Death Stranding PC Review: prachtig, frustrerend en essentieel

Amazon Prime's Patriot sprak vaak over een uitgevonden industriële filosofie: The Structural Dynamics of Flow. Om het fictieve leidingbedrijf McMillan's CEO te citeren: "In wezen bestaan ​​we vanwege de enorme moeilijkheid die inherent is aan het eenvoudig transporteren van een entiteit van A naar B." Death Stranding verkent de potentiële diepte van deze spanning, onthult en onderzoekt de essentie ervan en verandert transport in een primaire gameplay-ervaring.

Norman Reedus is Sam Porter Bridges, een naam die tijdens het spel keer op keer in talloze configuraties wordt herhaald. Zijn achternaam doet ook dienst als de naam van zijn werkgever, een bezorg- en koeriersdienst die ernaar streeft een gerafeld post-apocalyptisch land opnieuw te breien. Na een catastrofale gebeurtenis die bekend staat als de Death Stranding, werd de ontdekking van een hiernamaals bekend als The Beach en zijn loodrechte botsing met levende realiteit verzamelt spookachtige gevaren (Beached Things of BT's) en abnormale terravorming van de planeet, waardoor overlevenden naar hun bunkers worden gestuurd als preppers.

De pc-versie van Death Stranding gespeeld op het moment van beoordeling is duidelijk indrukwekkend, hoewel individuele specificaties een kritische factor kunnen zijn. Op een krachtige rig is het mogelijk om alle bezienswaardigheden in je op te nemen met wat lijkt op een oneindige trekafstand. In een andere knipoog naar Donkere zielen, dit is een game waarbij die bergen in de skybox geen raamdecoratie zijn en uiteindelijk kunnen worden geschaald, en de pc-versie lijkt merkbaar minder verstikt door verre mist dan de PS4. Texturen lijken nooit te wankelen of te verslechteren, en de hele wereld lijkt helderder en levendiger dan voorheen. Het is geen compleet verschil van dag en nacht - in zijn oorspronkelijke console-uiterlijk was de game al een visueel wonder om te beginnen - maar een goede pc levert een snellere en scherpere ervaring op dan die van de PS4. De soundtrack is identiek, briljant gecomponeerd en stemmingsveranderend, maar er zijn nu enkele handige Halveringstijd/Portaal paaseieren en hulpmiddelen om van te genieten, verschijnen in de vorm van occasionele bonusmissies die altijd de moeite waard zijn om uit te zoeken.

In termen van verhalend, Death Stranding bevat een enorme hoeveelheid achtergrondverhalen en efemere verschijnselen die allemaal ver buiten het bestek van een korte recensie vallen. Er zijn brugbaby's, of BB's, een soort spookachtig waarschuwingssysteem in de vorm van een permanent kind in een mechanisch op een pak gemonteerde baarmoeder dat sommige dragers zoals Sam hanteren tegen de verschrikkingen van de nieuwe wereld. Er zijn MULE's, afvallige facties van dragers die brokken geografie uitzetten en ongelukkige koeriers van hun lading beroven. Sam is zelf een 'repatriant', iemand die zijn strand kan betreden (oftewel: sterven), maar altijd zijn weg terug vindt naar de levenden, een nuttige eigenschap voor zijn carrière. Naast zijn vertrouwde BB kan Sam lading van verschillende gewichten aan verschillende delen van zijn lichaam bevestigen, wat van invloed is op zijn gang, beweging snelheid en stabiliteit, maar het kan door van alles worden beschadigd, van Timefall (een soort zure regen die veroudering opwekt) tot gewoon van een steile berghelling. Het duurt niet lang of Sam krijgt toegang tot voertuigen, waaronder motorachtige ATV's en zelfs vrachtwagens, maar dit stelt niet meteen de spel in de gemakkelijke modus, omdat voertuigen moeten worden opgeladen en snel kunnen worden beschadigd, laat staan ​​een succesvolle navigatie door rotsachtig gebied voorkomen ravijnen.

Death Stranding is ook een diep spel van menu's. Het uitvoeren van een missie omvat doorgaans de volgende routine: zoek een toegangspunt in een bunker, open een menu om een ​​missie te kiezen en bevestigen waar het naartoe zal leiden, alle benodigde apparatuur of transportmiddelen fabriceren met behulp van on-site middelen, beslissen waar de lading moet worden geplaatst. Bevestig, bevestig, bevestig. Word uit het menu gegooid om de missie te starten en realiseer je dan dat Sam overbelast is en wat spullen moet opbergen voor vertrek. Open de menu's opnieuw, berg Sam's spullen op in een privékluisje. Bekijk de kaart, zoom in op het weer en realiseer je dat Sam door zware Timefall gaat. Kies dan liever voor een vrachtwagen met gesloten dak om pakketten op te slaan. Terug naar menu's, bouw een vrachtwagen, plaats alles in de vrachtwagen, stap in de vrachtwagen, rijd de oprit af.

Het is in ieder geval handig dat hotswapping van invoer standaard is geactiveerd, vergelijkbaar met hoe The Witcher 3 werkt op pc. Kortom, bij het verplaatsen van de muis of het typen van een toets op het toetsenbord, schakelen de knopprompts onmiddellijk over van de controller en vice versa. Het lijkt een kleine toevoeging, maar het is verrassend hoeveel games - poorten en andere - releases met ingebouwde hotswapping-beperkingen en, voor zo'n op menu's gerichte release zoals Death Stranding, om dit bij de lancering op te nemen, kan een zegen zijn voor bepaalde spelers in de manier waarop ze met deze fijne kneepjes omgaan.

Natuurlijk wordt het hele proces gemakkelijker naarmate spelers de ligging van het land leren en hun favoriete speelstijl manifesteren. Er zijn een reeks dodelijke en niet-dodelijke wapens (de doden roepen anomalieën op, dus zelfs een enkele moord letterlijk bedreigt iedereen in de wereld), maar het is ook mogelijk om doelen te bereiken terwijl je de meeste uit de weg gaat gevaren. In de onhandigere vroege uren van het spel is het onmogelijk om dit allemaal coherent samen te stellen, zoals velen missies proberen Sam in de directe nabijheid van BT's en MULE's te plaatsen om spelers kennis te laten maken met deze ontmoetingen. Echt, die vroegste momenten van het spel zijn op de een of andere manier het meest verwarrend en het minst interessant. Maar om eerlijk te zijn, Death Stranding heeft heel veel om zowel te laten zien als te vertellen, maar het kan nog steeds een beetje te lang op de rails blijven.

Na Death Stranding opent, maar de unieke online systemen sluipen in zicht. Hoewel er geen directe co-op is, ontstaat er een aanhoudende online community die enigszins lijkt op die van de Soulsborne-serie, terwijl spelers manipuleren en structuren creëren om zichzelf en elkaar te helpen. Dingen zoals bruggen, wegen, opslagkluizen, generatoren en zelfs tokkelbanen die het grondgebied overspannen, verschijnen uiteindelijk, waardoor het dodelijke landschap wordt getransformeerd in een bruisend netwerk van efficiënt transport. Terwijl spelers deze middelen gebruiken en bouwen, kunnen spelers elkaar "Likes" geven, waardoor de status wordt verbeterd en uithoudingsvermogen wordt verhoogd, wat allemaal in de wereld wordt afgehandeld op een concrete, rijkere manier. Het is de meest fascinerende eigenaardigheid van het spel, en het is vreemd inspirerend om te ontdekken dat een oude generator gebouwd in de eerste 20 uur spelen is nu geüpgraded door andere mensen die het spel spelen, en verzamelden duizenden likes in de hele dagen. Spelers kunnen elkaar zelfs helpen leveringen af ​​te ronden en verloren spullen terug te brengen en te delen, waardoor Sams vijandige wereld wordt getemperd met een gevoel van warme bondgenootschap.

Dat gezegd hebbende, het bouwen van grote structuren kan vervelend zijn. Materialen voor upgrades en constructie zijn zwaar, dus het is meestal geen kwestie van naar een plek strompelen en gedachteloos een stuk snelweg aanleggen. Op dit punt in het spel staart Sam naar de kaart en doet hij een zorgvuldige technische afweging, waarbij hij voorspelt wat hem en zijn onzichtbare online vrienden op de lange termijn het meest ten goede zou komen. Dat betekent terugspringen in een groot aantal menu's, materialen van verschillende tussenstations schrapen en ze over kilometers gevaarlijk land rijden. Dit proces kan een uitdaging zijn, zelfs ploeteren, maar het is niet minder bevredigend om te voltooien en uren te besteden het kan met plezier game-tijd opeten, in een verrassende parallel met het voltooien van een groot, resource-intensief project in Animal Crossing: nieuwe horizonten.

Spelers die bekend zijn met de PlayStation 4-versie zullen niet veel verschil merken in prestaties of laadtijden - nogmaals, aangezien ze een geschikte pc hebben om de game uit te voeren. De eerste keer laden vanaf het opstartscherm duurt een minuut of twee, maar er zijn geen andere significante laadtijden zichtbaar, zelfs niet tussen afzonderlijke hoofdstukken. Voor zo'n ruime ervaring kan Sam van moerassen naar sneeuw rennen zonder zichtbare overgangen of hikken, waardoor het idee wordt veiliggesteld dat Death Stranding's pc-poort arriveert perfect intact en komt overeen met wat consolespelers zouden verwachten.

Door zijn vele bochten, Death Stranding is een frustrerend, verwarrend spel. Er zijn verschillende punten in het verhaal waar het een percentage van zijn spelers zal verliezen, maar andere punten die degenen die voor de lange termijn zijn gebleven stevig zullen beveiligen, bedoelde woordspeling. Het is een concentratie van Kojima's sterke punten en fouten als een enigszins vergoddelijkte auteur, een visionair wiens werk het medium vaak door zijn checkpoints heeft geleid terwijl hij zijn aflaten aan een schuld. Het verhaal kan net zo vervelend zijn als sommige van de moeilijkste pakketbezorgingen - om te beginnen wordt meer van het verhaal verteld in monologen en e-mails dan in echte gesprekken, deels vanwege de in quarantaine geplaatste personages, waardoor het verhaal een onnatuurlijk hoog tempo krijgt, maar zelfs degenen die het meest terughoudend zijn met Kojima's verhalen vertellen, zullen gedenkwaardige kwaliteiten en ontmoetingen. Death Stranding is een game die bedoeld is om door iedereen te worden ervaren, zelfs degenen die het niet zullen voltooien, en een goede pc-build maakt dit de beste versie om te bepalen of Sam de juiste portier is voor de taak.

Death Stranding releases op Steam en de Epic Games Store voor pc op 14 juli. Een digitale kopie werd verstrekt aan: Scherm razernij voor beoordelingsdoeleinden.

Onze beoordeling:

4,5 van de 5 (Must-Play)

Astro A20 Wireless Gen 2 Gaming Headset Review

Over de auteur