Hoe DC Films en de DCEU echt werken

DC-films in de 20e eeuw

Het doorbraaksucces van Richard Donner's Superman leidde tot een grotere investering in op DC Comics gebaseerde films, met Warner Bros. distributie van vier Superman-films en vier Batman-films tussen 1978 en 1997. Tijdens deze periode waren er echter ook drie DC-films die niet werden gedistribueerd door Warner Bros. De eerste was Super meid, een spin-off van de Superman-franchise met de neef van Superman, en was notoir slecht. Super meid werd geproduceerd onder toezicht van Warner Bros., maar de studio koos er uiteindelijk voor om afstand te doen van de distributierechten in het kielzog van Superman III's kritieke en commerciële mislukking.

De andere twee films waren Moeras ding en De terugkeer van moeras ding, die beide zijn gemaakt als het resultaat van producer Michael E. Uslan kocht de filmrechten op het personage in 1980. Hoewel de Swamp Thing-films niet bijzonder succesvol waren, kochten Uslan en zijn partner, Benjamin Melniker, in 1979 ook de filmrechten van een ander DC-personage, Batman.

Verwant: De Arrowverse-shows in 2018, gerangschikt van slechtst tot best

Tot Uslan's ontsteltenis dachten Hollywood-producenten dat zijn idee om films over Batman te maken - toen het best herinnerd werd door de campy oude tv-show - was lachwekkend, en zijn overtuiging dat superheldenfilms donker en serieus konden zijn, was zelfs nog meer dus. In 1980 werd de Batman-film opgezet voor ontwikkeling bij Casablanca Records (later Casablanca Records and Filmworks) en Warner Bros. Pictures besloot het te produceren en te verspreiden. Het project zat echter vast in een ontwikkelingshel tot de komst van de opkomende nieuwe regisseur Tim Burton en productieontwerper Anton Furst, wiens specifieke visie voor een donkerdere kijk op het personage zowel Warner. beviel Broers. en Uslan. Batman won vervolgens een Academy Award voor Beste Art Direction en bracht meer dan $ 411 miljoen op aan de wereldwijde kassa.

Het oorspronkelijke contract met Warner Bros. betekent dat Uslan en Melniker executive producer-credits hebben gekregen voor elke Batman-film die sindsdien is geproduceerd, tot en met de film van dit jaar Teen Titans gaan! Naar de film, ondanks het feit dat we geen creatieve inbreng hebben gehad sinds de begindagen van Burtons eerste Batman-film. Op dit punt hoeft Uslan gewoon achterover te leunen en een mooie contante uitbetaling te innen elke keer dat er een nieuwe Batman-film wordt uitgebracht, terwijl hij geniet van het zien van zijn naam in de aftiteling.

DC-films in de 21e eeuw

Net zoals de Superman-filmfranchise zichzelf tegen de grond had gelopen met de opeenvolgende mislukkingen van Superman III en Superman IV: De zoektocht naar vrede, zo ook Warner Bros.' reeks Batman-films komt uiteindelijk tot stilstand na de release in 1997 van Joel Schumachers kritisch bespotte Batman en Robin. Datzelfde jaar Warner Bros. heeft ook de weinig herinnerde vrijgelaten Staal, waarin Shaquille O'Neal speelde als DC Comics' toekomstige Superman-opvolger John Henry Irons. Staal was een kaskraker, en Warner Bros. heeft daarna jarenlang op de rem getrapt op DC-films.

In het begin van de jaren 2000 zag Warner Bros. produceer een aantal films buiten het leidende duo van Superman en Batman: Kattenvrouw in 2004, Constantijn en V voor Vendetta in 2005, wachters in 2009, Jonah Hex in 2010, en Groene Lantaarn in 2011. Geen enkele bleek een doorbraak in de kassa te zijn, en verschillende waren regelrechte bommen. Bryan Singer's vervolg uit 2006 Superman komt terug op dezelfde manier geflopt, maar Warner Bros. geslagen goud met Christopher Nolan's Batman begint - een nieuwe en donkere kijk op Bruce Wayne's superhelden-oorsprong die zowel fans als critici verrukte met zijn epische gevoel en meer volwassen toon.

Het vervolg van Nolan, De donkere ridder, werd later beschouwd als een van de grootste superheldenfilms aller tijden, bracht meer dan een miljard dollar op aan de wereldwijde kassa en scoorde acht Oscar-nominaties en twee overwinningen. Het was een moeilijke handeling om te volgen, maar The Dark Knight Rises beheerde een nog grotere box office bruto. Op dit punt was het duidelijk: het publiek had honger naar donkere, ruigere superheldenfilms die hun centrale personages als moderne mythen behandelden. En elders, Marvel Studios had bewezen dat diezelfde doelgroepen klaar waren en hongerig waren naar universums van stripfilms die waren verbonden en gekruist, net als in de strips. Voor Warner Bros. was de weg vooruit duidelijk.