Verzoening: 10 beste citaten

Boetedoening is een film uit 2007 geregisseerd door Joe Wright en aangepast van de gelijknamige roman van Ian McEwan. Met Keira Knightley, James McAvoy, Benedict Cumberbatch en een jonge Saoirse Ronan. Ronan speelt ook in een andere McEwan-aanpassing, de film uit 2017 Op Chesil-strand.

De jonge Briony Tallis speelt zich af in het Engeland van de jaren dertig en verwart fantasie met realiteit. Ze verzint constant verhalen, maar als ze de verkeerde conclusie trekt over wat Robbie Turner deed met haar zus, Cecelia, het resultaat is een leven van verzoening voor alle betrokken personages - allemaal, behalve voor degene die schuldig. Het bekwame gebruik van cinematografie, geluid en dialoog in de film maken het een gedenkwaardig en krachtig horloge.

10 "Hoe oud moet je zijn om het verschil tussen goed en kwaad te kennen?"

Wanneer Briony wordt ondervraagd over wat ze 'zag' toen ze Lola tegenkwam, houdt Briony vol dat ze Robbie met haar eigen ogen heeft gezien. Ze nam alleen aan dat hij het was omdat ze een ongepaste brief had gelezen die hij per ongeluk aan Cecelia had doorgegeven.

Later in de film onthult Briony dat ze als kind verliefd was op Robbie, maar natuurlijk heeft hij haar nooit zo gezien. Pas op 18-jarige leeftijd kan Briony haar schuld aanvaarden door Robbie ten onrechte te beschuldigen van het aanvallen van Lola. Hij is niet onder de indruk van haar verontschuldigingen, die haar eraan herinneren dat er mensen van dezelfde leeftijd als zij omkomen in de oorlog.

9 "Oh, jij idioot!"

Een van de meest memorabele scènes van de film is degene die alles verandert. Cecelia en Robbie zijn buiten bij de fontein en vechten om de vaas als deze breekt. Een stuk ervan zakt naar de bodem van het water.

Cecelia keert zich tegen Robbie. "O, idioot!" Robbie onderdrukt nauwelijks zijn lach. Cecelia roept uit: 'Besef je dat dit waarschijnlijk het meest waardevolle is dat we hebben? bezit?" Hij glimlacht alleen maar en antwoordt kalm: "Niet meer, dat is het niet." Woedend laat ze zich in het water zakken om de handvat.

8 "Terugkomen. Kom bij me terug."

Terwijl Robbie door de politie wordt meegenomen, barst Cecelia los en fluistert in zijn oor: "Kom terug. Kom bij me terug." Deze woorden zijn Robbie bijgebleven gedurende de jaren die hij in Frankrijk doorbracht.

Als ze elkaar jaren na het incident in de bibliotheek ontmoeten, kan Robbie Cecelia nauwelijks aankijken. Hij kan het niet eens verdragen dat ze hem aanraakt. Ze brengt hem terug naar de realiteit door de woorden te herhalen: "Kom terug. Kom bij me terug."

7 "Ik gaf ze hun geluk."

De laatste scène van de film is een interview dat Briony als auteur geeft over haar nieuwe boek, Boetedoening. Ze bekent dat het einde fictief is, omdat Robbie en Cecelia in werkelijkheid nooit hun happy end hebben gekregen, en Briony kon het niet goedmaken met hen.

Ze stierven allebei in de oorlog, maar in het verhaal van Briony zorgde ze ervoor dat ze in hun dakspanenhuis aan zee konden wonen. Ze hoopt dat het geven van een alternatief einde zal worden gezien als een laatste daad van vriendelijkheid.

6 "De waarheid is dat ik me nogal dwaas en licht in het hoofd voel in jouw aanwezigheid, Cee, en ik denk niet dat ik de hitte de schuld kan geven."

Robbie brengt veel tijd door op zijn kamer om een ​​passende brief aan Cecelia te schrijven. Hij probeert zich te verontschuldigen voor zijn gedrag bij de fontein en voor de vaas.

In één versie bekent hij zijn gevoelens jegens haar, waarvan hij zich duidelijk al een tijdje bewust is. Hij is er ook zeker van dat Cecelia het weet, maar er nog geen vrede mee heeft, en daarom vermijdt ze hem meestal.

5 "Het was meer formeel, minder... Anatomisch?"

Met betrekking tot deze brieven, is degene die Cecelia ontvangt niet degene die Robbie voor haar ogen had bedoeld - of die van iemand anders. De brief komt ook in Briony's handen terecht, en hij beseft het pas als het te laat is.

Gelukkig vindt Cecelia de situatie net zo grappig als hij. Ze plaagt hem er zelfs mee in de bibliotheek, hoewel de scène bol staat van de spanning. Hij verontschuldigt zich en legt uit dat de versie die ze moest lezen "formeeler, minder..." was. Hij zwijgt en Cecelia zegt: "Anatomische?"

4 "Ja, ik heb hem gezien."

Ook al is Briony nog maar een kind, zij is de enige getuige op wie de politie kan vertrouwen voor een betrouwbaar antwoord over wie Lola heeft aangevallen.

Briony zegt eerst dat ze hem heeft gezien, maar wanneer daarom wordt gevraagd, past ze haar antwoord aan. 'Ik weet dat hij het was.' De officier tuurt naar haar. 'Je weet dat hij het was, of heb je hem gezien?' Ze overcompenseert dan en herhaalt resoluut dat ze hem heeft gezien, waarmee ze de deal bezegelt.

3 "Als alles wat we hebben op een moment in een bibliotheek drie en een half jaar geleden rust, dan weet ik het niet zeker..."

Als Robbie en Cecelia elkaar jaren later ontmoeten, is geen van beiden hetzelfde. Robbie is getraumatiseerd door de oorlog, maar betwijfelt ook of wat er tussen hen is gebeurd echt was.

Cecelia wil hem wanhopig terugbrengen naar het heden, ook al vullen zijn ogen zich met tranen. 'Als alles wat we hebben, berust op een moment in een bibliotheek van drie en een half jaar geleden, dan weet ik het niet zeker...' Maar Cecelia begrijpt en troost hem en stelt hem gerust dat wat ze hebben echt is.

2 "Weet je dat niet?"

Een van de dingen die de film heel goed doet, is de balans tussen stilte en pittige dialogen. De beroemde bibliotheekscène maakt bijvoorbeeld uitstekend gebruik van beide. De personages lopen om het echte onderwerp heen.

Cecelia zinspeelt op iets dat er 'al weken' is geweest en hoe Robbie ervan op de hoogte was voordat ze het was, waarmee ze duidelijk hun wederzijdse aantrekkingskracht bedoelde. Robbie vraagt ​​haar waarom ze huilt. Ze kijkt hem fronsend aan. "Weet je het niet?" Hij stapt naar voren en zegt in één adem: 'Ja, ik weet het precies' voordat hij haar kust.

1 "Het verhaal kan worden hervat."

De valse hoop waarmee het verhaal speelt, is misschien wel het meest hartverscheurende deel ervan. Robbie en Cecelia geloven dat ze nog een kans hebben als hun liefde zoveel heeft overleefd. Hij schrijft Cecelia vanuit Frankrijk en zegt dat hij 'gewoon door zal gaan'.

"Mijn verhaal gaat verder. Degene die ik die avondwandeling had gepland. Ik kan weer de man worden die ooit in de schemering het Surrey Park overstak in mijn beste pak, zwoel op de belofte van het leven... Ik zal terugkeren, je vinden, van je houden, met je trouwen en leven zonder schaamte."

Volgende5 Harry Potter-personages die een geweldige minister van magie zouden zijn (en 5 wie niet)

Over de auteur