10 films die eigenlijk met het einde beginnen

Traditioneel verwerken we verhalen lineair en in chronologische volgorde. Wat er als eerste gebeurt, komen we eerst te weten, het tweede komt als tweede, enzovoort. Naarmate het vertellen van verhalen echter complexer en genuanceerder wordt, knoeien vertellers met traditionele formules en presenteren meer uitdagende structuren: onbetrouwbare vertellers, genre-hoppen, en degene die we hier checken, tijd vervorming.

Soms is een verhaal net zo veel interessanter als we een kijkje krijgen in de toekomst van ons verhaal. Sterker nog, we weten misschien niet eens dat dit is waar we naar kijken als het gebeurt. Zo krijgen we als het er weer eens van komt dat 'Holy Crap' moment van herkenning. Dat moment waardoor we ons tegelijkertijd intelligent en dom voelen. Er zijn zoveel manieren om deze prestatie in film te bereiken en dit zijn 10 van de beste voorbeelden van het apparaat. Het is duidelijk dat er spoilers in overvloed zijn, dus houd daar rekening mee, want vrijwel al deze zijn echt goede films. Nou, de eerste matrix was. Opnieuw geladen... niet zo veel.

10 Het prestige

Deze film doet ruimschoots de tijd om te springen om het publiek van het spoor te houden. Geregisseerd door Christopher Nolan is dit verhaal van twee strijdende magiërs. Verteld door Michael Caine's Cutter, legt hij de mechanica van goocheltrucs uit. Terwijl hij dit doet, zien we een woud van verlaten hoge hoeden. Een klein meisje geniet van een vervoerde vogeltruc. Hugh Jackman's Angier stapt in een bliksemkooi terwijl Borden van Christian Bale in vermomming toekijkt. Angier valt in een watertank en Borden probeert hem te redden.

Al deze komen terug in de hele film, op verschillende momenten tegen het einde. Het wordt vervolgens omgevormd tot een rechtszaak die schijnbaar te wijten is aan het feit dat Borden de verdrinkende Angier en Cutter niet heeft kunnen redden en Borden de schuldige van zijn moord heeft verklaard. Het gebeurt allemaal in een snel tempo, dus we staan ​​nooit helemaal stevig op onze benen en toch grijpt het ons naar de keel. Een geweldige film, zelfs als je de truc leert kennen.

9 Pulp Fiction

Quentin Tarantino's geroemde criminele compendium uit 1994. Wat deze inzending zo interessant maakt, is dat het begin en het einde van de film chronologisch in het midden van de verweven verhalen plaatsvinden. We zien de opening als twee gasten, Pumpkin en Honey Bunny, bespreken hoe ze het etablissement hebben beroofd. Ze gaan in detail in op plannen en strategieën om het te laten werken. Het eindigt ermee dat ze opstaan ​​en zichzelf verklaren met getrokken geweren.

Wat de rest van de film uitwerkt, is dat aan de andere kant van het restaurant twee huurmoordenaars zijn. Jules en Vincent Vega, gekleed in straatkleren om redenen die we hebben verkend via hun delen van de film. Al deze elementen komen samen zoals alleen Quentin kan verzinnen, en het publiek blijft met kaken op de vloer achter. Het is een wilde rit, en deze boekingstechniek staat centraal in waarom het zo goed werkt.

8 Totale terugroepactie

Hier hebben we een controversieel 'is het eigenlijk het einde'-moment dat de film opent. Arnold Schwarzenneger in een ruimtepak met een onbekende vrouw, op een rode, rotsachtige planeet. Seconden later bezwijkt de grond en glijdt hij van de rode zandklif af. Hij slaat zijn masker open op een rots en zijn gezicht puilt en vervormt misselijkmakend van het veronderstelde gebrek aan sfeer. Smash-cut tegen Arnold die wakker wordt in zijn bed met Sharon Stone.

Afhankelijk van je kijk op hoe de film afloopt, is dit mogelijk een voorgevoel, een simulatie of een droom. Hoe dan ook, Arnold komt uiteindelijk op de een of andere manier op Mars (de rode planeet) terecht. Het is een van de elementen die het opnieuw kijken van de film essentieel maakt, omdat het alleen maar de wateren vertroebelt voor wat er echt is gebeurd. Hoe je het ook interpreteert, het is een onfeilbare manier om de aandacht van de wereld te trekken, zodat de grootste filmster van de dag zijn hoofd binnen een minuut na het starten op ontploffen staat.

7 12 apen

Slim is dat deze 'begin is het einde'-situatie op de een of andere manier ook chronologisch correct is. Hoe? Goede oude tijdreizen. Bruce Willis' ontwaakt uit dromen over een kind. Die jongen, vermoedelijk hij, zag een man door een menigte rennen met een pistool om in de rug te worden neergeschoten. Een vrouw rent naar hem toe, de jongen kijkt toe, dan wordt 'Future Willis' wakker in een kooi en gaan we naar de races.

In de loop van deze vreemde film van Terry Gilliam komen we erachter dat Bruce zowel het kind als de man was die werd neergeschoten. Tussen die twee gebeurtenissen door werd de hele wereld overspoeld door een door mensen gemaakt virus. De versie van zichzelf die hij zag sterven, probeerde die mogelijkheid te stoppen, maar dit is een van die films waarin de tijd een perfecte loop is en niets kan worden veranderd. Somber, raar en zeker het bekijken waard, deze.

6 Forrest Gump

Hier hebben we het goede oude 'frame-apparaat' waar Forrest Gump bij een bushalte zit en het hele verhaal vertelt over hoe hij daar terechtkwam. Hartverwarmend, onwaarschijnlijk, grappig en bevredigend, zijn reis inspireert met de buitengewone inspanningen die hij levert in zijn opmerkelijke leven.

Tegen de tijd dat we ons realiseren dat hij eigenlijk bij de bushalte staat te wachten om een ​​reden met betrekking tot dit hele verhaal, hebben we twee uur prime Tom Hanks goedheid. Na dit punt is er nog een beetje film te gaan, maar het grootste deel is verteld. Het is grappig hoe simpel het idee hier is, maar je kunt die regisseur niet ontkennen Robert Zemeckis nagelde het van het begin tot het einde.

5 De kater delen 1 & 2

We hebben allemaal van die mistige, paniekerige ochtenden gehad na een grote nacht waarop je een ongelukkig telefoontje moet plegen. Dit is de ultieme versie daarvan. We zien Phil van Bradley Cooper het gevreesde telefoontje plegen naar de aanstaande bruid van zijn vriend, waarbij hij het slechtst mogelijke scenario schetst. Ze zijn de bruidegom kwijt. Deze opzet is briljant voor wat het belooft, terwijl we samenvatten hoe we tot die stand van zaken zijn gekomen.

De universele relatie die mensen hebben om die gigantische fout te maken. Het vooruitzicht om opnieuw te beleven wat een waanzinnig vrijgezellenfeest moet zijn. De gevolgen van het vernielen van iemands bruiloft hangen boven de hele deal. Zeg wat je wilt dat de sequels te veel op elkaar lijken en dan helemaal van de baan zijn, deze eerste is komedie op zijn hoogtepunt. Bonusvermelding voor Cooper's andere film die aan het einde begon, Limitless.

4 The Matrix opnieuw geladen

De eerste Matrix film behoort tot de meest relevante en uitmuntende van het genre. Deze tweede vermelding, een heel stuk minder. Wat het wel heeft, is een intense openingsscène waarin de Trinity van Carrie-Anne Moss wordt neergeschoten door een gevreesde agent na een fiets-splosionele, bullet-timey, defenestraty explosie van actie. Natuurlijk wordt dit gevolgd door Keanu Reeves' Neo die ontwaakt uit de boze droom, maar het is meer dan dat.

We ontdekken dat het een bijna perfect voorgevoel was van wat komen ging. Hierdoor kan hij die latere acties beïnvloeden, wetende dat het leven van zijn liefde op het spel staat. Op dit punt waren we nog steeds hoog af van de uitmuntendheid van het origineel. We zouden niet weten op welke klif de serie zich bevond terwijl hij eraf viel. Toch is deze opening een van de coolere delen van dit minder coole vervolg. Dit en de achtervolging op de snelweg.

3 aandenken

Christopher Nolan speelde niet alleen met de tijd in zijn latere film The Prestige. In deze eerdere film ging hij direct tegen de stroom in en liet deze film aan het einde beginnen. Memento is het verhaal van 'Leonard' van Guy Pearce, een man die niet in staat is nieuwe herinneringen te creëren.

Daarom beleeft hij elk nieuw scenario zonder context, en dit stelt Nolan in staat ons terug te brengen in plaats van vooruit. Al met al zien we het einde waarvan we teruggaan, helemaal tot aan de opzwepende gebeurtenis die er toe leidde. Segment voor segment gaan we terug totdat de 'oorsprong' van Leonard wordt onthuld. Het is fascinerend en houdt nog steeds stand vandaag.

2 Pijn & winst

Michael Bay vertelt dit hilarische verhaal over sporters die verstrikt raken in criminele shenanigans. We openen met Daniel Lugo van Mark Wahlberg die mega-crunches doet op een billboard wanneer de sirenes afgaan en het eerste woord dat we krijgen is een paniekerig "F***!" Lugo pikt het op en we krijgen een voorproefje van wat komen gaat. Hij heeft iets gedaan om niet alleen tientallen agenten op zijn locatie te krijgen, maar ook SWAT-teams met getrokken wapens.

Het culmineert in het feit dat hij met hoge snelheid tegen de motorkap van een politieauto botst en er verticaal vanaf stuitert. Het is een geweldige 'hoe zijn we hier gekomen'-opstelling voor de krankzinnige, waargebeurde gebeurtenissen om te volgen. Later halen we dit in en zien we dat geen enkele hoeveelheid gissen ons had kunnen voorbereiden op de waanzin ertussenin.

1 Vechtclub

Na een van de coolere filmcredits die je waarschijnlijk ooit zult zien, krijgen we een close-up van Edward Norton met een gezicht letterlijk vol met een geweerloop. Intenser dan dat wordt het niet. Norton legt vervolgens uit dat hij zich in een gebouw bevindt dat op het punt staat op te blazen, dat er een revolutie gaat plaatsvinden, en dat hij zich vooral zorgen maakt of dat pistool hygiënisch is. Als klap op de vuurpijl mijmert hij dat "dit allemaal begon met een meisje genaamd Marla Singer."

Smash sneed naar Norton die maanden eerder zijn gezicht in de gigantische boezem van Meat Loaf begroef. Je kunt niet doen alsof je niet gefascineerd bent, al is het maar uit verbijstering. Een duistere komedie met een dubbelzinnige boodschap, en een waarvan de oorspronkelijke schrijver eigenlijk de film verkiest boven zijn eigen boek. Vechtclub kan honderd keer worden bekeken en je zult de meeste keren iets nieuws ontdekken. Alles krijgt een nieuwe betekenis en is er dubbel geweldig voor. Vecht niet tegen jezelf, geef het een horloge.

VolgendeHerschikking van de karakters van Alien (als het vandaag is gemaakt)