unieke versies van het genre. Waren ze oorspronkelijk bedoeld als found footage-films, of is dat later gekomen?
Ja, beide zijn opgevat als found footage. Met Bewijs Ik daagde mezelf uit om met een nieuwe kijk op het genre te komen; om de regels en grenzen een beetje te verleggen. Het zijn dus eigenlijk twee films in één. Je hebt deze agenten in de "film-film" die naar een "gevonden film" kijken om een misdaad op te lossen. Het was leuk om met het genre te spelen en er een nieuwe draai aan te geven.
En met Categorie 6, Ik wilde nog meer met de "regels" spelen en we hebben deze epische natuurrampenfilm gemaakt die zal worden gefilmd op een manier die nog nooit eerder is gedaan. En mijn nieuwe script brengt het nog verder in een geheel nieuwe stijl en verhaal. Dus voor mij, als verhalenverteller, is dit spul leuk en spannend. En om eerlijk te zijn, ik heb geen idee of het iets zal raken met het publiek, of dat ik gewoon een idioot ben die een heleboel onzin, maar voorlopig blijf ik met mijn nieuwe speeltje spelen en de hele tijd glimlachen, dankbaar dat ik zelfs de mogelijkheid.
Hoe lang denk je dat het found footage-genre populair zal blijven? Zal het publiek er uiteindelijk genoeg van krijgen?
Dit is zo'n moeilijke vraag en om eerlijk te zijn heb ik geen idee. Het kan een modegril zijn en op een gegeven moment hebben we geen coole verhalen meer om in deze geest te vertellen en is het allemaal binnen vijf jaar uit de lucht. Maar zelfs als dat zo is, weet ik zeker dat er twintig jaar daarna een heropleving zal zijn. Of misschien wordt het een nieuwe visuele stijl van filmmaken en duurt het eeuwig. Ik heb geen idee. Maar ik weet wel dat ik hoop dat het lang meegaat, want ik heb een aantal verhalen die ik graag zou willen vertellen en die zoveel beter zouden zijn door gevonden beeldmateriaal te gebruiken. Ik denk dat alleen de tijd en de kassa het zullen leren.
--
Wat vind jij van found footage-films? Houd je van ze of haat je ze? Deel uw mening in de opmerkingen.
Alec Baldwin reageert op Rust On-Set schiettragedie
Over de auteur